Is there something?

Rustig liep Roseleaf over de zachte grond. Verend trok ze haar poten op voor het hoge gras. Haar staart bewoog zachtjes heen en weer achter haar lichaam. Terwijl ze liep, stak ze haar kop even de lucht in, en snoof de warme zomerlucht op. Een heerlijke geur, moest ze toegeven. Het rook lauw, en zomers. De geuren die ze erbij opsnoof roken naar haar Clan. De Riverclan. Verder was het frisse water van de waterval ook al te ruiken. Daar was ze tenslotte ook naar opweg. Even ontspannen naast het geruis van vallend water. Roseleaf bewoog sierlijk tussen de takken door die haar weg versperden. Het zachte gras veranderde in hard gesteente. Wel even wennen. Maar ze was al dichtbij. De gesteente onder haar voetkussentjes was korelig en puntig. Roseleaf stopte even. Zachtjes trok ze een poot op. Ze had zich nu al gesneden. Echt iets voor haar, vond ze. De zilver tabby poes gaf er een snelle lik overheen, en liep weer verder. Nog even over de rotsen, en ze was er. Het geruis van de waterval was nu duidelijk te horen. Dit was één van haar lievelingsplekjes. Hier kon je altijd zo lekker ontspannen naast de bruisende waterval. Rustig liep Roseleaf naar het toppunt van een rots. daaronder stroomde het water naar beneden. Zachtjes krulde de poes haar staart, en kneep haar ogen samen. Weer snoof ze de heerlijke geur in. Dit keer was het water een scherpe geur. Niet dat water meestal sterk rook, maar nu wel. Daar tussendoor waren nog zomerse geuren te herkennen. De zilvere poes opende haar ijzig-blauwe ogen weer, en keek knipperend om zich heen. Langzaam liep ze een paar pasjes naar achteren, en kwam weer tot stilstand. Roseleaf liep naar een heel smal klein paatje naar beneden. Steeds weer moest de poes utkijken om niet over de takjes te struikelen, en naar beneden te donderen. Poot voor poot liep ze naar beneden. Daar Met een kleine, doffe landing, belandde Roseleaf op het gras. zachtjes liep de poes naar het water toe. Een klein meertje mondde van de waterval uit. Daarnaast lag een kleine stroom midden door het bos heen. Roseleaf trok een glimlach op haar gezcht, en volgde het stroompje. Haar slanke lichaam bewoog zich handig voort, terwijl ze het stroompje volgde. Glimlachend volgde ze het water. Met een ruk keek Roseleaf weer op. Hoorde ze daar nou iets? Met gespitste oren keek ze om zich heen. Ja.. Daar! 'Eh, hallo?' Vroeg ze zachtjes. Haar stem klonk een beetje wantrouwend. Roseleaf's blauwe ogen zochten om zich heen. Maar daar uit de bosjes keken 2 ogen naar haar.

[Alleen Warriors graag (;]

