Uhm.. hello?

Ze pakte een klein muisje bij zijn staart op. Veel at ze niet de laatste dagen, want de zenuwen begonnen haar gek te maken. Straks mocht ze het kamp uit.. straks moest ze op komen dagen bij trainingen.. straks zou ze misschien falen in alles wat ze zou doen. Zonder het te weten had ze het staartje van de muis uit zenuwen doorgebeten en lag het nu in de sneeuw. Oh nee.. Ze legde haar oortjes in haar nek en raapte het muisje op. Achter haar klonk een soort schuivend geluid. Met een ruk draaide ze zich om, haar nekharen stonden overeind. Wat was dat..?

OOC; Open :3

ODDKIT

Oddkit keek stilletjes naar buiten. Hij begon al aan de koude sneeuw te wennen en kwam er steeds meer over te weten. Bijvoorbeeld dat het niet echt eetbaar was, het was koud en het kon behoorlijk aan je vacht plakken. Verder was het niet gevaarlijk, zover hij wist dan.
Oddkit keek rond en zag verderop een andere kitten spelen. Je zag dat hij al best oud was, bijna oud genoeg om een apprentice te kunnen zijn. Oddkit verheugde zich op er al op om apprentice te zijn, en later warrior. Het is dan ook de droom van iedere kitten. Alleen zelf was hij niet zo'n prater en ook niet erg dapper. Hij keek naar de kitten verderop die een muis oppakte. Oddkit vroeg zich af of de kitten zich ook zo zou verheugen om apprentice te worden. Hij liep naar de kitten toe, zo zachtjes mogelijk als hij maar kon. Echter lukte dit hem niet, omdat hij door de sneeuw heen schoof. Een schrapend geluid klonk en de kitten keek met een ruk om. Van schrik maakte Oddkit zich zo klein mogelijk en keek de kat met grote ogen aan, in hoop dat hij niet dacht dat hij van een andere clan was.

Haar groene blik werd gericht op een wat jonge zwart witte kitten en ze likte haar nekharen weer plat. De andere kitten had zich zo klein mogelijk gemaakt en zijn ogen waren groot gemaakt en keken haar kant op. Was.. was ze dan zo eng? Quietkit beet schuldig op haar lip en keek naar de besneeuwde grond. "Uhm.. hoi, ik ben Quietkit.." Begon ze zachtjes, maar hield haar blik vast met de grond.

ODDKIT

De poes voor hem likte haar nekharen weer plat. Oddkit kwam weer overeind nu hij wist dat hij zich niet bedreigd hoefde te voelen. Dat had hij tenslotte nogal snel aangezien hij niet zo goed wist wat nou wel of niet een gevaar voor hem vormde. De poes voor hem beet op haar lip en keek hem niet aan toen ze begon te spreken. Niet dat het wat uitmaakte, hijzelf was ook niet zo van het oogcontact.
"Uhm.. hoi, ik ben Quietkit.." Sprak de poes zachtjes. Ineens vlogen de oortjes van Oddkit omhoog en werd wat meer geïnteresseerd. Deze poes was waarschijnlijk erg aardig, maar een tikkeltje verlegen. Zelf was hij ook nogal verlegen, maar wel snel geïnteresseerd in dingen. ''Ik ben Oddkit.'' Zei hij ook nogal zachtjes. Hij vroeg zich af of de kitten binnenkort apprentice werd maar durfde eigenlijk niet zo goed te vragen. Twijfelend beet hij op zijn lip. ''Wordt jij binnenkort apprentice?'' Voor hij er erg in had, kwam het eruit. Snel beet hij op zijn lip, iets te hard dan de bedoeling was. ''Au!'' Riep hij pijnlijk en hij likte over zijn lip waarmee hopelijk de pijn weg ging. Snel keek hij naar Quietkit of hij haar niet had afgeschrikt. ''Sorry!'' Riep hij uit. Zo meteen werd hij weer gezien als een of andere vreemde kitten die niet helemaal goed in zijn hoofd was en onnozel dingen ging staan schreeuwen.