Finding our truth in a hope of doubt

Wat moeizaam ploeterde hij door de sneeuw, nog geen enkel levend wezen had zijn pad gekruist. Misschien.. was dat ook beter geweest, want jagen had hij nog niet echt onder de knie gekregen in die korte tijd. Zijn lichaam werkte weer wat beter, maar zijn emoties zelf maakten hem het Warriorleven moeilijk. Zelfs een blik op de sneeuw deed hem al pijn en elke keer voelde hij zijn hart weer in stukken vallen. Om tot rust te komen sloot hij zijn ogen en stopte in zijn pas. ''Hallo?'' Zijn oogleden vlogen weer open en hij zag een grijsachtige Warrior voor hem staan. "Uhm.. hey.." Mompelde hij, niet zijn best doende om goed te kijken wie het was en liet zijn blauwe blik naar de grond onder zijn poten glijden.

Zijn oren lagen meteen in zijn nek bij het horen van zijn stem. ''Is er iets waar ik je mee kan helpen?'' Was het dan zo gemakkelijk te zien? Hoefde een vreemdeling maar één woord te horen en zou diegene dan meteen denken dat hij iets had? De kater beet op zijn lip en begon de sneeuw onder zijn grijze voorpootjes wat nerveus te kneden. "Nee hoor, er is niets." --waar je me mee kan helpen.

''Weet je het zeker?''' Hij beet nog wat harder op zijn lip, tot hij een beetje bloed proefde en schudde langzaam zijn kop, duidelijk makende dat hij er echt niet over wilde praten of dat er echt niets was. Niet tegen een vreemde, niet zomaar.. ''Mijn naam is trouwens Saltdale.'' Hij keek op, dankbaar voor een ander onderwerp of iets waarbij hij kon overspringen. "Ik ben Ashdrizzle, voor als je het nog niets wist." Even keek hij weg, bang dat Saltdale over een van zijn reputaties had gehoord. "Uhm.. heb je al een keer een Apprentice gehad?"

De kater schudde opnieuw zijn hoofd. Hij wou er dus absoluut niet over praten. Saltdale wou hem niet forceren, dus liet ze het maar zinken. Ze snapte best dat hij het haar niet wilde vertellen, hij kende haar niet eens. Dus waarom zou hij? "Ik ben Ashdrizzle, voor als je het nog niets wist." zei hij en dit was de eerste keer dat hij zijn hoofd oprichtte. Saltdale knikte kort. ''Aangenaam.'' zei ze en glimlachte heel even. "Uhm.. heb je al een keer een Apprentice gehad?" vroeg hij aan haar. Salt schudde haar hoofd. ''Ik ben net zelf warrior geworden, maar ik heb nog geen apprentice. En jij?'' vroeg ze en keek hem even nieuwsgierig aan.

''Aangenaam.'' Opgelucht haalde hij adem en waagde het weer om zijn kopje omhoog te halen. ''Ik ben net zelf warrior geworden, maar ik heb nog geen apprentice. En jij?'' Antwoordde ze nadat ze haar kop had geschud. Oh. "Dat komt dan nog wel denk ik," Glimlachte hij voorzichtig en ging wat rustiger zitten. "Uhm ja, Ratpaw, maar die wordt bijna Warrior denk ik en nu heb ik de trainingen van Aurypaw overgenomen."

"Dat komt dan nog wel denk ik," zei hij, en hij lachtte heel voorzichtig. Gelukkig dat hij wat opener werd. ''Ik denk het ook,'' antwoorde ze. "Uhm ja, Ratpaw, maar die wordt bijna Warrior denk ik en nu heb ik de trainingen van Aurypaw overgenomen." Salt knikte bewust. ''En, hoe verlopen de trainingen met Aury?'' vroeg ze en zwiepte even met haar staart.

''En, hoe verlopen de trainingen met Aury?'' Ouch, dat werd toch weer wat gevoeliger. Toch wist Ash zich nog sterk te houden en bleef hij Saltdale aankijken. "Ik heb haar nog geen trainingen gegeven door uhm.. gebrek aan tijd." Antwoordde hij wat sneller dan normaal.

