It's 'just' ShadowClan [&Tallpaw]

Ze was een training ontkomen door extra vroeg uit de Apprentice Den te vertrekken. het was vele malen vermoeiender, maar die etter van een Nimblepaw zat haar nu al op de zenuwen. Geïrriteerd schudde ze haar vacht uit en bleef nors voor zich uitkijken terwijl ze stevig door de sneeuw ploeterde. Maar plots verdween de stevige grond en zag ze tot haar grote verrassing dat ze bij het dal was aangekomen waar de vier grote eiken stonden. Een geschrokken piep verliet haar mond toen ze naar beneden rolde. Duizelig viel ze neer op de grond en woest rolde ze zich weer op haar buik. Rotsneeuw, rot Leafbare, rot Snowdrop. Haar staart was twee keer zo dik geworden en kwaad keek ze om zich heen. Oh nee.. Ze rook een wat zure lucht en versmalde haar blik. "Nou? Lafaard, kom dan tevoorschijn!" Gromde ze kwaad.

Zachtjes liep de kater er rond, gewoon om te zien of hij nog wat katten zou tegenkomen die hij hier ontmoet had. Nimblepaw, of misschien die vreemde riverclan apprentice weer. Die was vreemd geweest indeed, heel bangig en klein, maar je hoorde hem niet klagen. Die katten konden ook best aardig zijn, tenminste, dat hoopte hij. Zo liep hij nog wat rondjes, maar gaf het uiteindelijk op, nee, vandaag geen nieuwe, of oude gezochten blijkbaar. Of toch wel? Een geluid zorgde ervoor dat de knappe kater zijn oren spitste, en meteen draaide hij zich om. Een klein eindje verderop was een poes, duidelijk gevallen ofzo. Net voor de kater kon vragen hoe het ging, en of ze pijn had, stond ze op, en gromde boos een vraag naar hem. Nou ja, dat dacht de kater tenminste, want verder was er niemand. Dus liep hij rustig naar haar toe, en ging glimlachend voor de poes zitten. "Ik? Lafaard? Kom nou zeg," Een beetje grinnikend wees hij met zijn staart naar de ultradikke staart van de poes voor hem, "Wie is hier nou een lafaard?"

Daar verscheen hij dan, met een stomme glimlach op zijn snufferd en zonder pardon ging hij voor haar zitten. Kwaad keek ze hem aan. "Ik? Lafaard? Kom nou zeg," Woest siste ze toen hij op haar wees en boorde haar klauwen geërgerd in de grond. "Wie is hier nou een lafaard?" Een grom ontstond in haar keel en ze versmalde haar groene ogen tot spleetjes. "Net zo'n grote mond, kleintje." Siste ze kwaad. "Ik denk dat ik je makkelijk op de grond krijg, zonder moeite te doen, dus pas maar op of je mooie vachtje ligt straks in de sneeuw."

De grom was niet echt geloofwaardig of beangstigend, eerder lachwekkend. Gelukkig was de kater te beleefd en lief om de poes uit te gaan lachen dus bleef hij nog even stil, en luisterde naar wat ze te zeggen had. Wat heel wat bleek te zijn voor zo'n kleine poes. "Net zo'n grote mond, kleintje." Oke, dat maakte hem wel aan het lachen. Even lachte hij dan ook, maar sloot al snel zijn mond weer 'serieus' en knikte heel begrijpend en serieus in antwoord op wat de poes zei. Niet dat zijn ogen zo stonden, nee, daarin was toch echt heel duidelijk te zien dat de kater dit erg grappig vond, en alles behalve serieus nam. "Ik denk dat ik je makkelijk op de grond krijg, zonder moeite te doen, dus pas maar op of je mooie vachtje ligt straks in de sneeuw." Zijn 'serieuze' blik veranderde nu naar 'verbaasd' en 'bang' maar zijn ogen bleven toch echt hetzelfde. "Oh nee," Zei de kater, "Nu voel ik me echt heeeeel erg bang worden," Een grijns verscheen nu, en even verliet zijn blik de poes, en keek de kater nog even naar zijn vacht. "Het is inderdaad mooi he!"

"Oh nee," Haar nekharen schoten overeind. Dit was gewoon die bloedirritante Dustkit, maar dan in Apprentice vorm en een vleugje arroganter. "Nu voel ik me echt heeeeel erg bang worden," Ze trok haar lip op en sprong overeind, klaar om toe te slaan als hij nog iets waagde te zeggen. "Het is inderdaad mooi he!" Starling ging op haar tenen staan en zwiepte kwaad met haar staart. "Als je ook nog maar één eigenwijs woordje te zeggen hebt, ren je straks huilend naar je mama." Gromde ze, helemaal klaar met deze kater die wel heel wat dacht van zichzelf.

