Crush the lightning Constellationpaw

Lightningkit liep rustig rond in het schaduwclan territorium. Hij was weer het kamp geglipt. Hij had geen ouders die op hem lette dus hij kon makkelijk ontsnappen. Hij verveelde zich dood tussen die saaie kits. Hij hoopte dat hij snel een leerling zou worden. Opeens zag hij een klein muisje die een weg zocht in de sneeuw. Hij zakte in de sluiphouding, dat had hij een krijger wel eens zien doen. Hij sloop stilletjes naar het kleine beestje toe en sprong erboven op. Hij doodde het beestje snel. Maar nu was er een probleem: Wat moest hij hier mee doen? Zelf opeten was tegen de krijgscode en naar het kamp brengen ging moeilijk want dan zouden de krijger erachter komen dat hij het kamp uit was geweest.

*Constellationpaw*

Constellationpaw keek naar de lucht waaruit een klein beetje licht uitstralenden van de koude zon, ze keek rustig en liep langzaam over het besneeuwede kamp. Constellationpaw voelde de wint rustig over haar vacht strelen en voelde het sneeuw onder haar poot kussentjes smelten, ze staarde in de verte en merkte een kitten op die een klein beetje mollig was. Constellationpaw besloot om de ondeugende kit de volgen, dus zijn geur spoor te volgen, ze ging door de ijskoude winter weer heen om de kit te zoeken en hem op zijn flikker te geven wat ze eigenlijk niet kon doen. Constellationpaw raakte het spoor kwijd en spitste haar oren toch hoorden ze iets wat ze niet wist, ze keek rustig in het rond waardoor haar ambere ogen begonnen te gloeien. Constellationpaw zuchtte diep en liep voor zichtig vooruit en staarde in de verte waar ze de pootstappen hoorden, ze sloop gefocust erop af en zag hoe de kit met skills de muis vong. Constellationpaw wilden zeggen dat het een mooie vangst was voor een kit maar ze kon niet praten alleen haar gevoelens laten zien en ze zwiepte met haar staard, ze vond het oneerlijk dat de kit klauwen had en zij niet. Constellationpaw bleef in volle stilte de kit begleuren en bleef stil....

Lightningkit keek op toen hij pootstappen hoorde. Iemand stond hem te begluren. Hij snoof de lucht op, Schaduwclan. Het was dus een clangenoot. Lightningkit sloop richt de geur, voor een bosje stopte hij. "Kom maar tevoorschijn ik heb je al lang geroken!" riep hij hard. Hij hoopte maar dat deze kat hem niet aan Shrewstar zou verraden. Hij trippelde terug naar de plek waar de muis lag en pakte het beestje op. Hij trippelde terug naar het bosje. Hij legde de muis ervoor neer. "Wil jij deze prooi meenemen naar her kamp? Ik kan hem niet meenemen dan komen ze erachter dat ik het kamp uit ben geweest, en hem opeten is tegen de krijgscode." riep hij. Hopelijk wou de onbekende kat zijn prooi meenemen en hem niet verlinken.

Constellationpaw bleef stil staan en zag de kit naar haar toe lopen,"Kom maar tevoorschijn ik heb je al lang geroken!" riep de kit zonder enige genaden. Constellationpaw liep er rustig uit en zag de iets te kleine jonge kater, ze zei niks alleen staarden naar hem. Constellationpaw voelde de rillingen over haar lijf heen gaan iets in haar zei dat hij niet te vertrouwen was of minstens terug moest naar het kamp, ze staarde hem aan het leek dat hij anders wilden zijn dan de ander kits en daarom uit het kamp ging want dit was ook straf baar volgens de krijger code. 'Wil jij deze prooi meenemen naar her kamp? Ik kan hem niet meenemen dan komen ze erachter dat ik het kamp uit ben geweest, en hem opeten is tegen de krijgscode." riep de kit zonder einige respect. Constellationpaw wilden weleens weten wat deze kit op dit terrein deed, de kit pakte het muisje op en legde het voor haar poten neer. Constellationpaw staarde hem aan en keek hem streng aan ze likte haar mond hoeken af en draaide zich om, ze wilden voor geen meter iets doen voor de kit maar toch. Constellationpaw draaide zich weer terug naar de kit met tegenwil en pakte de muis op, ze keek hem streng aan maar dat veranderde al snel in een vriendelijke blik. Constellationpaw gaf een knikje en wees met haar smalle kop naar de Shadowclan en ging voor op lopen, ze bleef stil toch vertrouwden ze niet op deze plek ze wist niet wat of hoe maar wilden het graag weten.......

