Hi there! {OPEN}

Met een vrolijke uitdrukking op zijn gezicht trippelde de oranje kater door de half-openstaande deur. Alfred keek nieuwsgierig de groene voortuin in, en sprong vlug het opstapje voor de deur af. Hij liep kalmpjes over het met lichtvlekken beschilderde tuinpad, terwijl zijn lange staart opgewekt heen-en-weer zwaaide.
Hij sprong op het hekje, en ging op de steen ernaast zitten. De stoep was breed, en het was rustig op straat. Een enkele auto raasde voorbij en Alfred keek het rode ding gefascineerd na, kort knipperend met zijn blauwe ogen.

Plots ving de kater de geur op van een ander wezen. Hij keek verbaasd rond, opzoek naar de kat vanwaar de geur kwam. Toen hij niemand vond besloot hij gewoon op zijn neus af te gaan. Hij sprong van het hekje af, en trippelde de stoep over. Plots kwam een andere kat in zijn gezichtsveld. Zijn glimlach werd breder, en hij rende ernaar toe. 'Hi!' hij grijnsde. 'Wie ben jij?' vroeg hij vervolgens aan de vreemdeling.

{OPEN}

Blocktail zat naar het donderpad te kijken toen plots een kat aan kwam stuiven die zei: "Hi, Wie ben jij?" Blocktail keek op en besnuffelde de andere kat eens en zei daarna: "Ik ben Blocktail en jij ruikt naar een kittypet, hoe heet jij?". Blocktail keek de kat aandachtig aan en vroeg zichzelf af: "is deze kat gevaarlijk of niet?".

Alfred lachte luid toen hij het verraste gezicht van de kater zag. De vreemdeling besnuffelde hem kort, waarna hij mauwde;

"Ik ben Blocktail en jij ruikt naar een kittypet, hoe heet jij?" Alfred keek hem even raar aan, alsof het heel apart was dat deze boskat hem niet kende. Toen grijnsde hij breed. 'Ik ben Alfred Jones, de held! Maar je mag me Alfie noemen.' zei hij opgewekt. De rode kater zwiepte afwachtend zijn pluizige staart heen-en-weer terwijl hij de vreemdeling bestudeerde. Een clankat, dat was duidelijk te zien. Ongeveer dezelfde bouw als Alfred zelf. Alfred was niet altijd een typische kittypet. Het was natuurlijk wel zo dat hij van veel eten hield en van twolegs, maar hij hield ook van avonturen en hij was bijzonder sterk voor een kittypet. Hij was echter heel vredelievend. 'En wie ben jij?' voegde hij er vriendelijk aan toe.

Toen Blocktail had gevraagd hoe hij heette zei de kittypet: 'Ik ben Alfred Jones, de held! Maar je mag me Alfie noemen.' Nadat Alfie dat gezegd had keek hij Blocktail bestuderend aan. Toen vroeg alfie: 'En wie ben jij?'. Dus antwoorde Blocktail:" Ik ben Blocktail, ik ben zo genoemd omdat ik alle aanvallen kan tegenhouden met mij staart" zei hij met fiere glinsterende ogen. Er was iets onnatuurlijks met deze kittypet, maar ging er niet op in en vroeg dus: "Heb jij ooit al in zo een monster gezeten, je weet wel waar tweebenen mee rijden?".

"Ik ben Blocktail, ik ben zo genoemd omdat ik alle aanvallen kan tegenhouden met mij staart" Antwoordde de grijze kater. Alfred grinnikte. 'Ik dacht al, je staart leek niet bepaald op een blok. Hahahaha!' De oranje kater schaterde het uit om zijn eigen grap. Toen hij uitgelachen was schudde hij zijn kop kort, en keek lachend weer Blocktail aan. De lichtgrijze boskat keek hem even peinzend aan, en vroeg toen; "Heb jij ooit al in zo een monster gezeten, je weet wel waar tweebenen mee rijden?" Alfred Jones knikte. 'Yep!' zei hij bevestigend. 'Toen ik hierheen ging verhuizen met mijn twolegs en broers, heb ik daarin gezeten. Het was fantastisch! Mijn broers vonden het eng, maar ik vond het zo leuk! Het ging zo snel, en het was zo spannend! En, toen-' Alfred stopte kort met praten, zijn keel begon droog te worden.

Toen Alfie vertelde dat hij al in zo een monster had gezeten gingen Blocktail zen ogen wagenwijd open, omdat het herinnerde aan hoeveel clankatten die door zo een monster dood waren gegaan. Blocktail bleef zo een lang tijd zitten met een glazige blik op alfie gericht.

