Someone special {Whitelion}

Nightbreeze

Rustig trippelde Nightbreeze naar een uitstekende rots in de Moorlands. Ze ging er op zitten en speurde het veld over, op zoek naar een teken van leven. Een haas zou heerlijk zijn, maar een muisje kon er ook prima in. Maar deze ging ze níét opeten. Ze had zich al niet kunnen beheersen bij de vorige vogel die ze had gevangen, twee weken geleden. Nu al waren de katten aan het uithongeren, en het was nog maar een paar moons bezig! Het einde leek nog lang niet in zicht, dus was ze bang voor de dode die er zouden vallen. Misschien dat ze zelf wel zou sterven..
Haar kop vloog zowat naar achteren toen ze een geluid achter haar hoorde, jammer genoeg was het geen vogel maar een kat. Hij was niet zo zichtbaar, aangezien zijn vacht wit was. Ze knikte heb als begroeting en wendde haar blik weer af. Nog steeds had er niks bewogen.

Love is just a word
Until someone special
Gives it a meaning ♥

Sheet door Cricket van Kickstart

Langzaam stapte de witte kater op een poes af, die als een zwarte vlek door het territorium dwaalde. Van een afstandje had hij haar staab bekijken, en ze leek hem wel een geschikt slachtoffer. "Hallo, Nightbreeze.", zei Whitelion op zijn warmste toontje. Als hij het goed had, was Nightbreeze haar naam, en was ze ongeveer even oud als hem. Langzaam kwam hij dichterbij, maar niet zo dichtbij dat ze elkaar aanraakten. Zijn twee verschillend gekleurde ogen keken haar ietwat onderzoekend, maar vooral charmerend aan.

"Hallo, Nightbreeze." Ze was niet verbaasd dat de kater haar had gezien. Het verbaasde haar eerder dat hij haar naam wist, aangezien ze zich niet vaak tussen de katten bevond. "Hallo.... Kat" Stamelde ze, met een masker van rust over haar gezicht getrokken. Achter dat masker speelde zich echter iets totaal anders af. "Wat moet ik nou in Starclans naam zeggen!?" Raasde het door haar hoofd, voor deze adrupt werd afgebroken door een andere gedachte. Ze was zo druk bezig dat ze niet eens had opgemerkt dat haar clangenoot dichterbij was gekomen. Nightbreeze schrok dan ook lichtelijk toen de kater ineens recht voor haar neus stond. "Koud he?" Giechelde ze nerveus, ondanks dat ze dat de kop probeerde in te drukken.

"hallo.. Kat.", stamelde Nightbreeze. Kat? Wat een originele naam. De witte kater kon het niet laten om even met zijn ogen te rollen, maar schakelde toen weer over naar lover-modus. "koud he?", giechelde de zwarte poes ietwat nerveus. Whitelion knikte. "jep, maar opeens is het veel warmer hier. Ligt dat aan mij of aan jou?", antwoordde hij charmerend.

"jep, maar opeens is het veel warmer hier. Ligt dat aan mij of aan jou?" een kleine glinstering verscheen in Night's ogen toen ze deze woorden hoorde. Ze had het inderdaad een beetje benauwd gekregen, maar dat kwam vast door de bladkaal. Misschien dat ze ziek aan het worden was.. "Dat weet ik niet.. Volgens mij ligt dat gewoon aan onszelf." misschien dat deze kater ziek was en haar had aangestoken, in dat geval zou ze zich zo snel mogelijk uit de voeten moeten maken. Koortsachtig probeerde ze een manier te bedenken om weg te komen. "Ik denk dat ik maar eens een eindje verderop ga kijken naar prooi.." zei ze met een ietwat nerveuze glimlach op haar snuit.