Met tegen zin pakte de onbekende poes het muisje op. Ze staarde Lightningkit aan, maar zei niks, Ze keek hem aan met een strenge blik maar die veranderde al snel in een vriendelijke blik. Ze wees met haar smalle kop in de richting van het schaduwclan kamp. Ze ging voorop lopen. Waarom zegt ze niks? vroeg Lightningkit zich af. "Eh... Ga je me verlinken aan Shrewstar?" vroeg Lightningkit. Hij hoopte van niet. Dan had hij hele erge problemen. Lightningkit wachtte nog steeds op een antwoord van de poes. Hij had haar nog niet in het kamp gezien maar ja hij lag bijna de hele dag bij die saaie kits zichzelf te vervelen... "Kan je niet praten?" vroeg Lightningkit en hij bleef stil staan. Hij wou graag weten wie ze was.

Constellationpaw had het muisje rustig vast en liep ustig door met de kit op haar achter hoede, "Eh... Ga je me verlinken aan Shrewstar?" vroeg de kit rustig en toonde iets meer respect tegen haar. Constellationpaw keek hem aan en zei niks ze glimlachte, ze liep in rustige stappen door, door de koude sneeuw die straalden in het zon licht. Constellationpaw voelde de koude wind en luisterde stilletjes, het was stil te stil vond ze. Constellationpaw staarde de kit aan die rustig sprak "Kan je niet praten?" vroeg hij rustig, ze staarde de kit aan die ze aan keek en knikte nee. Constellationpaw had nog steeds het bittere muisje in haar mond en liep rustig door de sneeuw, ze keek omzich heen ze had het gevoel dat er iets gebeurden en stopte met lopen ze wilden haar klauwen sprijden maar die had ze niet. Constellationpaw liet het muisje vallen en sloeg haar staart om de kit heen, ze rook iets wat niet in de shadowclan voor kwam. Constellationpaw raapte de muis weer op en liep rustig veder en dacht bij zich zelf waarschijnlijk niets.....

De onbekende poes knikte nee als antwoord op zijn vraag. Niet praten?! Dat zou Lightningkit niet overleven. De poes liet het muisje vallen en sloeg haar staar om Lightningkit heen. Daarna raapte ze het muis je op en liep rustig veder. "Wat is er is er gevaar?" vroeg Lightningkit best kalm. Hij hield wel van avontuur. Het begon harder te waaien. En het begon al donker te worden. Lightningkit snoof de lucht op hij rook wat maar wat was die geur? Hij kende de geur niet. "Ruik je die rare geur ook?" vroeg Lightningkit. Hij wilde weten van wie of wat die geur was.