De lucht voelde koud aan en Divestream rilde even. Haar pels deinde nog steeds zachtjes op en neer. Was ze aan het dromen, of wou haar lichaam gewoon niet reageren om op te staan? Waarschijnlijk was het dat tweede, want ze hoorde toch overduidelijk stemmen, die een soort begroeting deden en dan verwijderende pootstappen. Divestream gaapte even en stond toen op. Ze kon ook niet blijven liggen. Verdwaasd keek ze rond zich heen. Waar was iedereen? Had ze zolang geslapen? Of was het gewoon haar ego die had willen blijven liggen? In elk geval moest ze nu een beetje vaart maken, want anders kwam ze ook niet ver. Het gedoe met Willowkit zat nog steeds in haar kopje. Alles zat nog helder in haar kopje. Alleen wou ze niet weten wat er gebeurd was. Ze wou ophouden met denken erover. Iets leuks. Iets leuks. Oh ja, verkering met Fastclaw! Ze was er dol op en ze wist niet hoelang ze nog kon zwijgen. Ze had het in elk geval al tegen Dapplekit verteld. Dapplekit... Weer kwam er een soort brok in haar keel. Divestream beet met haar scherpe hoektanden tegen haar wang en stond toen op. Ze ging voor de uitgang van de Den staan en gaapte een keer. Ze viel bijna om omdat een krijger zich langs haar drong. Ze mompelde even iets en liep toen verder, het kamp uit. Ze draaide zich nog een keer om. Zou ze eerst niet wat eten? Een muis of zo? Of was ze dan meteen een watje? Ze sprong naar de prooistapel, at gauw een muis op en rende toen richting de uitgang van het kamp. Eenmaal in het bos aangekomen sloop ze zachtjes over de grond. De bladeren kietelden tegen haar poten, maar Divestream trok zich er echter weinig van aan. Ze ademde door haar mond, zodat haar neus vrij stond om het minste of geringste van de geur van prooi te kunnen onderschatten. Daarbij rook ze een muis, een eekhoorn en een ander die, een eindje verderop. Divestream likte langs haar lippen af en sloop verder over de grond. Ze ademde nogmaals diep in en een geur van een krijger drong haar binnen. Divestream had moeite om de naam te herinneren. Alleen verdere pootstappen zouden haar kunnen helpen bij de herinnering van de naam van de krijger. Ze inhaleerde en een naam schoot haar te binnen. Roseleaf! Misschien was het eens tijd om kennis te maken met de poes. Divestream volgde glimlachend een spoor. Ze scherpte haar oren en een soort geluid van stromend water drong in haar oren. Was Roseleaf misschien even aan het pauzeren, om te drinken? Hé, dat was een goed idee! Kon zij ook makkelijk doen. Divestream snorde zachtjes. Ze hoorde toen de vragende stem van Roseleaf. Wat had ze? Misschien had ze haar opgemerkt. Divestream kwam uit de bosjes tevoorschijn. De zon scheen fel op haar pels, maar een glimlach verscheen over Divestrea'ms gezicht. 'Hallo Roseleaf!' begroette Divestream haar vrolijk. 'Sorry als ik je jacht verstoord heb. Dat was niet mijn bedoeling. Ik ben namelijk zelf ook even op jacht, maar ik zag jou staan en wou een praatje maken,' legde ze uit. Ze boog zich een beetje en drong gulzig van het water. Oh, dit was pas lekker!

Uit de bosjes kwam een witte poes gestapt. Roseleaf dacht even na. Oh, dit was Divestream! Haar poot prikte nog een beetje. Wat ongemakkelijk tilde ze hem even op, en wierp een blik op de snee. Die was inmiddels als wat dikker geworden. Roseleaf gaf er even een lik overheen, en keek de witte poes weer aan. 'Hallo Roseleaf!' Zei ze vrolijk tegen de zilvere tabby poes. 'Sorry als ik je jacht verstoord heb. dat was niet mijn bedoeling. Ik ben zelf namelijk op jacht, maar ik zag jou staan, en wou een praatje maken,' Legde Divestream uit. 'Hoi Diverstream, en nee, ik was niet aan het jagen,' Zei ze vriendelijk terug. De langharige witte poes stond op, en nam een paar gulzige slokken. Roseleaf bleef de poes met haar ijzig blauwe ogen aanstaren. 'Ik was hier gewoon even.. Om te ontspannen,' Zei ze daarna nog tegen de poes voor haar. Ze glimlachte zachtjes. De snee in haar voetkussentje protesteerde weer, en Roseleaf tilde haar poot weer omhoog. Voorzichtig liep ze naar het stroompje toe, en stak haar poot in het water. Meteen voelde dat als een hele opluchting. Het sneetje prikte nog wel, maar door de koele stroming was dat natuurlijk alweer snel over. Met een klein boogje sprong de zilver tabby poes zelf ook het water in. Maar de stroom was zo slap, en het riviertje zelf kwam niet tot haar buik. Speels spatterde ze even met haar poten, en nam ook een paar slokken. Het koele water voelde gelijk heerlijk aan in haar droge keel. Roseleaf sprong er weer uit, en ging weer op de grond zitten. Tegenover Divestream. Snel gaf ze een paar likken over haar poten, en keek de witte poes voor haar even aan. 'Zullen we misschien ergens zwemmen? Hier niet ver vandaan ligt een heerlijk meertje.' Roseleaf keek Divestream hoopvol aan. Zij had er wel zin in! Het was immers een best hete dag. Rustig wachtte Roseleaf af. Even keek ze naar haar poten. Ze waren nog nat, en donker gekleurd van het koele water. Maar gelukkig was ze er wel aan gewend. Immers was Roseleaf ook een RiverClan kat..

