Guess I've made the wrong impression [Autumnwish]

Zijn groene ogen keken nog wat slaperig om zich heen, terwijl hij de den uitstapte en zich uitrekte. Daarna liep hij nog slaapdronken in de richting van de voedselstapel, pakte er een klein muisje uit en wilde net ergens gaan zitten toen hij een bekende poes zag zitten. Na enkele momenten van twijfel stapte hij op haar af en ging bij d'r zitten. "Autumn," begon hij rustig, terwijl hij het muisje neerlegde. Zonder er bij na te denken korte hij haar naam in. "I think I've made the wrong impression the other day. I'm sorry," miauwde hij er daarna rustig achteraan. "Ik ben nogal childish, dat weet ik..." Hij keek naar de grond en schoof haar de muis toe. "Alsjeblieft, als goedmakertje. Of zo iets." Hij glimlachte wat schaapachtig terwijl zijn groene ogen op de grond gericht bleven.

Wat gapend wreef de rood met witte poes de slaap wat uit haar ogen. Ondanks dat de vrieskou het kamp deed huiveren, had ze nog steeds slaap. Deze trok echter onmiddellijk op toen een bekend figuur naast haar neerplofte. Een nerveuze huivering ging door haar lichaam heen en haar oren draaiden zich lichtjes naar achter. "Wat?" Mompelde toen hij haar naam half noemde. Had hij uberhaupt het recht om haar bij een bijnaam te noemen? Hij kende haar nauwelijks. Maar er kwam iets heel erg anders uit dan verwacht. Wat verbaasd keek ze van de muis naar hem, waarop ze haar ogen licht wantrouwig vernauwde. "..Oké dan.." Miauwde ze, "En jij dan..? Neem zelf maar. Jij moet ook eten. Ik kan zelf wel wat halen." Kwam er vervolgens ongemakkelijk uit. Wat moest ze anders. Ze was niet het type om boos op iemand te zijn, maar een 'peace offering' aannemen, het bracht haar in de war.

"En jij dan..? Neem zelf maar. Jij moet ook eten. Ik kan zelf wel wat halen." Glowmask schudde zijn kop en keek Autumnwish snel aan. "Neem maar, ik pak zo nog wel wat," miauwde hij kalm en schuifelde wat met zijn voorpoten. Hij was nooit zo voor het serieuze gedoe. Tuurlijk, hij kon serieus zijn, maar het was niet zijn beste punt. "Ik had je niet zo ongemakkelijk moeten maken. Ik wilde alleen spelen. De meeste warriors zijn zo saai en serieus ... Ik dacht dat jij misschien anders was. Sorry dat ik je afgeschrokken heb..." miauwde hij voorzichtig, nadenkend bij elk woord dat 'ie sprak. "Ik ... Ik ga dan maar weer, de prooistapel begint klein te worden," miauwde hij er een eind aan en maakte aanstalte om weg te lopen.

Zwijgend draaide Autumnwish haar oor naar Glowmask terwijl deze begon te spreken. Haar blik hield ze gericht op haar muis. "Ik had je niet zo ongemakkelijk moeten maken. Ik wilde alleen spelen. De meeste warriors zijn zo saai en serieus ... Ik dacht dat jij misschien anders was. Sorry dat ik je afgeschrokken heb..." Miauwde de kater. Saai? Een steek ging eventjes door haar maag. Dat deed zeer. Ze wist dat ze niet de meest speelse kat was. Maar saai? Ze schuifelde haar poten wat meer naar elkaar toe, eventjes op haar lip bijtende. Damnit. Ze was altijd al te emotioneel en gevoelig geweest. "Nee, neem deze muis maar, ik loop zelf wel eventjes." Miauwde ze, waarna ze opstond. Misschien kon ze dan meteen het kamp wel uit... Eventjes weg, eventjes lucht.

Glowmask's groene ogen waren nog steeds op de grond gericht, terwijl hij moeizaam zijn staart onder bedwang hielt. Hij moest een professionele indruk maken op Autumnwish nu, anders was hij haar kwijt. En ergens wilde hij haar niet kwijt. Ze deed aardig tegen hem, well, op sommige momenten dan. Maar dat lag meer aan hem dan aan haar. Hij vond haar aardig, daar hielt hij het maar op. "Nee, neem deze muis maar, ik loop zelf wel eventjes." Glowmask keek eventjes op en merkte dat ze was opgestaan. Hij liet zijn kop hangen en zijn oortjes wezen bijna droevig naar beneden. Hij zuchtte zachtjes, bijna onhoorbaar. "Ok," miauwde hij daarna. "Good luck, have fun," kwam er daarna, bijna gepijnigd erachter aan. Hij gaf zich gewonnen, hij had het waarschijnlijk totaal verpest. Al zou hij er meestal niet lang bij stilstaan, nu leek het alsof hij een prachtige vriendschap had afgeslagen, verbrijzeld. Terwijl ze elkaar nog niet eens zo heel lang kende. "Dag," miauwde hij daarna, terwijl hij zelf ook maar aanstalten maakte om op te staan en naar de warriorsden te sloffen, hij had niet zo veel om te gaan jagen vandaag ...

Autumnwish legde haar oren licht achteruit toen ze zijn bedroefde toon hoorde, als een steek door haar hart. Autumnwish was altijd al te gevoelig geweest naar haar smaak. Maar goed. Nadat ze bij de prooistapel stond en ze zijn ongelukkige blik zag, legde ze haar oren eventjes plat en slikte ze. Misschien moest ze hem dan toch nog maar een kans geven. Alles om zich niet meer zo rot te voelen en om hem iets op te vrolijken. Ze haalde dus maar diep adem en pakte zelf een muis van de stapel, waarna ze weer naar hem toe liep. "Ben ik weer..." mompelde ze wat onzeker, haar stem gedempt door de dunne vacht van de muis. Ze sloeg haar blik weer neer, bang dat hij nu niet eens meer wilde dat ze hier ging zitten. Ik heb het waarschijnlijk toch al verpest. Schoot er door haar kop heen.