Life is not always lucky.. (Melonkit, Lemonkit, Cherrykit (Firekit))

Doodop lag de chocolate point poes onder de struik waar ze zich een tijdje geleden onder gesleept had. De dag dat ze bevallen was van vier kittens, midden in het Shadowclan gebied. Nog geen enkele kat had hen hier ontdekt, gelukkig. Ze kon moeilijk terug naar het camp en daar doodleuk binnenwandelen met vier kittens aan haar zijde. Maar hier blijven ging natuurlijk ook niet.. Ze was te zwak om te jagen, zeker nu ze de kittens moest voeden. Ze was helemaal verzwakt door de bevalling en het voedseltekort. In die tijd was ze erg vermagerd. Flowertime dacht dat de kittens nu al een weekje oud waren, maar helemaal zeker wist ze het niet. De tijd was een grote waas geworden, dus ze konden evengoed al ouder zijn. Of jonger. Ergens hoopte ze dat ze gevonden werd, dan kon ze misschien wel terug naar het camp. De kittens onder haar piepten en dronken met kleine slokjes haar melk, waar eigenlijk amper voedingsstoffen inzaten omdat ze zelf zo verzwakt was. Verdrietig keek ze op naar de sterren. Zou het snel beter worden?

Firekit
Het kleintje zat zo goed als vast aan de buik van haar moeder. Ze was lang niet zo warm meer als eerst, en ook haar melk was niet meer lekker. Hij smaakte slap, was lauw en het leek alsof het geen nut had. Alsof zij en haar Siblings er alleen maar zwakker van werden. De kitten slaakte een zwak, wanhopig piepje. Ze wou het gewoon warm hebben.. En.. En.. Eten. Ze wou lekker eten. De grond onder haar was vochtig van de dauw. Soms hoorde ze in de verte geluiden. Ze hoorde zelfs gemauw, wat moest betekenen dat ze niet de enige waren. Maar misschien waren het wel slechterikken die haar mamma, broertjes en zusje wouden opeten. Dus als er een andere kat in de buurt kwam hield ze zich gehoorzaam stil. De kitten kneedde zachtjes in de buik van haar moeder. Maar het was al lang niet meer zo vastberaden als eerst.

Hij slaakte een trillerig zuchtje. De kitten lag naast zijn onbekende zusje. Ze waren allemaal even zwak. De melk die hij dronk was vies. Het was koud en de resten opgedroogt bloed kleefde nog aan zijn vachtje. Naast hem begon zijn zusje zachtjes de buik van haar moeder te kneden. De kleine kater deed zijn zusje na.

Cherrykit

En zwak zuchtje klonk uit de mond van een nog zwakkere kitten. Al dagen lagen ze zo; ondervoed en zwak, tegen elkaar aan gekruld voor een beetje warmte. De enige voedingsstoffen kwamen van de melk van hun moeder. Maar die melk was ook niet meer wat het ooit was, en ze konden zo niet lang meer verder. Het ging niet zo goed met hun mamma, dat kon de kitten wel voelen. Ze zag er erg zwak uit. Waarom dronk zij geen melk? Dat zou vast goedkope haar zijn. Het was toch pok goed voor de kittens? Door zachtjes met haar kopje tegen haar moeders buik te drukken wilde ze duidelijk maken wat ze bedoelde. Overal om haar heen dronken haar broertjes en zusje ook melk. Ook zij zagen er zwak uit. Zelf zuchtte ze en probeerde ze weer wat te drinken. Hoelang zou dit nog doorgaan?

Een kitten begon haar buik te kneden. Niet lang daarna begon ook een tweede. Flowertime merkte dat het zachter geworden was. De kittens waren ook aan het verzwakken. Haar moederinstinct zei dat ze snel een oplossing zou moeten vinden, haar hart en haar verstand waren te koppig om dat in te zien. Sommigen probeerden nog wat te drinken. De Chocolate point poes wist dat er geen voedingsstoffen meer in haar melk zaten, maar wat kon ze er aan doen? Ze was te zwak om te jagen en er was niemand anders die haar voedsel kon brengen. Zachtjes gleed er een traan over haar wang. Hoelang moest ze het nog uithouden? Ze keek naar de ver kleine kittens en zag dat ze er mager uitzagen. Hun vachtje was mat en hun ogen stonden dof. Ze waren allemaal ondervoed, en ze kon er niets tegen doen.