"Dat weet ik niet.. Volgens mij ligt dat gewoon aan onszelf.", antwoordde de zwarte poes. Whitelion knikte. "Dat zou kunnen." Hij keek om zich heen, naar de sneeuw die zachtjes glansde in het licht. "Ik denk dat ik maar eens een eindje verderop ga kijken naar prooi..", mauwde Nightbreeze toen. De witte kater keek weer naar haar en zag een nerveus glimlachje op haar snuit. Perfect: dat was één van de eerste tekenen van verliefdheid, zo had de kater al gemerkt. "Dan ga ik wel met je mee.", zei hij, waarna hij naast haar liep richting de plaats die ze had aangewezen. "Oja, ik ben Whitelion, voor het geval dat je mijn naam nog niet wist." De kater knipoogde even naar haar.

"Dan ga ik wel met je mee.", nee! Dat was niet de bedoeling! Hij moest hier achterblijven, in de veronderstelling dat ze wíst dat hij ziek was. Niet méékomen! "Oja, ik ben Whitelion, voor het geval dat je mijn naam nog niet wist." Night knikte kortaf en stapte weg. "Nou, laten we dan gaan, Whitelion" zei ze met haar bekende rust.

"Nou, laten we dan gaan, Whitelion", zei de poes terwijl ze wegliep. De witte kater stapte achter haar aan. Prooi zouden ze niet vinden, aangezien ze niet echt hun best deden om hun aankomst te verbergen. "En, Nightbreeze.." Hij ging wat dichter naast haar staan. "Hoe gaat het nu met jou?" Een warme glimlach werd naar haar gezonden terwijl hij zich zachtjes tegen haar vlijdde.

~Flut, sorry x'D

Ze merkte dat Whitelion achter haar aan liep. "En, Nightbreeze.." Ze merkte dat hij dichter tegen haar aan ging staan. Haar hart bonsde in haar keel. "Hoe gaat het nu met jou?" Verlegen staarde ze naar de grond onder zich. Nightbreeze was het niet gewend om interesse te krijgen, en deze kater had er een hele hoop van. "Ik denk wel goed.. Vergeleken met andere katten." Antwoordde ze zachtjes.

"Ik denk wel goed.. Vergeleken met andere katten.", antwoordde de zwarte poes. Whitelion knikte. "Fijn dat alles goed gaat met jou..", fluisterde hij zachtjes in haar oor. Zijn twee verschillende ogen keken haar charmerend aan. Waarom viel ze gewoon niet voor hem, zoals zoveel poezen al gedaan hadden?

$Someone special {Whitelion} S3E09A-WetPainters_022_0001$
"Whitelion" Zei Nightbreeze ademloos. "Ik moet je iets vertellen.." Onzeker keek ze naar de indrukwekkende gestalte voor haar. Eerst had ze hem niet zo gemogen, waar ze nu niets van begreep. Hij was zo geweldig. Zo stoer, zelfverzekerd. Hij hield zo veel rekening met anderen en was zo aardig. Deze kater was gewoon.. Perfect. "Volgens mij.. Ben ik verliefd op je" Fluisterde ze, alsof ze te horen had gekregen dat ze kittens kreeg.

Code:: <Time skip>

"Whitelion", zei Nightbreeze; Ze klonk een beetje alsof ze geen adem meer overhad, wat Whitelion eigenlijk best kon begrijpen. Want zeg nu zelf, wie zou er nu niet ademloos worden bij het zien van zijn knappe gestalte? "Ik moet je iets vertellen.." Haar blauwe ogen keken hem onzeker aan. Zijn groen en blauw oog keken zelfverzekerd, maar ook een kléin beetje nieuwsgierig terug. "Volgens mij.. Ben ik verliefd op je" Een klein glimlachje plooide om zijn lippen. En zoals een echte kater zou doen, antwoordde hij: "Ik ook. Op jou.", ookal was het éigenlijk niet écht zo. Maar het was wel de bedoeling dat ze dat dacht. Voorzichtig legde de grote witte kater zijn kop op de hare, zachtjes.

"Ik ook. Op jou." Night giechelde verlegen toen de witte kater zijn kop op de hare legde.

Edit: Wow, post kampioen. Zullen we het verteltopic aanmaken?

Nightbreeze giechelde zachtjes. Whitelion glimlachte in zichzelf, maar niet zo.. Vriendelijk. Sommige poezen konden toch zo naïef zijn.

~Is goed ^^&kort