So you wanna play with magic? [Smokebreath]

De sneeuwwitte poes had al een aantal prooien gevangen die dag. Twee muizen om een raaf om precies te zijn, en zojuist had ze een derde muis gevonden. De poes gooide er wat sneeuw over en trippelde verder. Ze had een enorm voordeel met haar kleine gestalte, zo kon ze zich sneller verplaatsen en in nauwe gangen komen waar dieren zich schuilhielden. Ook was het nog eens zo dat ze een natuurtalent had voor jagen, maar van vechten bakte ze niet veel. De poes was al een ervaren Warrior, maar had nog nooit in haar leven iets speciaals meegemaakt. Katten om haar heen kwamen en gingen, en dan met name de gene waarmee ze vrienden wilde worden. Dan verloren ze hun interesse in haar en liepen ze zo over naar een ander, iets wat Maplejuice de gang van het leven noemde. De poes had de laatste tijd wel oog op hun oude Medicine Cat, Smokebreath. Niet dat ze echt verliefd was ofzo, maar ze was benieuwd of er ook nog iets onder dat chagrijnige masker zou zitten, of zou het geen masker zijn?

Met logge pootstappen sjokte Smokebreath door het moeras heen. Zijn poten zonken diep weg in de koude, met sneeuw bedekte modder en maakte hem alleen maar chagrijniger dan hij al was. Met een permanente frons op zijn gezicht hield hij een kikker losjes tussen zijn kaken. Hij had er zojuist één gevangen, maar niet zonder een zeker offer. Zijn pels was deels doordrenkt met water door de sprong die hij had moeten maken om deze kikker te vangen, midden een meertje in. Het was koud, maar het waard. Hij wist zelf ook wel dat hij er ziek van kon worden, maar dan had hij in ieder geval de kennis om zichzelf te genezen zonder Littlestream lastig te vallen. Hij keek op toen hij wat verdorde blaadjes uit de sneeuw zag geven. Papaver bollen? Verdord waren die ook nog goed... Het ging immers om de blaadjes. Misschien dat hij ze voor Littlestream kon meenemen. Een excuusje om even te controleren of ze het wel fatsoenlijk deed. Zwijgend legde hij de kikker neer en begon ze uit te graven, de sterke Shadowclan lucht wel opmerkende maar er niet op in gaande.

De kleine poes trippelde verder over de besneeuwde ondergrond, een spoor van een konijn volgend. Misschien leed deze wel naar zijn hol en kon ze die uit proberen te graven. Haar ogen waren gefocust op het pad toen ze een vlaag wind in haar gelaat kreeg. Ze keek op en draaide met haar oortjes in het rond toen deze windvlaag een ShadowClangeur met zich meebracht, eentje die ze uit miljoenen geuren zou herkennen. De poes veranderde van pad en volgde de geur nu, die haar uiteindelijk inderdaad bij een zwarte kater bracht: Smokebreath. De kleine poes glimlachte en stapte toen voorzichtig op hem af. Nieuwsgierig keek ze over zijn schouder mee met hetgeen wat hij aan het doen was, een of andere plant uitgraven. "Is dat niet het werk van Littlestream?" vroeg ze en greens toen wat plagend. Hierna ging ze zitten en sloeg haar pluizige staart om haar voorpoten heen. "Anyway, kan ik helpen?"

Hij had de kleine poes al opgemerkt toen deze op hem af kwam lopen, maar negeerde haar bewust. Wie weet was er de kleine, zeer kleine kans dat ze door zou lopen en hem met rust zou laten. Maar nee, hij wist dat deze kans nihil was toen ze over zijn schouder keek. Toch bleef hij stoïcijns vooruit staren en met een zekere voorzichtigheid graven. De bollen waren ondertussen redelijk los. Als hij voorzichtig was, kon hij ze lostrekken en meenemen. "Is dat niet het werk van Littlestream?" Vroeg de poes, de heerlijke stilte doorbrekende. "Is het verkeerd om clangenoten te helpen in barre tijden?" Gromde hij terug, duidelijk niet blij met haar opmerking. "En verder kan ik het prima alleen af." Hij boog voorover en trok de bol voorzichtig los.

"Is het verkeerd om clangenoten te helpen in barre tijden?" gromde de kater vervolgens terug, maar de poes trok zich niet terug of iets in die richting. "En verder kan ik het prima alleen af." Ze zag hoe de kater zich voorover boog en de bol voorzichtig lostrok. De poes besloot zich even stil te houden zodat hij zich kon concentreren op hetgeen waar hij mee bezig was. De poes keek naar de bol voor haar poten en groef deze toen voorzichtig uit, waarna ze het voorbeeld van de zwarte kater volgde en de bol vervolgens voor zijn neus neerlegde. Het grootste deel van de wortelen zat er nog aan en hij was nog helemaal heel. "Zo?" miauwde ze vervolgens en keek alweer naar de volgende bol op haar pad, niet eens echt vragend of hij wel wilde dat ze hielp, hij had zelf gezegd dat je Clanleden moest helpen in slechte tijden, dus waarom zou zei dan nu ook niet helpen?