Constellationpaw keek de kit aan die nooit zijn naam had verteld, "Wat is er is er gevaar?" vroeg de kit. Constellationpaw knikte ja en keek stilletjes de kit aan ze liep rustig door en duwde de kit naar voren, het werd al langzaam donker en het begon harder te waaien. "Ruik je die rare geur ook?" vroeg de kit langzaam. Constellationpaw rolden met haar ogen en knikte weer ja ze liep weer door, tot op een moment haar weer een riling gaf ze liet de muis vallen en pakte de kitten op. Constellationpaw keek achter zich waar een hol zat van een beest, het rook naar een das. Constellationpaw had ruw de kitten vast aan de nekvel en begon te rennen op de kitten in veiligheid te bregen, hopelijk hadden ze niet de das wakker gemaakt uit zijn winter slaap. Constellationpaw staarde de koude verte in, steeds horden ze wat dichter komen. Constellationpaw's hard begon te bonken en ze liet de kit vallen toen ze het grote beest voor zich zag staan, haar angst werd erger en erger maar ze wilden niet op geven. Het beest begon met zijn klauwen heen en weer te slaan, Constellationpaw ontweek fier zijn klauw aan vallen tot ze bij haar schrik in haar buik werd gegrepen door het beest en tegen de grond aan gesmeten werd en haar bloed uit haar buik liep. Constellationpaw merkte dat de das naar voedsel zocht en zich op de kit af ging om hem op te eten, ze hijgden maar ze kon het niet laten gebeuren. Constellationpaw stond op en voelde het koude vieze bloed over haar rug heen gaan en het bloed op de grond lag, ze wende zich tot de das die de kit probeerden te happen. Constellationpaw sprong tegen het beest aan en beet het in zijn nek, de das probeerde haar eerst eraf te schudden maar dat ging niet zo gemakkelijk. Constellationpaw liet los en rolden weg, ze pakte de kit weer aan de nekvel en probeerde te vluchten van de das ze wilden niet dat iemand van hun gewond raakten door een das...

De poes keek achterom en pakte Lightningkit op. Wat doe je? Wou Lightningkit roepen. Maar opeens stond er een enorm groot beest voor hun. Een das! De poes liet Lightningkit vallen. Ze ontweek de klauw van de das maar de das beet haar in haar buik en ze werd op de grond gesmeten. Toen keek de das naar Lightningkit, de das wou hem opeten! Lightningkit zag dat de poes op de rug van de das sprong en hem in zijn nek beet. De das ging wild heen en weer maar kreeg de poes niet van zijn rug. Toen sprong de poes van de das zijn rug en pakte Lightningkit ruw bij zijn nekt vel en begon te rennen. Lightningkit wurmde zich los uit haar bek. "Je bent gewond!" riep hij op een ernstige toon. Opeens hoorde hij weer pootstappen. Die das gaf het niet gemakkelijk op. "Rennen!" riep hij naar de poes. En begon zelf ook weg te sprinten. Het was nog een heel stuk rennen naar het kamp en de poes was gewond...

Constellationpaw voelde dat de kit los ging uit haar bek en sprak op een ernstige toon: "Je bent gewond!" riep de kit. Constellationpaw spitste langzaam haar oren en hoorden de zwaren pootstappen van het wezen, ze zag hoe de kit al weg sprinten en riep 'rennen!' Constellationpaw renden weg maar zag dat ze te langzaam waren voor het beest, ze keek de kit aan en draaide zich om en rende op de das af. Constellationpaw zag hoe de das vreemd keek naar haar maar ze had een plan ze ging op volle snelheid op de das af en ging liggen en schoof onder de das door over de koude sneeuw en beet in de buik van de das waardoor de das viel, ze had maar een kans en dat wilden ze ook en zag de zwart witte buik van de das di was haar einige kans. Constellationpaw hapte met volle hap de das dood en het koude bloed liep over haar mond heen, ze begon het bloed van de das uit te spugen en ze keek naar de kit maar uit vermoeidheid viel Constellationpaw neer op de grond waqar haar buik nog steeds bloedde. Constellationpaw voelde weer de koude sneeuw en keek langzaam hoe haar bloed de sneeuw verwarmde en rood maakte, ze sloot langzaam haar oog en wilden zeggen dat ze het deed om hem te beschermen maar dat kon ze niet en ze had ook geen nagels. Constellationpaw rook de bittere bloed geur en bleef met half gesloten ogen naar de kitten kijken...