De oranje kater zat nog een tijdje door te ratelen over het vierwielige voertuig, toen hij na een tijdje opmerkte dat de andere kat niets meer zei. Alfred was, zelfs voor een hyperactieve kittypet, slecht in het opmerken van humeurswisselingen bij andere katten. Hij viel stil, en staarde Blocktail een tijdje op een komische manier aan. Toen legde hij zijn staart rond zijn poten, en vroeg; '...Is er nog iemand?' hij tikte met zijn poot tegen het oor van de boskat aan.

Toen Blocktail na een tijdje een poot tegen zijn oor voelde schoot hij uit zijn gedachten en keek Alfie langdurig aan voor hij besefte waar hij was. Toen vroeg hij zelf verzekerd :"Wat vroeg je?". Hij had duidelijk niets gehoord wat Alfie had gezegd en voelde zich dus schuldig.

Plots schrok de lichtgrijze kater op uit zijn gedachten. "Wat vroeg je?" zei Blocktail zelfverzekerd. Alfred rolde met zijn ogen. 'Ik vroeg of je nog leefde, je zat zo stil' antwoordde hij. Een korte stilte viel tussen de twee katten, en de oranje kater verbrak deze door te vragen; 'Is het eigenlijk leuk om in het bos te wonen? Ik bedoel, ik kom wel vaak in het grote park, maar het bos is toch iets anders.' Hij mauwde kort, en likte de pluizige vacht op zijn poot glad. Hij zette zijn poot weer neer, en keek met zijn blauwe ogen Blocktail aan, benieuwd naar het antwoord.

Toen Alfie zei: 'Ik vroeg of je nog leefde, je zat zo stil'. bleef Blocktail kijken of hij nog iets te vertellen had en na een tijdje voegde Alfie er aan toe:'Is het eigenlijk leuk om in het bos te wonen? Ik bedoel, ik kom wel vaak in het grote park, maar het bos is toch iets anders.'. "Tuurlijk is het leuk om in het bos te wonen, omdat je clan een grote familie is. Natuurlijk is het een groot verschil met het 'park' of hoe jij het ook noemt wat is het park eigenlijk? Blocktail keek de kittypet vragend aan.

"Tuurlijk is het leuk om in het bos te wonen, omdat je clan een grote familie is. Natuurlijk is het een groot verschil met het 'park' of hoe jij het ook noemt wat is het park eigenlijk?" Vroeg Blocktail terug. Alfred rolde zijn ogen. Waarom moesten katten altijd reageren met een terugvraag? De gedachte vervloog snel, en hij lachte. 'Het park? Oh, das' een soort van bos. Waarschijnlijk zijn er meer van in de stad, maar ik heb er maar eentje gezien. Het is heel groot, met veel bomen en planten. Een beetje zoals het bos, maar dan kleiner.' legde hij uit aan de warrior. Een klein kevertje vloog voorbij zijn op, en de kittypet volgde hem met zijn ogen totdat het niet meer was dan een groenig-blauwe schittering in de verte.

Nadat Alfie hem had uitgelegd at het park was zei Blocktail:" Sorry Alfie maar ik denk dat ik terug zal moeten naar men clan, er is al zo weinig voedsel." Na die woorden stond hij recht en wachtte op zijn reactie.

" Sorry Alfie maar ik denk dat ik terug zal moeten naar mijn clan, er is al zo weinig voedsel." sprak Blocktail, terwijl hij opstond. Alfred keek sip. 'Nu al? Maar mijn broers zijn niet thuis... Ik was net blij dat jij er was!' De oranje kater zette grote, onschuldige ogen op. Hij was de clankat een béétje aan het chanteren, maar hij zou het echt jammer vinden als hij weg moest. 'Nouja, als je echt moet...' zuchtte hij, en hij zwiepte kort met zijn staart. Overdreven teleurgesteld wendde hij zijn blik af.

Nadat Alfie kort zwiepte met zijn staart en zuchtte zei Blocktail: "Het zal tot de volgende keer zijn" en stapte rustig terug naar het bos.

"Het zal tot de volgende keer zijn" zei Blocktail terwijl hij wegliep. Alfred knikte. 'Okay, tot dan!' Hij sprong op, en knikte breed naar de warrior als groet. Toen de clankat uit het zicht was verdwenen sprong Alfred omhoog, draaide zich in de lucht om en rende terug naar huis, volledig vergetend over zijn ontmoeting en de clankat.

{Topic closed}