Who's there? {Constellationpaw}

Thistlepaw liep door het donkere bos. De spleten zonlicht die door de bladeren kwamen beschenen haar grijze vacht. Ze wou gaan jagen, maar rook geen prooigeur. Tenslotte ging ze liggen in een zonnestraal en sloot haar ogen. Ze soesde zo een lange tijd door, genietend van het weer en het bos om zich heen. Een geluidje schrok haar echter op uit haar dagdroom. Ze keek om zich heen en zag bij een klein struikje iets bewegen. Ze rook de geur van een andere kat, en riep: "Ik zie je wel hoor, kom er maar uit!" Ze zakte in elkaar, klaar om te springen als het nodig was.

-Constellationpaw

Constellationpaw liep over het gras, ze was teminsten in de shadowclan dan kon er niks ergs gebeuren wat haar aan ging. Constellationpaw staarde de verte in en merkte dat ze moest beginnen met jagen voor haar clan, ze liep rustig langs de bomen en likte haar neus af en haar mond hoeken. Constellationpaw keek met haar ambere ogen rond en daar zag ze een vogel op zijn plaatje zitten en ze ging in jachthouding, ze voelde even de koude wind langs haar gaan en sprinte naar de vogel af. De vogel wilden weg vliegen voor Constellationpaw maar zij sprong op de vogel en beet in de vleugel, waardoor de vogel op de grond lag waardoor ze de vogel in een beet kon vermoorden en dat deed ze ook. Constellationpaw keek naar de grond naar de vogel, ze wilden dat ze ooit kon vliegen ver van hier en nooit meer terug komen om haar angst te zien. Constellationpaw spitste haar oren toen ze een vrouwelijke stem hoorden achter de bosjes die op een harde toon sprak: "Ik zie je wel hoor, kom er maar uit!", ze pakte haar prooi op en liep naar de andere poes. Constellationpaw kwam rustig en vreedzaam er uit met een vogel beet tussen haar kaken, ze zwiepte vrolijk met haar staart en keek de poes vriendelijk aan.

Een grijze apprentice kwam de stuiken uit. Ze keek vriendelijk en zwiepte met haar staart. "En jij bent?" Vroeg Thistlepaw, op een minachtende toon. De poes had een vogel in haar bek. Thistlepaw keek er hongerig naar, maar zei niks. "Nou? Ben je soms je tong verloren?"

FLUTPOST sorry

Constellationpaw merkte een poes op die een grijze vacht had en blauwe ogen, ze staarde de poes aan die nog al brutaal sprak "En jij bent?" zei de poes minachtig. Constellationpaw rolden met haar ogen en liet de vogel voor de poes landde en keek wat de poes er mee zou doen. Constellationpaw keek de poes strak aan met een kalme blik, ze begon zich af te likken en voelde de zachte wind door haar vacht gaan en de dauw druppels in haar vacht steken. Constellationpaw voelden dat haar maag pijn deed en begon aan wat gras te knagen, ze at wat gras en keek de poes weer aan en begon haar mond hoeken af te likken. Constellationpaw merkte dat de poes er hongerig er naar keek en schoof de vogel naar de poes toe, "Nou? Ben je soms je tong verloren?" sprak de poes op een kwaade toon. Constellationpaw knikte in stilte, ze wees naar de vogel en daarna weer naar de poes. Constellationpaw spinde zacht en glimlachten naar de poes, de poes was wel gemeen maar ze moest zich gedragen vond ze zelf tegen wie dan ook...

