It's getting harder - Open

Het was winter en koud, ze sliep alleen maar slecht, haar ogen dicht doen was gewoon te riskant. Ze had het gevoel dat ze gek werd, ze hoorde stemmen in haar kop, zijn stemmen. 'Lafaard,' 'Mousebrain', of afkrakende zinnen, 'je kan toch wel beter, o dat is waar ook, dat kan je niet.' En zo ging het door.
Het sneeuwde hard, en er ontstonden heuveltjes sneeuw omdat het zo waaide. Al het sneeuw plakte vast aan haar vacht, en zij bleef buiten zitten terwijl ze meeste warriors warmte zochten bij elkaar in de Warriors den, en de apprentice in de apprentice den, de Queens en kits in de Nursery, en zo voort.
Brightspots bleef buiten, staarde wezenloos voor zich uit, zo vermoeid als ze was. Ik wil gewoon gelukkig zijn... ging er door haar kop heen. "Ik wil gewoon dat het goed met me gaat," fluisterde ze. Het mag gewoon niet slecht gaan... daar is geen reden meer voor... ging er door haar kop heen.

Nimblekit was rustig een rondje aan het lopen binnen het kamp. Ze had de hele tijd bij de andere kittens en katten bij de nursery gelegen, waardoor ze behoefte had gehad aan wat frisse lucht. Het was vrij rustig, en ze was tot op dat moment nog geen andere kat tegengekomen. De oranje kat met mooie donkere stippen was de eerste die ze voorbij zag lopen. Ze besloot hoi te zeggen.
"Hoi," zei Nimble rustig, maar vrolijk, en glimlachte. Ze hield haar kopje daarna een beetje scheef, want het was duidelijk dat er iets met de poes aan de hand was. Maar ze besloot er nog niet naar te vragen. Misschien waren het problemen die haar niks aangingen, of was het iets wat ze toch nog niet zou begrijpen.

De afwezige blik bleef in haar ogen rusten terwijl ze het kamp observeerde. Het bleef sneeuwen, hard sneeuwen, en veel was er daar door niet te zien. Enkele warriors waren nog buiten hun den te bevinden, de meesten maakte zich klaar voor een lastige patrouille, en sommigen hielden gewoon het kamp in de gaten. Iets wat Brightspots ook deed, al was ze niet helemaal aanwezig met haar gedachten.
"Hoi," hoorde ze toen een piepend, vrolijk stemmetje zeggen. Brightspots werd vrijwel meteen terug getrokken naar de werkelijkheid. Een jonge kitten, die ze herkende als de jonge Nimblekit, keek haar aan met een scheef kopje, en oogjes waar zo veel in te zien was, maar waar gewoon geen antwoorden aan vast te knopen waren. "Hallo, kleine Nimblekit," miauwde ze met een vriendelijke glimlach terwijl ze zich wat kleiner maakte zodat ze elkaar wat makkelijker konden aan kijken. "Mag jij nu wel buiten de Nursery zijn?" Vroeg ze, wetend dat het antwoord eigenlijk nee was met dit onheilspellende weer.

"Hmm..." aarzelde Nimblekit. Ze wist dat ze niet buiten de nursery mocht zijn. En de meeste volwassen katten zouden haar optillen en terugbrengen, dat had ze al eens eerder meegemaakt. "Eigenlijk niet," gaf ze maar eerlijk toe. "Maar niet zo veel katten letten op me, en ik verveel me zo vaak in de nursery." Vooral dat laatste vond ze een probleem. Ze kon niet wachten tot ze oud genoeg was om een apprentice te worden en ze gewoon mocht gaan en staan waar ze wilde!

Onderwerp: Re: It's getting harder - Open