The lights [Comettail]

Onderwerp: The lights [Comettail] za 8 maa 2014 - 18:48

Constellationpaw staarde naar de bittere eenzame lucht die grijs kleurden van de wolken, ze staarde met een kille blik ernaar. Constellationpaw rook even aan de frise geur wat rook naar regen, regen die niks bizonders deed alleen maar neer viel en weg droop. Constellationpaw stond op en liep met rustige stappen naar voren door de koude sneeuw, ze wenste van alles maar nooit gebeurden dat wat ze wilden. Constellationpaw voelde de sneeuw tussen haar voetkussentjes dooien, ze werd stil en stiller. Constellationpaw stopte bij een half bevroren meer, ze keek erin en zag zichzelf weer spiegelen. Constellationpaw bleef er even in staren en keek langaam naar de grond, haar ambere ogen kleurden fel met dit weer. Constellationpaw ging liggen en begon zich zelf af te likken, ze stond op en rook een geur die haar altijd beviel, Prooi. Constellationpaw ging in jachthouding en schudde even met haar achter werk en rende in een richting tot ze iets zag rende ze die richting op en sprong met geen genaden op het dier en dode het, ze beet het beestje dood en nam het mee ze begrof het ergens en bleef even wachten. Constellationpaw ging liggen met enige moeiten en bleef daar even wachten tot er iets zou gebeuren, iets wat ze niet zou verwachten iets wat elk moment zou komen.

Onderwerp: Re: The lights [Comettail] zo 9 maa 2014 - 16:13

Comettail huiverde toen een frisse bries door zijn korte vacht woei. Hij wou gaan jagen voor zijn clan, wat ze zeker nodig hadden in leafbare. Hij liep door het donkere bos en verlangde naar zonlicht. Hij liep door het territorium tot hij een aangename geur rook. Hij liep er op af en zag een jonge poes die een einde maakte aan leven van een muisje. Hij zag dat ze ging liggen en keek naar de grond. Ze zag dat ze ambergele ogen had. Een schok ging door hem heen. Katten hadden wel vaker ambere ogen, maar deze waren zo fel... Het deed hem bijna aan hemzelf denken. Hij schudde zijn kop. Nee, dit was puur toeval. Hij moest stoppen met tijd verkwisten en gewoon doorjagen. Hij besloot om met haar te jagen, dan vingen ze namenlijk meer. Hij stapte uit de struiken waar hij in zat en knikte haar toe. "Comettail." zei hij toen, "En jij?" Hij keek haar strak aan, dezelfde ogen op elkaar gericht. Hij bekeek de apprentice eens goed. Ze had een grijze vacht, een tabby. Zelf had hij een zwarte vacht, maar toch, die ogen.... "Al wat gevangen zie ik." zei hij vervolgens maar.

Onderwerp: Re: The lights [Comettail] zo 9 maa 2014 - 16:23

Constellationpaw keek naar het water tot er een kater uit de bosjes stapte, ze keek hem aan en dacht ambere ogen... fel hoe komt het? Constellationpaw staarde de kater aan die ook felle ambere ogen had net als zij, ze sloot even haar ogen en voelden de wind door haar vacht en de sneeuw onder haar buik smelten. "Comettail." sprak de kater vlug zonder even te zeggen "ik ben of hallo" ze staarde hem aan en dacht bij zich zelf ook geen respect maar ja. Constellationpaw stond netjes op en zwaaide met haar staart, "en jij?" vroeg de kater met gemak toen hij haar strak aan keek. Constellationpaw keek rustig naar de grond en wist weer dat ze niet goed kon praten zoals de anderen, ze keek hem daarna weer aan en zei niks. Constellationpaw staarde de kater met een rustige blik aan en ging zitten en sloeg haar staart fier over haar poten neer en likte haar mond af, ze spitste haar oren toen de kater sprak: "Al wat gevangen zie ik." Constellationpaw knikte instemmend, ze stond op en pakte de muis en gaf het aan de shadowclanner. Constellationpaw glimlachten en daarna keek ze hem rustig aan en dacht bij zichzelf hoe komen zijn ogen zo fel, wie is hij en waarom heb ik hem nooit eerder gezien. Constellationpaw bleef denken en staarde hem rustig aan, ze begon zich even af te likken.

