You don't care, me neither {Vidar}

Haar ogen stonden op slot op de het konijntje voor haar. Hij was niet oud, sterker nog hij was nog behoorlijk jong, en daarom had ze ook geen idee wat hij hier deed in plaats van in zijn hol maar zij zou ervoor zorgen dat hij er spijt van kreeg dat hij daat niet was. Ze sprong op om hem te laten schrikken, dat had ze er ook nog wat aan dan hem enkel te doden. Meteen begon het kleine ding te rennen. Even gaf ze hem een voorsprong waarna haar poten zich in beweging lieten komen. Met lange, krachtige passen verplaatste de poes zich snel over het land. Eigenlijk niet oplettend waar ze eindigde. Alleen gefocused op het konijntje. Toen ze eenmaal vlak achter het beest was zette ze zich af zodat ze ervoor terecht kwam. Ze grauwde even waardoor het konijn verstrakte en toen de andere kant op schoot. Een schuwe grijns was op haar kop te zien voor ze de achtervolging weer inzette. Het duurde echter niet lang voor ze weer vlak achter hem terecht kwam. Nu was ze er wel een beetje klaar mee. Ze pakte het beest bij zijn ruggengraat vast en beet die stuk. Hij verlamde meteen maar leefde nog. Ze liet het vallen om dood ze laten bloeden op de grond. Met een gebroken ruggengraat dus een verlamd onderlichaam kwam het toch nergens. Nu werd het tijd om eens te zien waar ze was. Ze snoof de geur op, geen Clancat te ruiken, wat katten. Rogue's. Een grijns sierde haar kop. Het duurde niet lang voor een kater haar blikveld raakt. "Vidar" knikte ze met een grijns.Tot nu toe de enige Rogue waar ze het mee kon vinden. Ze boog zich naar het jonge konijn en likte zijn bloed op waarna ze een stuk vlees was het beest af scheurde, om ook daar het bloed uit te krijgen.