De poes rende op de das af die dat niet verwacht en schoof onder hem door. Ze beet in zijn zwarte buik. De das viel dood neer. De poes spuugde het bloed van de das uit maar viel toen neer van vermoeidheid en omdat haar buik nog steeds bloedde. Langzaam werd de sneeuw om haar een rood. Lightningkit keek naar de poes die met half gesloten ogen naar hem zat te kijken. Hij moest wat doen! Maar wat? Hulp halen had weinig zin daar was te weinig tijd voor. Lightningkit rende naar de struiken en begon snel te zoeken naar spinrag, dat stopte het bloeden. Daar was het! Hij wikkelde snel wat om zijn poot en rende terug naar de poes. Hij deed het spinrag op de wond. Yes! De wond stopte met bloeden. Maar de poes was waarschijnlijk te moe om zelf helemaal naar het kamp te lopen... Lightningkit paktede poes bij haar nek vel en legde haar op zijn rug. Haar hoofd lag op zijn schouders en haar voorpoten sleepte een beetje op de grond maar ja het moest. Hij begon te lopen, toen begon hij te trippelen. Hij moest snel bij het kamp komen.

Constellationpaw lag op de ijskoude grond, het voelde net dat ze dood zou gaan. Constellationpaw voelde de krampen in haar buik en darmen, ze voelde dat iets dichter bij kwam en wat om haar buik deed. Constellationpaw keek een beetje maar zag wazig steeds voelde ze meer leven haar ligaam verlaten, ze voelden ook dat het weer terug kwam. Constellationpaw deed haar ogen neer en voelde dat ze op getild werd, ze voelde haar poten over de grond slepen. Constellationpaw voelde haar poten even van de grond gaan, ze deed haar ogen weer open. Constellationpaw voelde de kouw en stond op en haalde zich van de kit af en dacht ik vloog, ik vloog misschien minder dan een seconden maar oké ik vloog!! Constellationpaw maakte een vrolijke sprong, ze glimlachten en wilden schreeuwen. Constellationpaw merkte dat dit alles maar een grap was, ze vloog niet ze lag op een kitten en dat leek echt op "Babyzitten". Constellationpaw begon zich te schamen en keek de kitten aan met een grote glimlach en draaide zich om, ze liep over de koude sneeuw. Constellationpaw raapte voorzichtig het muisje op van de koude grond die de kitten had gevangen, ze liep weer terug naar de kitten en gaf het aan. Constellationpaw keek de kit aan en bedacht zich net ik krijg waarschijnlijk alle schuld dat ik deze kit vogels hun mee heb gewonen, maar maakt niet uit. Constellationpaw keek rustig naar de kit en kreeg een glimlach, ze bleef net zo als altijd stil en een schaduw achter andere katten..

Opeens voelde Lightningkit de poes van zijn rug af springen. Ze maakte vrolijk een sprongetje. Lightningkit was blij dat ze nog leefde! Toen liep ze een stukje terug en pakte het muisje, die Lightningkit gevangen had. En gaf het aan hem. Lightningkit pakte het muisje op en keek naar de poes die had een glimlach op haar gezicht. Lightningkit lachte ook. "Kun je lopen?" vroeg hij. Het kamp was niet ver meer maar ze was wel een tijdjes bewusteloos geweest. Lightningkit ging rustig zitten. Hij had alle tijd niemand was op zoek naar hem of lette op hem. Maar de poes kon het verhaal niet vertellen aan de andere katten dat moest hij dan doen... Dan was hij zo ie zo betrapt, maar ja wat boeide het?

Constellationpaw zag hoe de kit het muisje op pakte en sprak "kun je lopen?' ze knikte en rook even aan de lucht, ze pakte de kit op en legde de kit op haar rug. Constellationpaw sprak moeilijk 'je hoeft niet de schuld op je te nemen......grrr je kan beter de schuld op mij leggen.' Constellationpaw merkte dat er koud bloed door haar mond er uit liep, ze keek de kit aan en likte haar mond af en spugde nog wat bloed uit. Constellationpaw liep voor zichtig terug naar het kamp met haar slappen poten en pijn in haar buik en keel ging ze toch, ze moest de kit thuis brengen waarvan ze niet de naam wist. Constellationpaw sleepte somige poten van haar over de koude bevroren sneeuw heen, ze staarde met haar ambere ogen de verte in. Constellationpaw wilde het liefst dat de kitten in veiligheid kwam, ze spitste haar oren en rook weer de vertrouwde shadowclan geur weer. Constellationpaw kreeg een glimlach en voelde hoe de wind tegen haar vacht aan ging die op en neer ging, ze liep stap voor stap over de sneeuw.