Onderwerp: Re: The lights [Comettail] zo 9 maa 2014 - 19:40

Toen Comettail zich voorstelde, zei de poes niks. Ze keek hem zelfs aan met kleine minachting! Toen herinnerde hij zich dat hij niet echt beleefd was geweest, en kon zich wel voor de kop slaan. "Al wat gevangen zie ik." zei hij vervolgens maar. Hij zag dat de apprentice zich ontspande en knikte. Ze duwde de net gevangen muis naar hem toe, wat Comettail als vergiffenis zag. Ze glimlachte naar hem. Hij glimlachte terug, en zei: "Bedankt!" Terwijl hij de muis opat, zag hij in zijn ooghoek dat de poes hem aan het bekijken was. Deze hele tijd had ze nog niks gezegd, en Comet vroeg zich af waarom niet. De apprentice begon zich af te likken. Toen wist Comettail het weer. Hij had gehoord over deze kattin, die een spraakprobleem had. Voorzichtig vroeg hij: "Ben jij..... Constellationpaw?" Het zou misschien moeilijk worden om met haar te communiceren, maar hij ging het proberen! Hij wist niet waarom, maar hij voelde een soort connectie met haar..... Hij zette het rare idee uit zijn hoofd, en vroeg vervolgens maar: "Samen jagen?"

Onderwerp: Re: The lights [Comettail] zo 9 maa 2014 - 20:42

Constelationpaw staarde de kater aan met een vriendelijke blik, de kater leek ook volgens haar vriendelijk maar hij was nog niet te vertrouwen. Constellationpaw stond op en keek hem aan en zag in de verte iets bewegen, ze zwiepte met haar staard en hoorde de kater zeggen "Bedankt!" zei hij vriendelijk, ze staarde hem aan en likte haar mond hoeken af. "Ben jij..... Constellationpaw?" ze keek op toen de kater dat zei. Constellationpaw knikte vriendelijk en bleef zwiepen met haar staart, ze kwam naar hem toe en duwde de muis dichter tegen de kater aan. Constellationpaw voelde het gras onder de sneeuw uit komen, de zon scheen over de sneeuw heen waardoor het licht weer kaasten. "Samen jagen?" Miauwde de kater fier en duidelijk, ze glimlachten en knikten. Constellationpaw snorden even en liep voor uit, ze keek weer naar de grond en dacht waneer zal ik ooit de starclan zien of..... Waarschijnlijk nooit... Ik zou nooit de sterren kunnen zien en aan raken. Constellationpaw zuchtte diep maar keek achter zich waar Comettail was, ze ging in jachthouding om te laten zien hoe goed ze was en schudde met haar achterwerk. Constellationpaw rook de verse prooi geur maar wist dat er wel weinig was, ze zette zich af en merkte op dat ze weer achter een muis zat te jagen en sprong erop en beet het dood. Constellationpaw pakte het beest op en bracht het liefjes naar Comettail toe, ze legde het voor hem neer en legde haar staart op de grond.

De grijze apprentice snorde even, en zakte in de jachthouding. Even later kwam ze terug met een muis, en bracht hem naar Comettail toe. "Weetje," zei hij, "Eet deze zelf maar op. ik ben zo terug." Hij sloop door beschaduwde bos. Hij snoof diep, en rook een vage prooigeur, een eindje verder op. Hij liep steeds dichterbij, en kwam toen uit bij een rat. Hij kwam van achteren, maar de rat rook hem. Hij wou weg sprinten, maar Comettail haakte één van zijn lange klauwen in de rug van het diertje, en doodde het toen met een beet in de nek. Comet rook goed of hij iets giftig had gegeten. Toen dit niet het geval was schraapte hij er met zijn poot verse sneeuw overheen om deze later op te halen. Toen hij terug kwam begroette de ambere ogen van Constellationpaw hem. Hij knikte haar toe en ging naast haar zitten, om vervolgens haar vacht te wassen.

Costellationpaw keek de kater goed aan met een vredige en vrolijke blik, ze was blij dat ze haar prooi had gevangen. "Weetje," zei Comettail warm, "Eet deze zelf maar op. ik ben zo terug." ze knikte naar de krijger en gaf een warme blik terug naar hem. Constellationpaw wilde wel meer prooien aan de clan schenken dus hield ze het maar bij net zoals de andere prooien, ze liep even van de plaats weg om het op de zelfde plek haar andere prooi te begraven onder een hoop vieze witte sneeuw. Constellationpaw liep daarna weer terug op de plek waar ze Comettail had ontmoet, ze wilde graag weten waarom hij die ambere ogen had die het zelfde waren als haar ambere ogen. Constellationpaw ging liggen in de koude sneeuw en keek in de richtig van het bosje waar de vorige keer Comettail in sprong, Comettail kwam uit het bosje en begroete Constellationpaw met zijn fel kleurige ambere ogen. Constellationpaw snorde even zacht en liep naar hem toe en wilden weten wat de geheimzinnige kater nu weer had gevangen, ze staarde hem aan met een kalme blik en dieuwde zich tegen de vacht van de kater aan en keek naar zijn prooi met vol open ogen..