"Ik heb haar nog geen trainingen gegeven door uhm.. gebrek aan tijd." zei de kater ietsje sneller. Saltdale knikte even. ''Was je aan het jagen? Of heb je al wat gevangen?" vroeg ze zich af, gezien ze nu eigenlijk ook aan het jagen was. Misschien kon ze straks voorstellen om samen te gaan jagen.

''Was je aan het jagen? Of heb je al wat gevangen?" Geen doorvragen, dank StarClan. De grijze kater schudde zijn kop. "Ik probeerde, maar ik heb nog niets kunnen vinden, jij?"

Ookal leek Ashdrizzle het met sommige onderwerpen moeilijk te vinden, liet ze het maar gewoon varen. Het zal vast te persoonlijk zijn, en daar wilde ze zich zeker niet mee bemoeien. "Ik probeerde, maar ik heb nog niets kunnen vinden, jij?" sprak Ash. "Hetzelfde. Misschien dat we het samen kunnen proberen?" stelde ze voor en keek de kater vragend aan.

"Hetzelfde. Misschien dat we het samen kunnen proberen?" Een verraste glans verscheen in zijn ogen en hij keek haar wat verbaasd aan. "Uhm.. sure.." Voorzichtig krulde hij zijn mondhoeken wat en stond snel op zijn grijze pootjes. Misschien kon hij zijn gedachten nu wel even ergens anders laten?

Toen ze voorstelde of ze misschien samen konden jagen, leek hij plots ietsje vrolijker. Niet veel, maar toch. "Uhm.. sure.." zei hij en stond op. Saltdale volgde zijn voorbeeld en zette haar eerste stappen verder. "Waar jaag jij het liefst? Ik heb zelf niet echt een voorkeur." zei ze en draaide zich om om te kijken of de kater volgde.

Saltdale was opgestaan en was al wat gaan lopen, Ashdrizzle volgde op een gepaste afstand. "Waar jaag jij het liefst? Ik heb zelf niet echt een voorkeur." Hij kreeg weer wat oogcontact en wist dit ook vol te houden. "Waar maar prooi is." Glimlachte hij wat flauwtjes.

"Waar maar prooi is." glimlachte Ashdrizzle flauw. Saltdale greens even. "Geef maar een seintje als je wat ziet." zei ze en keek weer strak vooruit. Na een paar stappen te hebben gezet, legde ze haar buik tegen de koude, besneeuwde grond, ookal voelde ze hier verder niks van door haar lange vacht. Ze bleef voor zich uit staren, op zoek naar de kleinste beweging.

"Geef maar een seintje als je wat ziet." Hij gaf een knikje en spitste zijn oren. Het idee dat als hij iets tegen kwam was niet al te prettig maar het was nog steeds Leafbare. Het enige geluid dat hij hoorde was het zachte geruis van de wind en de knarsende de sneeuw onder de poten van de Warriors.

De minuten hierop was het doodstil. Buiten de normale geluiden dan, zoals de wind en de sneeuw. Geconcentreerd bleef de jonge warrior voor zich uit staren. Plots, ookal was het maar het kleinste geristel, draaide beide oren meteen naar links. Saltdale seinde met haar staart naar links, zodat Ashdrizzle het ook kon zien. Het was een verlaten musje, die met zijn snaveltje in de sneeuw stond te prikken, op zoek naar enig voedsel onder het dikke pak witte sneeuw.

Hij had niet gezien dat Saltdale was gestopt en knalde bijna op haar af als hij dichter op haar had gelopen. Hij klemde zijn kaken op elkaar toen de sneeuw harder dan ooit onder zijn poten leek te knarsen en volgde de Warrior's blik, maar zag het muisje nog. "Neem jij deze maar, jij hebt hem gevonden." Glimlachte hij wat ongemakkelijk.