Door de reactie was hij toch wel eventjes echt verbaasd, wat had die poes? Man, waarschijnlijk slecht geslapen ofzo. Hoofdschuddend luisterde de kater naar haar volgende bedreiging, want dat was eigenlijk alles wat ze tot nu toe gezegd had niet? "Dat denk ik niet," Mauwde hij simpel als antwoord, en gaapte even. Daarna wees hij met zijn staart naar de zon, in de hoop een nieuw onderwerp te starten, Lekker weertje, niet?" Zijn heldere ogen vlogen weer naar de poes, ze was te druk en weeeird om uit het oog te verliezen, met dit soort… Tja.. Dit soort wist je het maar nooit.

"Dat denk ik niet," Arrogant mormel, dat was het. "Lekker weertje, niet?" Kwaad keek ze hem aan. "Voor een Kittypet." Spuugde ze en bestudeerde het excuus voor een Apprentice even. "En volgens mij heb ik er nu eentje voor me staan, hè? Nou, wie van je ouders was zo'n lui varken? Of waren ze het allebei?" Ze wilde hem uitlokken, zodat ze nog een soort smoes had om zijn vacht, die er niet verkeerd uit zag om eerlijk te zijn, eraf te klauwen.

OOC; Ooh, Starling toch xD

Hij moest grinniken door het antwoord dat hem toegebeten werd, maar stopte abrupt toen ze zijn ouders beledigde. "En volgens mij heb ik er nu eentje voor me staan, hè? Nou, wie van je ouders was zo'n lui varken? Of waren ze het allebei?" Hij grijnsde nog steeds, maar zijn ogen stonden nu wel redelijk koel. "Ik weet niet wie jij bent, en het kan me ook niet erg veel schelen, maar ik zeg je dat mijn ouders lastig lelijker en luier kunnen zijn dan die van jou," Hij glimlachte liefjes naar de poes. It was on!

øøç: You started all this >3

"Ik weet niet wie jij bent, en het kan me ook niet erg veel schelen, maar ik zeg je dat mijn ouders lastig lelijker en luier kunnen zijn dan die van jou," Alleen zijn blik was veranderd. Hm, dan maar een andere weg proberen. De grijze poes haalde haar schouders kil op. "Ik zou je zo gelik kunnen geven, kleintje. En je broertjes en of zusjes dan? Zijn die ook zo Kittypet-achtig? Of zijn ze niet eens in staat om een Apprentice te zijn?" Grijnsde ze gemeen.

Zijn ogen versmalden zich toen de poes er niet echt door geraakt leek te zijn. Wat was er mis met haar? Had iemand haar wakker gemaakt toen ze het niet wilde ofzo? De kater snapte er niets van, hij had niets misdaan en toch deed de poes zo tegen hem. Vreemde Thunderclanners ook, die andere, Nimble, die was tenminste aardig tegen hem geweest. "Ik zou je zo gelik kunnen geven, kleintje. En je broertjes en of zusjes dan? Zijn die ook zo Kittypet-achtig?" Dit deed hem al kwader worden, zijn ogen openden zich weer volledig, en zijn standaard verdediging tegen zichzelf schoot omhoog, waardoor niet te zien was dat de kater boos werd, maar zelfs die verdediging kon het niet houden toen de volgende zin zijn oren bereikte. "Of zijn ze niet eens in staat om een Apprentice te zijn?" Een diepe grom rees nu echt op uit zijn keel, maar zijn vacht bleef nog plat, zijn ogen werden troebel, niet door de tranen maar door een rode waas. De kater hield zichzelf echter nog in de hand, soort van, hij sprong met verbazingwekkend veel kracht, zelfs voor hem, op de poes af, en pinde haar tegen de grond. Zijn nagels waren nog ingehouden, en zijn vacht nog steeds naar beneden, en toch was de stem kil en dreigend toen hij sprak. "Waag het niet, nog eens zoiets te zeggen, Waag. Het. Niet!"

Een trionfantelijke grijns verscheen op haar gelaat toen ze de grom hoorde die het katertje voortbracht. Ah, dat klonk wel bekender. En nu eens zien wat hij zou gaan doen. Huilend terugrennen? Of zou hij recht in haar val lopen? Het laatste. Gemakkelijk liet zich zichzelf zakken en zorgde ervoor dat ze meeviel, zodat ze niet veel dwang en pijn voelde en keek spottend in de ogen van de Apprentice. "Waag het niet, nog eens zoiets te zeggen, Waag. Het. Niet!" Ze draaide wat met haar oortjes en lachte. Vervolgens bleef ze een moment stil en keek hem uitdagend aan. "Kitty-pet materiaal." Spuugde ze in zijn gezicht en met een razendsnelle beweging plaatste ze haar sterke achterpoten tegen zijn buik en maakte een poging om hem zo van haar af te schoppen.

De poes leek het juist leuk te vinden, en Tall verbaasde zich over het feit dat ze wel erg veel plezier beleefde aan het omgegooid worden. De zin die ze daarna zei deed hem echter oprecht lachen, en acuut liet de sterke kater de lichtgrijze poes los, en keek haar met pretogen aan. "Moet jij nodig zeggen," Proestte hij, haar al meteen vergeven te hebben. "Wiens Clanleider is er Kittypet materiaal?" Grinnikte hij, het was al meteen duidelijk dat zijn boze gevoelens weg waren. Toch wel grappig hoe goedgezind hij iedereen kon zijn, hoe boos de poes ook zou doen, hij zou haar kunnen vergeven. Tot ze de grens over zou gaan.