De grijze apprentice rolde met haar ogen, maar zei nog steeds niks. "Nou? Ben je soms je tong verloren?" vroeg Thistlepaw. Tot haar grote verbazing knikte de poes. Thistle wist niet hoe ze het had. Toen wees de grijze kattin naar de vogel en toen naar Thistlepaw. Zelf begon deze aan gras te knabbelen, en spinde zacht. Thistelpaw keek naar de vogel, snoof, en nam er toen een gulzige hap uit. Ze had de hele dag al niet behoorlijk gegeten, en deze vogel was dus echt een feestmaal. Maar toen ze hem op had, voelde ze zich schuldig. Prooi eten voor dat de clan gevoed was, en dan ook nog van een poes waar ze zo gemeen was geweest! Het liefst wilde ze nu heel hard sorry zeggen, maar zo was Thistlepaw niet. Ze keek rond. Hoe zou ze deze apprentice kunnen bedanken.... Ze knikte de spraakloze poes toe, en zei: "Ik ben zo terug." Ze verdween tussen de struiken. Ze zocht allereerst naar een prooi, en zag uiteindelijk een muis zitten. Thistle ging in de jacht houding zitten, en sloop naar de muis toe. Ze had het diertje snel te pakken en doodde het met een beet in de nek. Ze trok een blad van een laag hangende tak, en legde daar de prooi op. Dat zag er al wat beter uit. Tenslotte duwde ze het geheel naar buiten, naar de grijze poes toen. "Hier." Zei ze, maar niet onvriendelijk. Ze aarzelde een beetje, en begon haar vacht te wassen. Uiteindelijk kreeg ze genoeg van de stilte en vroeg: "Ik ga jagen," Ze keek de poes aarzelend aan. "Ga je mee?"

Constellationpaw keek de poes aan die aan dingen zat te denken, ze staarde de poes na die sprak "Ik ben zo terug." Constellationpaw zag de poes verdwijnen in de bosjes, ze staarde rond en merkte dat de poes de vogel op gegeten had. Constellationpaw kreeg een glimlach want ze was blij dat ze weer iemand gevoeld had op een andere manier dan, ze zwipete met haar staart en wilden haar fel ambere ogen sluiten om te gaan slapen op de ijskoude sneeuw. Constellationpaw deed haar ogen dicht, ze dacht aan de zwarte kater Comettail die de zelfde prachtige ogen als haar had en een goed verzorgde vacht. Constellationpaw merkte dat de poes terug kwam met een blaadje waarop een muis lag, ze staarde de poes aan met een moeie rustige en geïntreseerde blik aan. "Hier." zei de poes op een vriendelijke toon. Constellationpaw keek naar de muis en wilde waardig zijn voor haar clan dus dit zou ze mee terug bregen als clan voedsel, ze staarde de poes aan en knikte naar de poes en begroef de muis. "Ik ga jagen," sprak de poes azeldend "Ga je mee?" Constellationpaw keek de poes vriendelijk aan en knikte ja. Constellationpaw rook even aan de lucht voordat ze ging en volgde de poes.

De grijze poes knikte en liep met haar mee. Een tijdje was het stil, en geen van beide zei iets. Thistlepaw besloot deze kattin niet te haten, maar vrienden worden wou ze ook niet. Waarschijnlijk zou ze weer eens in de steek gelaten worden, en dat, dat kon ze niet aan. ~Timeskip~ Na een tijdje gejaagt te hebben, plofte ze in het gras. Ze deed niet veel, behalve van het waterige middag zonnetje genieten. Ze rolde op haar rug en speelde een beetje met haar staart. Ze rolde weer rechtop en keek Constellationpaw aan, 'Dat was haar naam....' Dacht Thistle. 'Constellationpaw' Mijmerde ze. Ze was in gedachten verzonken, zonder door te hebben dat de grijze apprentice nog naast haar zat.

Flutpost, en sorry dat het zo lang duurde! Embarassed

Constellationpaw had wat gejaagt met veel moeite liep ze naast de poes waarvan ze niet de naam wist, ze ging naaste de poes liggen en vertelde haar naam. Constellationpaw hoorde haar stem door zich heen gaan dat ze het niet moest vertellen, ze zocht naar wooden en keek stilletjes de poes aan met geen woorden om te zeggen. 'Constellationpaw' herhaalde de poes. Constellationpaw ging in het gras liggen dicht tegen de poes aan en wees naar een wolk en deed die na, ze voelde de zon tegen haar vacht aan schijnen en voelde het gras tussen haar poot kussentjes. Constellationpaw trok de poes omhoog en wees naar een wolk en daarna naar de poes, ze keek haar rustig aan met haar ambere ogen die schene door het zon licht. Constellationpaw begon op twee poten gek te doen en duwde de poes om, ze had zin om te spelen en ze makten een gek geluidje met haar stem en stond met haar poot op de poes borstkas maar omdat ze geen nagels had kon ze haar niet echt pijn doen. Constellationpaw ging daarna weer terug liggen en deed net alsof ze sliep op het warme gras, ze was even druk en wilde graag een gat in de lucht springen maar dat kon ze niet.