(Omg, kort vergeleken met de posts hiervoor xD)

Divestream glimlachte naar Roseleaf en was best opgelucht toen die meldde dat ze niet stoorde. Ze keek op naar de zon, die helder scheen op haar vacht. Bij deze tijden was Divestream niet echt blij met haar langharige vacht. Het zag misschien mooi uit, maar het was snikheet. En als ze in het water ging, dan plakte het zo erg tegen haar aan. Dat voelde niet fijn. De vacht was eigenlijk alleen maar fijn van toepassing als het winter was. Ze had het dan van alle katten die niet langharig waren het warmst. En als ze later kittens zou hebben, dan zou ze die lekker kunnen opwarmen met haar vacht. Maar nu was dat nog niet echt van toepassing. Divestream zou wel graag kittens willen, maar dan zou ze er eerst moeten converseren met Fastclaw. Hoe zou het zijn om kittens te hebben? Opeens allemaal piepende beestjes om je heen en elke dag even een kijkje nemen, hun vacht verwarmen en hun natuurlijk melk geven tot ze oud genoeg waren. En dan kijken hoe ze Apprentice's werden en trots op ze zijn als ze krijger werden. Divestream staarde even dromend voor zich uit, waardoor het haar bijna niet opviel hoe Roseleaf in het water sprong en alles een beetje natspetterde. Divestream hoorde haar vraag en schudde haar kopje. Ze herhaalde de woorden van Roseleaf gauw even in haar hoofd en glimlachte naar de poes. Had ze echt een goed meertje daarvoor in het oog? Divestream keek naar Roseleaf en knikte. 'Ja, dat is wel fijn met dit weer. Oké, geleid me dan maar,' sprak ze, terwijl ze er nu pas achterkwam dat Roseleaf een eindje van haar vandaan was. Ze stond op, zuchtte even van de warmte en liep toen op Roseleaf af. Het was ontzettend warm en Divestream voelde het net aan alsof ze dadelijk zou gaan flauwvallen van de warmte. Ze wierp een blik op de poes voor zich en richtte haar blik daarna op de zon. Alsof ze met haar blauwe ogen de zon koud kon laten worden. Toen ze dacht dat Roseleaf voor zich uitliep, liep ze achter de poes aan. Ze had wel zin in een potje zwemmen. Het zou haar een beetje afleiden van de dood van Willowkit. Laatst zat ze ook weer te piekeren en toen had Fastclaw haar opgevrolijkt. Dat was misschien nog wel het ergste. Dat Fastclaw haar had zien treuren om Willowit. Divestream wist hoe erg Fastclaw gesteld was op haar en dat hij tegen dat gepieker van haar nauwelijks kon. Ze keek opzij naar het meertje. Het leek inderdaad wel groot. Alleen zou haar vacht weer verschrikkelijk gaan plakken, zoals het wel vaker deed. Ach ja, zoveel kans in deze tijden zouden ze toch niet meer hebben om te zwemmen. En om lol te maken trouwens ook niet. Dan moesten ze er nu maar goed gebruik van maken. Ze keek naar Roseleaf.

Poot voor poot sloop Swallowfur over het zachte gras. Vlak voor hem zat een klein zielig bosmuisje verscholen onder de struiken. Met een grijns op zijn gezicht spande Swallowfur zijn spieren en drukte het diertje tegen de grond. Dood. Dat was wel genoeg prooi voor de dag. De zwarte kater stond op en liep met de muis in zijn bek naar zijn andere prooi die hij al had gevangen en legde 'm erbij. Tevreden ging hij zitten en keek om zich heen. Wat zou hij nu eens gaan doen? Het was bloedheet, en een duik het frisse water zou hem vast goed doen, dus hij stond op en liep in de richting van de waterval. De hete zon brandde op zijn zwarte pels, wat hem deed hijgen. Moeizaam door de hitte liep hij het bos uit en zag hij het heldere water van de rivier dat zachtjes langskabbelde. Tot zijn verbazing was hij niet de enige die op het idee was gekomen om even wat te gaan drinken en te zwemmen. Twee RiverClanpoezen zaten op de oever van de rivier. 'Hallo,' begroette hij ze vriendelijk nadat hij uit de bosjes was gestapt. Hij nam een aanloop en belandde met een grote plons in de rivier. Terwijl hij genoot van het heerlijke koele water liet hij zich een stukje meevoeren door de stroom en hees zich een paar meter verderop weer op de kant, waar hij zich helemaal uitschudde.