Unbreakable water?-Unbreakable me?{Open}

Mijn koperen ogen gleden over het oppervlak heen, nog steeds bevroren dus. Laatst hadden er nog katten met zijn allen over heen gelopen, maar ik was toen tussen de bomen gegaan. Little Forest trok me altijd meer aan dan de River. Soms voelde het als een teken, alsof ik hier niet hoorde...Maar meestal nam ik het aan als simpelweg een lievelingsplaats. Toch had de bevroren rivier nu wel mijn aandacht getrokken. Ik kwam dichterbij en zette een poot op het ijs, het kraakte. Dat had ik moeten verwachten, het had inmiddels twee dagen achter elkaar niet meer gevroren. Het was nog steeds koud, dat wel, maar de winter leek even pauze te nemen. Ik drukte desondanks nog wat harder...Wou ik het ijs breken? No idea. Een barst ontstond, maar daar bleef het bij. Ik drukte nog harder en meerdere barsten ontstonden. Maar het brak niet. Het ijs brak niet, ik brak niet. Niet na alles. Ik moest doorgaan, hoever zij gingen. Mijn vader, in coma,mijn grootouders, geen Leader en Deputy meer, mijn enige vriendin, weg uit de clan en de rest van mijn familie had ik geen contact meer. Maar ik trok me er niet van aan. Nu niet meer. Het leven ging door, ondanks alles...Alles wat er gebeurde. Een krak en ik voelde hoe mijn poot het water in ging. Het was koud, ijskoud. Geschrokken haalde ik hem terug en zette hem naast me neer. Het water was gebroken...En ik inmiddels ook. Ik zakte in elkaar en rolde me op, terwijl tranen over mijn wangen gleden.