Firekit
Vermoeid liet de kitten haar kopje op de grond zakken. Ze wou even slapen.. Ze was zo moe. Het poesje sloot langzaam haar ogen en zakte weg in een onrustige droom. Een paar zwakke piepjes verlieten haar bekje, waarbij ze een mond vol haar inslikte. Al sinds een paar dagen vielen al haar haartjes uit, de paar die ze had in ieder geval. Haar buik rommelde, een scherpe steek stak in op haar maag. De kitten wou haar poot bewegen, maar dat ging niet meer. Een zacht, wanhopig snikje verliet haar bek. "Ma..m" Probeerde ze haar moeder te piepen. "Mamma.." Haar eerste woordje sprak ze hakkelig, met een lichte wanhoop uit. En het was ook meteen haar laatste.
De kitten zakte langzaam weer weg in een droom. Maar deze droom zou nooit meer eindigen.

~Dood Sad

De enige oranje kitten van het nestje piepte zielig. Ietwat bezorgd keek ze haar aan. De oranje kitten legde haar kopje op de grond en deed haar oogjes toe. Af en toe hoorde ze nog een zacht piepje die haar bekje verliet. Flowertime besloot haar voorbeeld te volgen en legde haar kopje op de grond, naast de kittens. Zo ging er een klein tijdje voorbij, terwijl ze zich steeds eer afvroeg hoe dit nu verder moest. Ze kon de kittens toch niet op haar eentje opvoeden? Ze heeft ze eigenlijk nooit gewild.. "Ma..m" Ze deed een oog open en zag dat het terug het oranje gekleurde kleintje was dat een het piepen was. "Mamma.." Haar eerste woordje. Ze zakte ineen en deed haar oogjes toe. Voorzichtig duwde Flowertime haar snuitje tegen die van haar kitten. Ze ademde niet meer. De chocolate point poes sloot haar ogen en een traan glinsterde in haar ooghoek. langzaam gleed deze naar beneden, tot hij uiteenspatte op de grond. Ze keek naar de hemel, naar Starclan. "Waarom?", fluisterde ze, haar stem vol verdriet en pijn. Een moeder die haar kitten verliest, is het ergste wat er bestaat. Nu begreep ze het gevoel. De andere kittens waren er nog, maar 1 xas al weg.. En het zou waarschijnlijk niet lang duren voordat er nog zouden volgen.

~Pleegt ze zelfmoord in dit topic of is dat in een volgend topic? En sorry dat het zo lang duurde voor ik reageerde Xd~

CHERRYKIT
De Chocolate Point kitten slaakte een zucht. Waarom kreeg ze geen melk meer? Zwakjes begon ze de buik van haar moeder te kneden, maar tervergeefs. Waarom had mamma eigenlijk geen melk nodig? Moest zij niets drinken? Het poesje keek op toen een traan van haar moeder naast haar uiteen spatte. He? Wat was dat? Hoe kwam dat daar? Was dat goed? Of juist fout? Weer zuchtte het poesje. Waarschijnlijk fout, gezien hun situatie... Toch? Naast haar voelde ze haar zusje bewegen. Zachtjes piepte ze. Wat was er aan de hand? Ging alles wel goed met haar? "Ma..m" Piepte ze. He? Hoe deed ze dat? Hoe kon zij dat al? "Mamma.." Zei ze nog. Toen werd alles stil naast haar. Zachtjes porde de Chocolate Point kitten met haar neusje tegen haar zusje, maar ze bleef stil. Har lichaampje was koud. Wat was er gebeurd? Nog een traan van haar moeder spatte naast haar uiteen. "Waarom?", zei haar mama wanhopig terwijl ze naar boven keek. Het poesje probeerde haar blik te volgen. Wat was daar boven? Even vergat ze alles. Daar boven, dar waren honderden, nee duizenden kleine lichtjes. Ze twinkelden zachtjes. Toen voelde ze haar koude zusje weer naast haar, en kwam ze terug in de realiteit. Zachtjes piepte ze. 'M... M... Maa... Ma-mma', sprak ze zachtjes. Haar eerste woordjes! 'Mamma', zei ze nog een keer, nu een stuk zelfverzekerder. Tevreden kroop ze tegen haar moeder aan. Alles zou wel goed komen. Toch?