De poes begon speels heen en weer te springen. Ze duwde Thistlepaw om, maar ze voelde gek genoeg geen nagels! "Die krijg je terug!" Grauwde Thistlepaw speels, terwijl ze boven op de apprentice sprong, zonder nagels, om de kat niet te bezeren. Het was een mooie, warme dag, en de twee speelden alsof het kittens waren. Thistlepaw vergat haar imago van gevaarlijke poes, en stoeide er blij op los.

~Kort

Constellationpaw had blijdschap met deze poes, ze speelden wat en ze hoorde de poes nog schreeuwen: "Die krijg je terug!" Constellationpaw glimlachten en voelde hoe ze tegen de grond aangedrukt werd, al gauw dieuwde ze de poes omver en kreeg een grijns op haar gezicht die al gauw een vriendelijke glimlach werd. Constellationpaw probeerde de poes nog wat om te dieuwen en op haar plaats te houden maar dat ging niet zo makkelijk, het was warm en vermoeient zelf vond ze het wel geweldig om met de poes te spelen. Constellationpaw stopte even en keek naar de verte de zon begon al gauw onder te gaan, ze bleef even stil staan en besloot om een dorstlesser te zoeken voor haar drogen mond. Constellationpaw zocht wat rond en vond een rivier na een tijd je lopen, ze rekte zich uit en merkte dat bijna alles van ijs koud ijs was gemaakt. Constellationpaw bracht haar kop naar het ijs en begon het op te likken om haar dorst te lessen, het ijskoude water liep haar drogen mond binnen en zelf vond ze het wel geweldig na al dat gespeel. Constellationpaw liep daarna weer terug om met de poes verder te spelen.

De kattin verdween even om te drinken, en verscheen toen weer. Thistlepaw stoeide nog even met haar, maar viel toen uitgeput in het gras. Haar keel brandden, en ook zij ging wat water drinken. Ze trippelde weer terug, en knikte de kat toe.Er hoefde niet gesproken te worden.

inspi gebrek..

Constellationpaw merkte dat de poes donker weg liep om wat te gaan drinken, ze wachtte even en ging liggen. Iets later kwam de poes weer op gedoken en ze speelden veder zonder enige pijn, ze merkte dat het bijna avond werd dat zag ze in haar oog hoek hoe de zon onder ging. Constellationpaw duwde de poes omver en wees naar de ondergaande zon, ze moesten terug naar het kamp. Constellationpaw bleef rustig staren naar de onder gaande zon die licht uit straalden en de lucht prachtig verkleurden, ze likte haar mond hoeken af en rekte zich vermoeit uit. Constellationpaw liep rustig naar voren over de mooie witte velden, de lucht proefde vers maar dat kon ook zijn dat het weer kon gaan sneeuwen. Constellationpaw rook nog de shadowclan poes en zwaaide gedag en want zij wist dat zij terug moest gaan naar het kamp zoiezo dat, ze sloop met de muis die de poes haar gegeven had weg en liep terug en koud terug naar het kamp. Constellationpaw merkte dat ze bijna terug was en staarde even achter zich en bleef stil staren en daarna ging ze verder op weg, naar de shadowclan.

topic is geindigt als jij wilt reageeren mag het ^^

Constellationpaw wees naar de ondergaande zon, en Thistle begreep het. Ze trippelde samen met de poes terug, zonder een woord te zeggen. Het plezier had plaatsgemaakt voor stilte. Onzeker schudde Thistlepaw haar kop toen ze het kamp binnen kwamen. Was ze nu bevriend? Hoe zat dat? Met een kop vol vragen plofte ze in haar nest en sloot haar ogen.

Einde topic