{OPEN}

Summertime voelde hoe het moeraswater tegen haar poten drukte toen ze zich erin vooruitbewoog. Het water kwam bijna tot haar gevlekte poten en verfde ze geheel modderbruin. De Shadowclan poes trok zich er niets van aan en ploeterde rustig verder door het dikke, bruin-groene moeraswater. Ze bleef even staan, de sterrenhemel boven haar hoofd had haar aandacht getrokken. Een wolk was voorbij gedreven en had een heldere, adembenemende sterrenhemel aan het oog blootgelegd. De sterren legde een blauwachtige gloed over Summertime's vacht en de omgeving rondom haar.

-OPEN

De kleine kat trapte fijn door het territorium heen. Haar zwarte vacht glom in het licht van de zon. Als de sneeuw die op haar neerdaalde en haar zwarte vacht wit werd, ging haar staart geïrriteerd heen en weer slaan. Zo af en toe zakten haar poten door het witte spul heen. Verveeld haalde ze hen er dan weer uit en schudde ze uit zodat tenminste nog één deel van haar lichaam zwart bleef. Uiteindelijk wist ze voor het vieze, plakkende witte spul te schuilen in één of andere omgevallen boomstronk. Haar zwarte ogen keken vanuit de opening naar buiten waar een veld van sneeuw voor haar lag en zuchtte. Haar staart ging laag over de grond heen en weer tot het puntje van haar staart koud werd en ze zich in een ruk omdraaide. Haar staart punt kleurde wit. Een geluid tussen snorren en zuchtten uitte zich. Ze sloeg haar blik naar haar poten die nu nog even zwart waren. Haar kussentjes daarentegen waren nog steeds wit. Haar ogen richtten zich op een schralig uitziend bosje voor haar. Maar wanneer ze er heen rende en de bomen met steeds meer en meer voor haar opdoken gingen haar ogen groot staan van ongeloof. De grond onder haar poten was behoorlijk warm. Een hoopje bladeren en rottend groen bedekte de aarde waardoor de warmte zich in de grond mengde en haar het warme gevoel gaf. Een klein meertje verderop trok haar aandacht. Dankzij het dichte boomkruin boven haar kop hoefde ze zich hier bijzonder weinig zorgen te maken over sneeuw. De schaduwen over wierpen haar. Een klein onzichtbaar glimlachje vormde zich op haar snuit. De sneeuw op haar vacht begon met smelten wat voor natte plekken hier en daar zorgde. De apprentice schudde haar vacht door de war waardoor de overige sneeuw van haar lichaam af gleed. Vervolgens stapte ze op het meertje af wat een moeras bleek te zijn. Haar blik gleed om zich heen waar hij vervolgens bleef hangen op een boom met lage takken. Wanneer haar lichaam zich richting de boom wilde verplaatsen kletterden druppels tegen haar poot aan. Haar blik gleed terug naar het moeras waar een silhouet zich op haar netvlies vormde. Ondanks haar goed getrainde zicht kon ze niet meer achterhalen dan het lichaam van een kat. Geruisloos sloop de apprentice achter een struik vlakbij het moeras waar ze gebukt en gespannen bleef zitten tot de kat dichtbij genoeg in haar buurt kwam. Vervolgens sprong de apprentice uit haar positie waarbij ze vlak voor de kat in het moeras terecht kwam. Het slijmerige water spoog ze vervolgens uit.

~Het is te laat om een goeie post te maken :/

Oppeens kwam een zwarte gedaante met een grote plons voor Summertime terrecht. Haar ogen werder groot en rond van de schrik, haar staart werd dik en haar vacht schoot omhoog. Een lading slijmerig moeras water kwam als bruin-groene regen oer haar heen. De gevlekte Shadowclan poes herkende de donkere gedaante als Slenderpaw. "Dag Slenderpaw", mompelde ze futloos.

De apprentice's ogen verwijdden zich. Niets meer dan twee grote zwarte pupillen waren zichtbaar. De apprentice knikte vriendelijk als begroeting naar haar clangenoot. "Dag Summertime" de jonge poes richtte haar blik op haar clangenoot's lichaam die net zoals zij onder de groen bruinige drap zat. In tegenstelling tot veel andere katten stoorde Slenderpaw zich er niet aan. Ze ging niet de moeite doen zich schoon te likken, evenals ze er aandacht zou aan schenken. Ze vond het fijn om vies te zijn. Het voelde als een soort tweede beschermlaag aan. Slenderpaw schrok uit haar gedachten toen een takje achter hen een knappend geluid maakte. Haar blik ging terstond naar de plaats delict waar een waterrat door de aarde stond te wroeten. Slenderpaw likte haar lippen af en bukte haar lichaam tot in sluiphouding. Heel stil probeerde ze door het water te ploeteren maar halfverwege de rivier plensde haar poot neer op de bodem wat voor niet zo'n stil geluid zorgde. De rat keek de jonge apprentice recht in haar ogen aan en rende over de met bladeren bezaaide grond heen. De zwarte poes zette onmiddellijk de achtervolging in waarbij ze onhandig haar lichaam in allerlei bochten wrong en zo de afstand steeds meer wist te verkorten. Haar klauwen haalden meermaals na elkaar uit naar het lichaam van het dier die haar steeds te slim af wist zijn. Uitgeput gaf de jonge poes de rat gewonnen waarbij ze hem liet winnen en hij langzaam uit haar zicht verdween. De jonge poes liet zich uitgeput p haar rug in het bladerdek vallen.