"Moet jij nodig zeggen," De kater stapte van haar af en snel krabbelde Starlingpaw overeind en likte haar opgeschoten vacht weer plat. Wat was er nu weer zo grappig? "Wiens Clanleider is er Kittypet materiaal?" Ze legde haar grijze oren in haar nek. Niet dat ze veel om Firestar gaf, maar indirect beledigde hij haar ook. "Oh, grappig hoor, het zou me niet verbazen als Shrewstar ook Kittypet bloed heeft." Spuugde ze kwaad en boorde haar nagels in de grond. Voor het geval dat.

De grijns die al op zijn gezicht stond werd alleen maar breder naarmate de kater merkte dat hij haar nu had, ja, nu waren de rollen omgedraaid. Nu was Tall niet echt zo'n kater die daar graag gebruik van maakte, eigenlijk helemaal niet zelfs, maar deze kans kon hij toch niet laten lopen? Dus grinnikte hij wat, en deed alsof hij terugdeisnde bij de woorden van de poes, maar zette al snel weer een stap naar voren; aanvallend. "Het grappige is," Grinnikte hij, nog steeds met die pretogen, "Bij Shadowclanners is het tenminste niet te zien," Hij boog even voorover en keek 'medelevend' naar de poes, "Bij Thunderclan daarentegen.. Aaaw"

"Het grappige is," Ze legde haar grijze oren in haar nek. Eén verkeerd woord en hij was er geweest. "Bij Shadowclanners is het tenminste niet te zien," De kater kwam ongenodigd dichterbij en een lage grom kwam uit haar keel. "Bij Thunderclan daarentegen.. Aaaw" Daar ging hij de fout in. Bliksem--, oh haha, --snel haalde ze naar zijn wang uit met klauw en al en sprong snel achteruit voordat hij ook maar kon denken aan een tegenaanval. Haar groene ogen keken de kater woest aan.

De kater grijnsde nog toen de poes eindelijk eens in de hoek gedreven leek, ja, hij had een zwakke plek te pakken. Eindelijk zeg, deze poes was wel echt uitzonderlijk sterk. Grinnikend wilde hij op haar af stappen, en sorry zeggen, ergens had de kater namelijk wel respect gekregen voor de poes, die echt erg goed was in argumenteren. Aan de andere kant.. Auw! Daar was de andere kant, een diepe snee in zijn knappe koppie, waar nu bloed uit stroomde deed hem diep grommen. Echt boos had ze hem nu wel gekregen! Als dat niet zou genezen, dan had Firestar zo'n enorm groot probleem, reken maar dat hij zijn moeder op hem af zou sturen dan! Voorzichtig voelde hij eraan, en besloot het rustig te houden, het zou helen, erg breed was de wond niet, zijn haar viel er zelfs over. Houd het rustig. "Mooie Slag,"

Kwaad trok ze haar lip op en spande haar spieren aan, voor het geval dat de kater besloot een tegenaanval in te zetten en ze vervolgens weg kon springen. Er kwam een diep gegrom uit zijn keel, maar hij deed niets. Watje. "Mooie Slag," De grijze poes snoof. Wat was dit opeens? Een afleiding? Want daar zou ze mooi niet intrappen. "Als je meer wilt, vraag het maar, ik geef ze met genoegen." Snauwde ze en zwiepte woest met haar grijze staart.

De kater grinnikte kort toen de poes verward leek door hem, "Wat is er? Snap je mijn awesomeness niet?" Zijn ogen twinkelden, deze poes had pit, kijken hoever ze zou gaan? Hell yeah! Zijzelf gaf hem daar een perfecte kans voor, "Ja graag," Mauwde hij simpelweg, en keerde zijn andere wang naar de poes, met een uitnodigende blik in zijn gele ogen.

"Wat is er? Snap je mijn awesomeness niet?" Met een zucht rolde ze met haar ogen en keek hem nog steeds geïrriteerd aan. "Ja graag," Zijn andere wang werd naar haar getoond en Starlingpaw grijnsde vals. Snel deed ze een paar pasjes achteruit en nam toen een aanloop, maar in plaats van haar klauwen over zijn wang te laten gaan, rende ze langs hem heen en kwam snel tot stilstand bij zijn achterpoten en deed een poging in zijn staart te bijten, zo hard als ze kon.

De kater voelde de adrenaline al in zich opkomen toen de poes meteen op hem af wilde stormen, maar hield zich in en bereidde zich in plaats van een tegenaanval, maar voor op een klap in zijn gezicht. In plaats daarvan raasde de poes langs hem heen, en het duurde even voor de kater doorhad wat ze wilde doen. Geschrokken trok hij zijn pluizige staart omhoog, en keek diep beledigd naar de poes. "Dat is een vuile truc!" Mauwde hij verontwaardigd, terwijl zijn witte borst een lik kreeg. Dit had hij niet verwacht.

Onderwerp: Re: It's 'just' ShadowClan [&Tallpaw]