Onderwerp: Re: The lights [Comettail] za 15 maa 2014 - 9:21

Nu Comettail wist dat het moeilijk was voor Constellationpaw om te praten, moest hij alle vragen stellen. Dus haalde hij diep adem en zei toen maar: "Je ogen zijn erg fel...." Hij keek naar zijn poten voor hij verder vroeg. "Wie..Wie waren je ouders?" Hij wist dat het een stomme vraag was, maar hij vroeg het toch. Hij duwde een stokje naar Constellationpaw toe, zodat ze iets in de sneeuw kon tekenen. Zelf keek hij haar hoopvol aan, en hij hoopte dat ze zijn idee begreep. Hij zag in de verte de zon al onder gaan, maar dat was geen probleem voor Comet. Hij hield van de sterren, vooral van de oneindigheid ervan. Hij sloot zijn ogen en genoot van het moment.

Constellationpaw zag de zwarte slanke kater, ze keek onzeker naar haar grijze poten. Constellationpaw rook de frise winter geur, ze huiverde weer naar het warme weer. Constellationpaw keek rustig naar de lucht, ze voelde haar snor haren trillen en staarde stilletjes naar de kater. "Je ogen zijn erg fel...." zei de kater die Comettail. Constellationpaw keek de kater aan en knikte langzaam, ze begon zich even te likken om zich schoon te maken van haar wonden. Constellationpaw voelde de wind door haar vacht en de prachtige witte sneeuw onder haar poten smelten, nadat ze zich had af gelikt voelde ze het water van de sneeuw al tussen haar voedkussens kierbelen. "Wie..Wie waren je ouders?" zei Comettail op een rustige onzekere toon. Constellationpaw wende haar blik weer op de kater, ze schrok van de vraag en keek snel weer naar haar poten. Comettail legde een tak voor haar en hij staarde haar aan, Constellationpaw staarde de kater terug aan en knikte. Constellationpaw pakte de stok op en begon langzaam op de grond tekeningetjes te maken, ze maakte een kat en nog een kat die naast haar stonden en daarna kraste ze de katten door en maakte een kleinere kat naast die ze ook door krasten. Constellationpaw legde de stok neer, ze wist dat ze iemand kenden maar na een paar dagen kitten zijn was de andere kleinere kat weg en was ze alleen.

De grijze apprentice keek naar haar poten, maar pakte toen vervolgens de stok. Ze maakte twee katten naast haar, En Comettail begreep dat dit haar ouders moesten zijn. Vervolgens kraste ze de twee katten door, en tekende een kleinere kat, en ook die kraste Constellationpaw door. Comettail keek eens goed naar de tekenig. Dit betekende dat ze helemaal alleen was. Dus het kon niet zijn..... Hij schudde zijn kop. "Toen ik klein was, hebben mijn ouders me alleen gelaten." Zei Comet. "Ik heb geen andere familie meer..." Hij schudde zijn kop. "We zullen zo wel terug moeten," Zei hij bedroefd. Hij liep naar de bosjes om zijn prooi op te halen, en ging toen weer naast Constellationpaw zitten. "Of wil je wat langer blijven?" Vroeg hij hoopvol.

