When becomes it spring? - Tawnyspots

Het was nu weliswaar gestopt met sneeuwen, maar de sneeuw die die middag was gevallen kleefde nog altijd vast in haar vacht. Wild schudde ze die uit en de kleine stukjes wit spul vlogen van haar af. Toen de ergste laag wel van haar rossige vacht was verdwenen stapte ze pas de den binnen. Ze knikte naar de al aanwezige katten en plofte neer op haar nest. Daar gaf ze een ruwe lik over haar poot, het begin van een grondige wasbeurt.

De poes kwam wat teleurgesteld terug van een lange dag jagen, zonder ook maar enig succes helaas. Ze liep de prooistapel straal voorbij, want in haar ogen had ze het niet verdiend vandaag. Ze trippelde naar haar nest, ergens in een donker hoekje van de Den. Ze ging erin liggen en begon zich toen te wassen, gezien haar vacht vol zat met allemaal ongewenste viezigheden.

Nimblekit was weer eens een rondje aan het lopen om het territorium beter te leren kennen. Intussen had ze al de apprentices den doorgespit, en nu was het tijd voor de warriors den. Ze verwachtte niet dat ze hier iemand zou treffen die ze al kende, maar ze wilde juist actief nieuwe katten leren kennen, dus dat was geen enkel probleem. Misschien zou ze ook wel een kat ontmoeten die bij de volgende ceremonie mentor wilde worden, en dan misschien wel háár mentor zou worden! Ze had er zó'n zin in om te leren jagen.
Ze stapte de den binnen, en trof meteen een felrode kater die de sneeuw van zich aan het aflikken was. De poes leek een beetje op Nimble, vond ze.
"Hee!" zei ze vrolijk en glimlachte.

Na haar ledematen was haar gezicht aan de beurt. Ze gaf kleine likjes over haar poot die dan weer langs haar gezicht veegde. Ze kneep haar groene ogen dicht en genoot van het weinige geluid. Want echt stil was het hier natuurlijk nooit. Er waren altijd wel katten met elkaar aan het praten. Of zich aan het wassen met een schuine blik keek ze naar een warrior die ze kende als Tawnyspots. Zij zat, net zoals Softvoice, zich te wassen. Pas toen de rossige poes vond dat er geen enkel vuiltje meer in haar vacht te vinden was vond ze dat haar wasbeurt maar eens ten einde moest komen. Ze legde haar kop op haar voorpoten en strekte haar achterpoten languit liggend op de grond. Haar staart vond een plaatsje naast haar poten. Ondanks dat haar lichaam door de vermoeidheid was gegrepen bleven haar ogen open, daar was namelijk nog geen enkel teken van vermoeidheid in te bespeuren. 'Hee!' Een vrolijke stem galmde door de den. Met een tedere blik keek Softvoice naar de opening van de den. Ze had aan de stem al gehoord dat die niet tot een warrior behoorde en was dan ook niet verbaasd toen het een kitten bleek te zijn. Vriendelijk knikte ze naar de kitten, zich toch wel afvragend wat zij hier deed.

De poes knikte vriendelijk terug, aangevend dat ze haar had gezien. Maar ze ging niet op haar in, of zei geen hoi. Nimblekit wist nu niet zo goed wat ze moest doen. Was ze ongewenst?
Ze keek even in het rond, de den bekijkend. Het was er al veel mooier dan bij de apprentices den, vond ze. Het was er ook wat rustiger - niet dat ze daar meer van hield, maar ze kon zich voorstellen dat sommige katten het fijn vonden dat het wat minder gillerig was.
"Stoor ik?" besloot ze te vragen.

Onderwerp: Re: When becomes it spring? - Tawnyspots