The tale of the brave Warrior [&kittens]

_{De Warrior stak zijn bruine kop door de ingang van de Nursery en zijn ogen speurden de Den af naar zijn partner. Maar weer kon hij haar niet vinden. Op zijn lip bijtend stapte hij verder naar binnen. Nog steeds voelde hij zich er niet goed bij dat Petal zo vaak weg was van hun kitten, maar hij wilde onmogelijk haar vrijheid afpakken. Toch was hij zo nu en dan bang dat ze nu vaker weg zou gaan, om vaker bij hem weg te zijn. De vader van haar kitten, die plots een Queen op zich had laten vallen. Tja. Met een zucht ging de kater zitten en keek met een kleine glimlach naar wat spelende kittens. Plots kwam hem een idee te binnen schieten. "Hey kittens," Begon hij voorzichtig en keek wat nerveus toe of er wel kittens kwamen opdagen. "Willen jullie misschien een verhaaltje horen van een van de Warriors van deze Clan?"

OOC; Open voor alle kittens van RiverClan [eventueel mogen er ook Apprentices of Warriors langskomen]}

»н α ω к ѕ c я є α м«

Skunkkit ||

Stil lag de kater bij zijn moeder. Ze voelde hoe haar buik langzaam op en neer ging en het voelde fijn. Het lag lekker en het hield hem rustig. Toch kon hij niet slapen, net zoals elke andere kitten had hij gewoon teveel energie. Er kwam een kater binnen en keek even rond. Er kwamen wel vaker katers binnen om te kijken bij hun vriendin en kinderen, maar Skunk had nooit de moeite genomen om hun namen te onthouden, dus ook daarom wist hij niet hoe deze kater heette. Met een schuin oog hield Skunk de grote kater in de gaten, hij zou niet te dichtbij zijn mama mogen komen, niemand mag haar pijn doen. De bruine kat ging zitten en keek rond, toen ineens zei hij wat. "Hey kittens," Begon hij en Skunkkit keek nu op, wat zou hij gaan zeggen? "Willen jullie misschien een verhaaltje horen van één van de Warriors van deze Clan?" Vroeg hij. Skunkkit kwam omhoog zodat hij zat. Even keek hij achterom naar zijn moeder, maar die zou het vast niet erg vinden. Hij ontsnapte uit haar greep en liep naar de kater toe. Voor de kat plantte hij zijn achterwerk op de grond. ”Ik wil wel.” Miauwde hij met zijn, nog, hoge stemmetje. Een grote glimlach stond op zijn snuit, hij wou wel horen wat de kater te zeggen had.