Smokebreath rolde de kleine bol naar de kikker, om ze beide op te pakken, en was eigenlijk bereid om door te lopen toen de poes ineens wéér voor zijn neus stond. Hij vernauwde zijn ogen en keek naar de bol die ze met wortel en al tussen haar kaken hield en gromde zachtjes. Andere katten wisten er ook niks van. Nu hadden ze straks veel te veel papaver zaadjes. Die kregen Littlestream nooit allemaal op voordat ze verrot waren. En dat voor een plant die volgend jaar nog wel nuttig had kunnen zijn. "Geweldig. Je hebt zojuist onnodig een plant vermoord die volgend jaar nog van nut geweest zou zijn. Gefeliciteerd." Zijn gele ogen vlamden eventjes chagrijnig op, waarna hij door begon te lopen. Vervelende bemoeiende katten...

"Geweldig. Je hebt zojuist onnodig een plant vermoord die volgend jaar nog van nut geweest zou zijn. Gefeliciteerd." miauwde de kater vervolgens en ze zag hoe zijn ogen wat chagrijnig stonden. De kater liep vervolgens straal langs haar heen en de poes sprong op, waarna ze achter hem aan trippelde. "Sorry hoor!" miauwde de poes vervolgens en toen ze hem had ingehaald begon ze op zijn tempo mee te lopen. "Ach, een plantje meer of minder.." murmelde ze vervolgens en keek naar hetgeen wat de kater bij zich droeg. "Ik kan er ook niks aan doen dat ik geen opleiding tot Medicine Cat heb gevolgd." miauwde ze vervolgens en greens kort.

Had hij al gezegd dat hij een hekel had aan vreemdelingen? Zo nee, dan wilde hij dat nu even bevestigen. Met een chagrijnige blik in zijn gele ogen sjokte hij door in de sneeuw en kon een geïrriteerde zucht niet onderdrukken toen de poes weer naast hem verscheen. Haar achteloosheid irriteerde hem alleen maar meer. "Een plantje meer of minder?!" Grauwde hij, "Vertel dat maar aan de katten in de medicine cat den die medicijnen nodig hebben als het weer eens op is. Jij noemt jezelf een clankat? Ik had dat soort taal van een softe kittypet verwacht." Nee, Smokebreath nam zich geen blad voor de mond. Zijn sociale skills waren nooit goed geweest en zijn capaciteiten voor het maken van vrienden ook niet bepaald. "Starclan dank." Bromde hij vervolgens bijna onverstaanbaar als reactie op haar volgende opmerking. Anders hadden ze nog een medicine cat die doodsbessen verwisselde voor jeneverbessen ofzo.

"Een plantje meer of minder?!" grauwde de kater haar vervolgens toe. "Vertel dat maar aan de katten in de medicine cat den die medicijnen nodig hebben als het weer eens op is. Jij noemt jezelf een clankat? Ik had dat soort taal van een softe kittypet verwacht." snauwde de kater haar vervolgens toe, waarna Maplejuice met haar ogen rolde. Nee, ze was niet iemand die zich zo gemakkelijk weg liet jagen. "Starclan dank." bromde de kater op haar volgende woorden. De poes greens even en wierp een snelle blik op de kater. "Ach.." mompelde ze en keek even naar de grijzige lucht. Het was even stil tussen de twee katten, maar Maplejuice verbrak de stilte al weer snel. "Nu snap ik waarom je altijd alleen zit." miauwde ze plagerig en gaf hem een zacht duwtje.

Deze kat had een doodswens. Smokebreath kon het niet anders omschrijven. Ze overtrad zekere grenzen met haar woorden en ook met het feit dat ze hem een duw gaf. Hij wierp een furieuze blik op haar en trok zijn bovenlip licht op. "En dat zou ik graag zo houden. En nu, vlieg op." Grauwde hij. Hij had geen zin om met deze vreemde poes rond te hangen. Hij versnelde zijn pas. Hij had het wel gehad nu.

"En dat zou ik graag zo houden. En nu, vlieg op." grauwde de kater haar vervolgens toe. De poes greens lichtjes toen de kater zijn pas versnelde, maar nog steeds trippelde ze naast hem mee. "Het spijt me, ik bedoelde het niet zo." miauwde ze verontschuldigend. "Maar, ik zal wel gaan." miauwde ze vervolgens en liep voor de kater langs naar de bosjes. In het voorbijgaan raakte haar sneeuwwitte staart zachtjes zijn kin aan. Met een sierlijke sprong verdween ze toen tussen het struikgewas, op weg om haar prooien op te halen.

OCC: Maple het topic uit :'D

Smokebreath's klauwen schraapten eventjes geïrriteerd over de grond toen de poes nog even het lef had om te grijnzen. "Het spijt me, ik bedoelde het niet zo." miauwde ze verontschuldigend. Maar Smokebreath geloofde er niet in. Hij gromde dus alleen maar wat binnensmonds."Maar, ik zal wel gaan." miauwde ze vervolgens. Dank de Starclan. Plotseling gleed haar staart onder zijn kin door en hij siste in irritatie. "Wat de?" Gromde hij, maar de poes was al weg. "Poezen.." Gromde hij nog even, waarna hij met versnelde pas naar het kamp doorliep. Hij had het nu al gehad met deze dag.

{Smokebreath uit :'D}

Onderwerp: Re: So you wanna play with magic? [Smokebreath]