Silent are the watchers[Vervolg]

Icecloud pakte Snowkit op bij haar nekvel en de kitten begon meteen tegen te stribbelen, maar ze was niet van plan om los te laten. Na een tijdje hield het tegenstribbelen ook op en bleef Snowkit slap hangen. "Neer- zet me neer" Ze zei niks terug, omdat dat ook moeilijk ging, maar begon te lopen in de richting van de Medicine cat den. "Mam ik zie niets, zet me neer." Negerende wat de kitten zei, liep ze de Medicine cat den binnen. Ze zou Snowkit zo neerzetten, maar dan was het nog de vraag of ze niet weg zou rennen. Eenmaal binnen zette ze Snowkit voor haar neer en riep: "Brindlepool?" Ze hoopte maar dat de Medicine cat er was, maar je wist maar nooit. Terwijl ze zat te wachten hield ze Snowkit in de gaten, zodat de kitten er niet vandoor zou gaan.

Snowkit verroer geen spiertje en hing slapjes in Icecloud haar greep. Alle goden nog aan toe wat had ze een hekel aan dit! Ze was nu compleet blind! Ze kon geen spat meer zien. Het leek een eeuwigheid te duren voor Icecloud haar eindelijk neerzette. Onhandig krabbelde ze overeind en begon ze haar omgeving te evalueren. Medicijn den. Niet heel ruim, ruim genoeg voor vrij wat katten .. de uitgang is recht achter me. 'Brindlepool?' Hoorde ze haar moeder zeggen. Misschien kan ik nog wegrennen. Overwoog ze en ze draaide zich om haar de uitgang van de den. De benauwdheid duurde voort dus besloot ze het er maar niet op te wagen en legde ze zichzelf verslagen neer op haar buikje. Mijn leven zuigt. Besloot ze op dat moment met een moeizame, treurige zucht.