Why am I here? [Tallkit]

Onderwerp: Why am I here? [Tallkit] zo 2 maa 2014 - 17:55

Haar passen waren rustig maar haar blik stond verveelt. Haar bruine vacht viel niet op tussen de bomen en smolt samen met het kale hout. Dit had ook gezorgd voor het gene in haar bek, een merel. De zwarte veren vertelde haar dat het een mannetje was en de oranje bek was een teken dat hij nog jong was. Normaal had ze nooit zo'n gezonde vogel kunnen vangen maar het beest had zijn vleugel gebroken. Een andere kat had hem waarschijnlijk al verwond en hij had het bot voor de rest kapot gevlogen. Zonder het vliegen kon hij zijn voedsel niet meer vinden en zijn onoplettendheid had gezorgd voor het einde van zijn leven. Nu keek hij glazig en nietsziend naar de hemel terwijl de poes hem meenam, het Shadowclan camp in. Ze had eerder die dag al een muis gevangen voor de clan en deze zoete vogel kon ze dus voor zichzelf bewaren. Blijkbaar hadden weinig katten wat te doen, aangezien ze heen en weer liepen zonder een zichtbaar doel. Er was ook weinig te doen, de grenzen werden nog steeds bewaakt maar er was minder te jagen en minder om op te trainen. Haar goudgekleurde ogen speurde even het gebied langs maar ze vonden geen goede plek om te eten. Daarom ging ze maar naast de ingang van de Nursery liggen. Na haar kittentijd was ze nooit meer in die den geweest dus een nieuwsgierige blik richting de nestjes met kittens was moeilijk in te houden. Toen begon ze maar met het eten van haar welgevangen prooi.

De geur was van een kat die hij nog nooit ontmoet had, en de geluiden klonken naar eten. Het katertje liep voorzichtig naar de uitgang, en keek om de hoek. Daar zag hij een grijze tabby poes liggen, met eten. Meteen en zonder aarzelen stapte hij op haar af, en wees met zijn staart naar het beest voor haar. "Hey, zou ik alsjeblieft ook een hapje mogen?"

Meteen toen ze stappen vanuit de den hoorde keek ze om. Daar zag ze een katertje staan. Ze moest een glimlach onderdrukken toen die zonder aarzelen op haar, en blijkbaar nog belangrijker, de vogel afstapte. "Hey, zou ik alsjeblieft ook een hapje mogen?" Sprak de kitten. Ze scheurde een stukje van het dier af en schoof het in zijn richting. 'Omdat je het zo netjes vraagt' Nadat ze nog een paar happen van het vlees had genomen keek ze weer op. 'Ik ben Lone-one trouwens' Van die begroeting was geen aanleiding geweest, maar ze zei het simpel alsof hij nu, in ruil voor eten, een gesprek met haar aan moest gaan.

Hij knikte dankbaar naar de poes en nam een hapje. Beleefd was het katertje wel, maar dan alleen als hij het wilde, want brutaal zijn kon hij ook wat van! Even luisterde hij naar de naam, en slikte toen stil zijn hap door, en gaf daarna antwoord, "Aangenaam, ik ben Tallkit," Hij keek even naar de ander, en nam toen, zonder zijn ogen van haar af te houden, nog een hapje. Het was lekker eten, en in deze tijden moest je daar extra van genieten.

Onderwerp: Re: Why am I here? [Tallkit]