Lightningkit werd opgepakt door de poes en ze legde hem op haar rug en begon te lopen. 'je hoeft niet de schuld op je te nemen......grrr je kan beter de schuld op mij leggen.' zei de poes moeilijk. Er liep bloed langs haar mond snel spuugde ze dat uit. En liep door. "Ik wil niet dat je tegen de andere katten zegt dat het jou schuld was want ik ben hier ook verantwoordelijk voor. Ik heet trouwens Lightningkit maar dat had je mischien al opgemerkt omdat er een soort van witte bliksemschicht op mijn beige-zwarte vacht staat." vertelde Lightningkit.Hij vond het heel aardig van de poes dat ze wou zeggen dat het haar schuld was maar dat vond Lightningkit niet eerlijk. "Maar ik kan ook zelf lopen hoor." zei Lightningkit lachend en sprong van de poes haar rug af. Lightningkit zag dat de poes de lucht op snoof en hij deed het zelfde. Ze waren er bijna. Lightningkit liep rustig veder, en dacht na over wat hij tegen de andere katten ging zeggen... "Hoe heet jij eigenlijk?" vroeg Lightningkit nieuwschierig aan de poes.

Late reactie sorry...

Constellationpaw veegde de reste bloed uit haar mond en hoorde de kit non-charmant zeggen: "Ik wil niet dat je tegen de andere katten zegt dat het jou schuld was want ik ben hier ook verantwoordelijk voor. Ik heet trouwens Lightningkit maar dat had je mischien al opgemerkt omdat er een soort van witte bliksemschicht op mijn beige-zwarte vacht staat." Constellationpaw knikten maar zei liever niks ze glimlachten rustig, de kit sprong fier en mooi van de rug van Constellationpaw af. Lightningkit zei op een rustige toon "Maar ik kan ook zelf lopen hoor." Constellationpaw lachten naar hem en staarde de kit aan met een vriendelijke blik, ze liep over de koele gras die bijna belecht was met sneeuw. Constellationpaw plofte zich neer op de kille koude grond, ze vond het wel fijn om even rust te nemen en te gaan leggen. Constellationpaw rekte zich uit en dacht bij zich zelf ik help mijn clan niet ik laat zelfs een kit uit de clan ontsnappen, ik ben stom denk niet goed na en deels getikt als een uilskuiken. Constellationpaw sloot haar ogen en merkte dat het leeven best leuk was zelfs als ze niet kreeg wat ze altijd wilden, Lightningkit vroeg op een nieuwschierige toon "Hoe heet jij eigenlijk?" Constellationpaw merkte dat ze uit haar gedachten werd gehaald door de kit, ze vond het moeilijk om te praaten. 'Constellationpaw.' proesten ze, ze keek hem aan en daarna wees ze naar de grond om te laten zien dat hij er ook bij kon liggen.

maakt niet uit ^^

De poes glimlachte en knikte. Toen ging ze liggen op het koele, besneeuwde gras. Ze wees Lightningkit een plekje aan waar hij kon gaan liggen. Lightningkit ging zitten. 'Constellationpaw.' proeste de poes al antwoord op Lightningkit's vraag. Lightningkit was nog steeds aan het nadenken over wat hij tegen alle katten moest gaan zeggen... Zal iemand hem al gemist hebben? Hij was al sinds vanochtend weg, maar niemand lette echt op hem. "We moeten wel doorlopen zometeen anders zijn we niet voor middernacht in het kamp." zei Lightningkit kalmpjes. Hij wou niet dat Constellationpaw oververmoeid werd. En ze was tenslotte gewond.