Constellationpaw staarde op toen de oudere kater sprak "Toen ik klein was, hebben mijn ouders me alleen gelaten." Zei Comettail bedroefd. "Ik heb geen andere familie meer..." Constellationpaw keek hem aan en daarna naar de grond en knikte instemmend, ze tuurde in de verte en kon een lichte geur ruiken die ze vroeger rook. Constellationpaw wreef met haar poot over haar zachte oor heen, ze staarde hem aan met haar felle ambere ogen in stilte in vreden. "We zullen zo wel terug moeten," zei de kater bedroefd. Constellationpaw zou hem wel willen op vrolijken maar ze kon niks doen om iets te laten zien, ze kroop dichter tegen de kat aan en voelde zijn zwarte vacht tegen haar grijze vacht in gaan. Constellationpaw gaf de kater een rustig likje om hem te trosten, ze had zelf helemaal niks meer alleen haar vriendin Icepaw maar dat ging niet echt zo goed omdat het moeilijk contact te maken was. "Of wil je wat langer blijven?" zei Comettail vragend. Constellationpaw knikt en gaf hem een kopje, ze lachtte vriendelijk en staarde de kater met een vredige blik aan. Constellationpaw sloeg langzaam haar staart om haar poten heen en staarde er stil naar, ze begon weer naar de eenzame lucht te staren die al bijna opgeklaard was. Constellationpaw likte langzaam haar mond hoeken af en bedacht bij zich zelf: wat als mijn droom nooit kan uit komen, de sterren schijnen maar liegen ook.... wat als de Starclan nooit bestaan heeft, wat als ik ze nooit kan ontmoeten of dit alles een leugen was.. Constellationpaw had te veel vragen wat een onmogelijke antwordt op was.

Constellationpaw knikte, en kroop dichter tegen hem aan. Er hing een lichte geur om haar heen, die hij vaag herkende, maar wist niet wat het was. Een tijdje staarden ze samen naar de hemel, zonder iets te zeggen. Comettail zag dat de grijze kattin ergens over in zat, maar wist niet wat. Hij vond het zo raar, hij voelde een klik, die hij niet bij andere katten had gevoeld. Hij maakte niet zo snel vrienden, du shet was apart dat hij zo goed met haar overweg kon. En dan was er nog die geur...... Op eens beleefde Comettail een flashback. Hij zag twee katten, die zijn ouders moesten zijn, en zag een klein hoopje vacht daarnaast. Hij rook de geur weer..... De kleine grijze kit opende haar oogjes en keek hem aan.... Met een schok realiseerde Comettail zich iets. Hij schudde zijn kop, en keek Constellationpaw onzeker aan. Was deze kat..... Zijn zusje? Comettail durfde niks te zeggen, en voelde zichzelf helemaal trillen van de rare gebeurtenis daarnet. Hij zag de felle ogen van de kattin, en wist het toen zeker. Dezelfde kat als in zijn flashback. Hij rilde, en bleef zitten. Wat moest hij nu doen?

Constellationpaw zat naast de grote kater en drukte zich tegen Comettail aan, ze voelde zich fijn en alsof ze hem kenden. Constellationpaw voelde zich eenzaam en keek naar de grond, ze staarde daarna weer naar de lucht. Constellationpaw sloot haar ogen en leunde tegen de kater aan en voelde zijn warmte zijn vacht en zijn liefheid, ze was misschien wel sprakenloos maar wel klaar voor echte dingen. Constellationpaw zou misschien geen warrior kunnen worden door haar klauwen die ze niet had en haar mislukte stem waarmee ze bijna niet kon praten, ze keek in de lucht en zou willen vliegen en haar vleugels willen sprijden. Constellationpaw proefde de lucht en kreeg het warmer, ze had het gevoel dat bladgroen zou aan breken ze kon het proeven door de lucht. Constellationpaw hoopte dat ze ooit tegen de starclan kon praten maar alles verviel niks kon ze merkte ze, ze was niks bizonders en zou het beste meteen van deze wereld afgeschaapt kunnen worden. Constellationpaw deed stap voor stap naar voren en zei zacht en pijnlijk: 'Ik probeer het warmer te krijgen maar ik krijg het alleen maar kouder, mijn leven is een leugen.' Constellationpaw liet een traan vallen en langzaam liep er bloed uit haar mond, ze keek daarna naar de grond en liep steeds meer naar voren..

Onderwerp: Re: The lights [Comettail] di 25 maa 2014 - 8:43

Voor het eerst hoorde Comettail de stem van Constellationpaw, toen zei zei: Ik probeer het warmer te krijgen maar ik krijg het alleen maar kouder, mijn leven is een leugen.' het was zacht en raspend, maar ze zei het wel. Comettail zag een traan van de kat in het zand vallen, en drukte medelevend zijn snuit in haar vacht. Constellationpaw stond op, en liep steeds verder. Er liep een straaltje bloed uit haar mond, en Comet schrok. "I-is dat wel gezond?" zei hij bezorgd, ze mocht niet weggaan, hij moest vertellen dat ze familie waren! Voordat Constellation nog een stap kon zetten, zei Comettail, bijna onhoorbaar, "Ik denk...." Hij keek naar de grond voor hij zijn zin vervolgde, "Ik denk dat we familie zijn...." Dat was er uit. Hij had geen idee hoe dit zou gaan uitpakken, misschien wou de apprentice hem nu nooit meer zien! Hij ging toen naast haar staan, hopend dat ze niet zou weglopen. "Blijf alsjeblieft nog even!" Riep Comettail smekend uit, en hij bad aan de Starclan dat ze niet wegrende.