Note: Sorry dat het zo verschrikkelijk lang duurde ;c

Flowertime

Ze kon het niet aan! Dit was teveel voor haar. Al een eerste kitten was gestorven, en de volgende zouden vast snel volgen. Ze huilde tranen met tuiten. "M... M... Maa... Ma-mma", piepte een andere kitten. Bezorgd keek ze ernaar met betraande ogen. Zou.. Zou zei ook al sterven? Nee toch? Hun leven was veel te kort geweest.. "Mamma.." De kleine chocolate point kitten kroop dichter tegen haar aan. Flowertime duwde haar snuitje tegen die van haar kittens, één voor één. 3 kleine Chocolate point kittens, en 1 lijkje. Ze likte ze allemaal voor de laatste keer, alsof ze vaarwel zei. Daarna stond ze langzaam op, voor het eerst in tijden. Haar poten waren verzwakt, maar het kon haar niet schelen. Zo vastberaden ze nog kon strompelde ze naar een struikje met vuurrode bessen die ze een tijdje geleden al opgemerkt had. Met haar ogen toe zuchtte ze. Dit was haar einde. De poes hapte van een van de bessen. Ze voelde het dodelijke sap in haar mond stromen. Haar kittens lagen een eindje verder. Slap viel ze neer. "Vergeef me...", fluisterde Flowertime nog voordat ze bewusteloos viel. Daarna zonk ze weg in een oneindige, diepe slaap, een reis richting Starclan en haar eerste kitten, de rode. De anderen zouden haar vast snel volgen, maar zei kon het niet meer aan. Ze voelde nog hoe de rust haar lichaam binnensijpelt toen ze haar ogen sloot. Zo stierf Flowertime, moeder van vier kittens en trouwe warrior van Shadowclan. Zo stierf Flowertime, die niet sterk genoeg was geweest voor wat het lot voor haar in petto had gehad. Zo stierf ze, haar kittens op een meter van haar vandaan, voor het eerst écht alleen.

De volgende ochtend

"Starclanverdomme, waarom krijgen we niet gewoon wat prooi!" een beetje humeurig sjokte Snowdot door de modder, maar dat was niet nieuw. Sinds er zo weinig prooi was gedroeg elke Shadowclankat zich humeurig. Misschien de andere clans ook, maar hier was het vast erger. Ze keek op toen er een geritsel uit de bosjes naast haar kwamen, er klonk een zacht piepje op. Een muis! Enthousiast begon ze er heen te soppen, zo zacht als ze kon. En even later kroop ze met haar buik over de koude, natte aarde. Een zwiep van haar staart was het enige teken voor ze in het bosje sprong, waar ze geen muis aantrof. Een verbaasde kreet ontsnapte haar mond toen ze drie jonge kittens zag. "Hallo.." Begroette ze de kleintjes zachtjes terwijl ze ongemakkelijk rondkeek. De moeder van deze kittens had vast niet gewild dat de beestjes werden gevonden. Snel glipte ze het bosje uit, waarna ze er een rondje omheen liep. Tot haar verassing lag er een eindje verderop een poes op de grond. Snel trippelde ze er heen. Eenmaal aangekomen ontdekte ze nog een kitten, die naar een stapeltje bloedrode bessen kroop. Snel pakte Snowdot het beestje bij zijn nekvel en schudde aarzelend de warrior op en neer. Ze leek erg veel op het grootste deel van deze kittens, dus waarschijnlijk was ze hun moeder.
Was.. De Queen leek mors en morsdood. Geschrokken struikelde Snow achteruit, en met de kit nog in haar bek stormde ze terug naar het kamp.

~Haha, dit topic gaat mee met de tijd. De kittens zijn nu naar het kamp gebracht en 3 moons