Zal ik Sherwstar en de medicijn kat mailen? Dat Lightningkit betrapt word en dat Constellationpaw naar de Medicine cat den moet vanwegen haar wond? En dan komt Lightningkit haar bezoeken enzo. (Het is maar een idee het hoeft niet zo te gaan Wink

)

Constellationpaw liep pijnlijk over de grond heen waar naast haar de kit liep die lightningkit hete, ze voelde de ijskoude grond onder haar poten. Constellationpaw liep zo hard als ze kon waar achter haar een spoor van bloed zat, ze was nou een groot doel voor roof dieren. "We moeten wel doorlopen zometeen anders zijn we niet voor middernacht in het kamp." sprak Lightningkit bezorgd. Constellationpaw knikte instemmend maar kon niet harder ze zou graag willen dat ze kon praten maar dat ging moeilijk helemaal voor haar, ze zwiepte met haar staard over de grond en opnieuw op de grond plofde. Constellationpaw bleef even zitten hijgen en was uitgeput van alles. Constellationpaw rolde zich op tot een bluize bal die onder het bloed zat en het bloed nog zelfs uit haar mond liep, ze legde haar kop op haar poten die onder het smerige koude bloed zaten. Constellationpaw sloot haar ambere ogen en bleef lichen ademen langzaam, haar buik ging langzaam op en neer en de wind streek haar vacht. Constellationpaw zwiepte even met haar staard maar was te moe om op te staan van haar eeuwige moeheid.

ja ik vind het goed ^^

Lightningkit schrok de poes was neergevallen op de grond. Uit haar mond kwam bloed. Lightningkit sprintte naar de bosjes en pakte wat spinrag. En deed dat op haar wonden. Toen hij klaar was twijfelde hij. Wat moest hij doen? Ze was een te makkelijke prooi voor roofdieren... En meesleuren zou haar misschien nog meer verwonden. Het was nog zeker 20 minuten lopen naar het kamp. Dat lijkt niet veel maar is vele voor een gewonden poes. Lightningkit besloot Constellationpaw op zijn rug naar het kamp te dragen. Hij legde de poes op zijn rug en sprintte zo snel als mogelijk was. Dat was niet heel erg snel wat een poes die 2 keer zo groot is als jou op je rug hebben en daar mee rennen ging niet echt snel maar ja... Binnen 10 minuten kwam hij in het kwam aan en racete hij naar de Medicine Cat den. Het boeide hem niks was al de andere katten dachten hij moest de Medicine Cat vinden.

Hey ik heb toch maar gepost want ik vind het een heel leuk topic hopelijk vind jij dat ook ^^ ik ga nu Littlestream pmen is dat goed? xx Cynthia.

Constellationpaw voelde haar leven haar langzaam haar verliet, ze hijgde hard ze was moe en uit geput. Constellationpaw voelde dat de kitten haar hielp, ze merkte dat ze in een duistere kamer zat in haar gedachte. Ze keek om zich heen en zag wit licht om haar heen schijnen, het was stil alleen het licht scheen langs haar. Constellationpaw hoorde stemmen, stemmen die spraken die ze niet hoorden stemmen hadden emoties deze ook maar er was een een huivirige wind. Constellationpaw opende haar ogen en staarde naar de kitten die hoopte dat alles goed kwam, ze voelde het bloed uit haar stromen maar zag de kit hevig helpen van de joge leerling. Constellationpaw probeerde met moeite weer op te staan en wilden om elke reden de kitten terug brengen kosten wat het haar zal kosten, ze hoorden stemmen dingen zeggen "niet opgeven." Constellationpaw stond op en pakte de kit op maar daarna viel ze zelf weer neer.

Onderwerp: Re: Crush the lightning *Constellationpaw*

Crush the lightning *Constellationpaw*

Crush the lightning Constellationpaw