Constellationpaw keek naar de grond, haar woorden bleven in haar hoofd zitten net zo als dit moment. "Ik probeer het warmer te krijgen maar ik krijg het alleen maar kouder, mijn leven is een leugen." had ze gezecht tegen de kater, ze bleef dezen woorden onthouden en bleef stil zitten huilen. Constellationpaw voelde de snuit van Comettail tegen haar vacht aan en hoorde hem zeggen "I-is dat wel gezond?" Constellationpaw likte haar bloed van haar mond af en knikte nee, ze was zo geboren en zo gebleven met die pijn. Constellationpaw leunde zich tegen de zwarte kater aan en ging tegen hem aan liggen, "Ik denk...." sprak Comettail onhoorbaar. Constellationpaw keek op met haar ambere ogen en een vriendelijke glimlach maar keek even weg met de pijn die ze altijd zou hebben en zou leiden. Constellationpaw keek naar de lucht en liep weer een stap veder van de kater en hoorde weer haar woorden weer door haar heen sisen, de kater kwam naast haar staan en sprak "Ik denk dat we familie zijn...." zei Comettail. Constellationpaw keek geschrokt op en keek daarna weer naar de grond, ze was altijd de gene waarbij wel iets ergs mee moest gebeuren nooit zag ze het geluk om te vliegen. "Blijf alsjeblieft nog even!" Riep Comettail, ze knikte en ging jankend tegen de kater aan zitten. Constellationpaw voelde zich goed bij hem maar toch.... Hoe kon ze al die leugens weten of dat ze leugens ook echt zijn?

Toen Comettail wanhopig had gevraagd of de kat nog wou blijven, knikte deze om vervolgens huilend terug te rennen. Een beetje overdonderd ging Comettail weer zitten. Hij sloeg troostend zijn staart om haar heen. terwijl hij suste: "Het komt wel goed..." Hij kon zelf nauwelijks nog geloven dat hij familie had gevonden. Echt zeker wist hij het nog niet eens. Maar die ogen, die klik die hij met haar had, de flashback..... Het leek allemaal zo te passen..... Maar, Dacht de zwarte kater, Als een zus heb, moeten mijn ouders er ook nog zijn! Hij was even dolblij, en daarna herinnerde hij zich weer dat de kans heel klein was dat zijn ouders nog in de shadowclan zaten. Maar hij zou ze vinden! Maar nu..... Hij schudde onmerkbaar zijn kop. Nu moesten ze terug. Hij stond op, zijn zusje aankijkend. "Zullen we terug gaan?" Vroeg hij, hij had nu teveel vragen door zijn hoofd spoken.

Constellationpaw keek de Comettail aan en wreef met haar zachte vacht tegen die van Comet aan, ze sloot langzaam haar ogen en voelde de wind langzaam langs hun gaan. "Het komt wel goed..." sprak Comet haar aan. Constellationpaw keek hem sprankelend aan en drukte zich dichter tegen de kater aan en sloot haar ogen fier, ze voelde zijn warmte zijn zachtheid maar hoe wist ze dat ze deze zogenamde kater kon vertrouwen. Constellationpaw viel bijna in slaap tegen de vorse kater en hoorde zijn stem golven "Zullen we terug gaan?" vroeg Comettail ineens uit het niets. wat was dit eerst wilde hij dat ze bleef en nu wilt hij dat ze gaan?! Constellationpaw keek verwaarloost op en knikte sloom, ze begreep het niet meer en likte haar mond hoeken en staarde de kille verte in zonder eenige nut van iets te hebben. Constellationpaw stond op en liep al vooruit naar het eenzame kamp, ze voelde het gras tussen haar poot kussentjes maar voelde zich eenzaam hoe kon ze hem geloven.....

Als jij hebt gepost is het einde topic als je wilt dan posten anders is het nu al einde topic ^^

Onderwerp: Re: The lights [Comettail]