'Fallin from the Sky {& Brokensong}

Met twee harde klappen sloeg Demontail haar klauwen in de bast van de boom. Hier aan trok ze zich op en zette haar achterpoten er ook tegen aan. Langzamerhand klom ze de boom in. Bij de eerste de beste dikke tak die ze kon vinden stopte ze. Rustig klom ze de tak op en ging eens lekker liggen. Haar staart krulde ze rond haar poten. Niemand kon haar hier zo snel zien, en als ze dat zouden was de kans dat ze er iets van zouden zeggen klein. Het ging niemand aan dat ze in plaats van te jagen wat ging slapen. Ze sloeg haar nagels weer uit om zich wat beter vast te kunnen houden en sloot langzaam haar ogen. Een ijskoude windvlaag wekte haar uit haar slaap. Wat dromerig keek ze in het rond. Een stukje verderop kwam een konijn aan rennen. Dit was een perfecte kans om zonder al te veel moeite toch een prooi te pakken. Wat ze nu van plan was om te doen was een oude Skyclan techniek. Demontail had nooit zelf in de Skyclan gezeten maar wel katten er van zien jagen op deze manier. Op een gegeven moment begon het haar te lukken om dit na te doen. Echter was ze nog niet heel trefzeker. Zo nu en dan kwam ze boven op het dier te recht en kon het meteen doden. Echter gebeurde het vaker dat ze er net naast kwam dan dat het lukte. Rustig spande ze haar spieren voor de sprong. Nog een afzet en... Met een soepele sprong lande ze op iets zachts. Dit droeg echter niet een konijnen geur, maar de geur van een andere Shadowclan kat. Alsof er niets was gebeurt stapte ze van de kat af. "En bedankt, nu is mijn prooi ontsnapt," zei ze wat nors terwijl ze in de richting keek die het konijn was heen gerend.

Hij was niet vrolijk, en daarom even weg van het kamp. Zijn hoest werd alsmaar erger, en ook zijn ogen begonnen te prikken door de eeuwige irritatie. De kat die bovenop hem sprong was de druppel voor de toch-al-nooit-zo-vrolijke kater. Sissend sprong hij op met zijn klauwen uit, en te zien was hoe hij zijn staart liet groeien tot een abominabele grootte. "Pech gehad dan!"