Fading Twilight..

De kater was moe, en chagrijnig, en hij had niet goed geslapen. Iets in zijn nest had enorm geprikt, en de geur van zijn stomme apprentice zat verdacht veel op het stuk mos dat nieuw in zijn nest lag, maar hij had er niets achter gezocht. Tot hij midden in de nacht ineens vol op dat stuk mos was gaan liggen. Allemaal scherpe steken waren in zijn huid gedrongen, en hij kon het zich niet helemaal herinneren, maar hij had volgens mij heel veel gevloek gehoord van de andere katten tegen hem over zijn luide grauw van woede. Dit alles hield de kater echter niet tegen om zijn geliefde kittens weer eens op te zoeken, dus liep hij op het moment richting de nursery, zo nu en dan geuren checkend om te zien of Lionbeat in de buurt was, niet dat hij haar vermijdde, nou ja, misschien een klein beetje dan. Gelukkig was de kust veilig, en met opgeheven hoofd liep de liefhebbende vader op een van zijn kittens af. "Hey Faded! Hoe gaat 'ie jochie?"

Slaperig opende hij zijn heldere blauwe oogjes en keek wat verward op zich heen. De warme vacht van zijn moeder was verdwenen en hij rook alleen de sterke geur van zijn broertje. Lichtelijk bezorgd schoot hij overeind en zag opeens een kater op zich af komen. Wantrouwend versmalde hij zijn blik. "Hey Faded! Hoe gaat 'ie jochie?" Oh.. dit moest zijn vader dan zijn, ze leken te veel op elkaar. Fadedkit stond op en liet zijn broertje achter in het nest. "Goed." Mompelde hij wat eentonig, nog niet echt op zijn gemak bij de Warrior. Hij had hem nauwelijks gesproken.

Een steek kwam door zijn borst toen hij de onverschillige toon hoorde, maar trok zich er niets van aan, door zijn 'lieftallige apprentice' was hij er aan gewend geraakt. Daar moest hij hem nog eens voor bedanken. "Dat is mooi, is het ook een beetje leuk hier in de nursery? Ik vond het hier vroeger altijd saai.." Hij bekeek Fadedkit even, en voelde een warme gloed toen hij zag hoeveel het jonge katertje eigenlijk op hem leek. Ja, hij was trots op zijn zonen, op beide.

"Dat is mooi, is het ook een beetje leuk hier in de nursery? Ik vond het hier vroeger altijd saai.." Hij kneedde de grond met zijn pootjes en beet op zijn lip. Zijn blauwe blik gleed af naar de grond, die niet besneeuwd was in deze Den en hij bleef even stil. Hij werd wel een beetje gepest door de wat oudere kittens en zijn broertje was ook niet zijn beste maatje. "Ja." Mompelde hij nog even snel.

Hij hoorde het te snelle antwoord, en zag de blik die Lionbeat ook zo goed kon hebben, en al snel verscheen er een waterige glimlach op zijn gezicht. "Je moeder heeft die blik soms ook," Zei hij zacht, terwijl hij naast de kitten ging zitten en in zijn blauwe ogen keek, "Ze heeft hem altijd als er iets mis is, dus… Wat is er mis Faded?" Hij maakte zich een beetje zorgen om Fadedkit, hij had hem nog niet veel gesproken en wist dus ook niet wat er allemaal mis kon zijn, maar als de kitten gepest werd zouden een paar kittens in de nursery enorm op hun donder krijgen!

"Je moeder heeft die blik soms ook," Zijn nekharen sprongen wat overeind en geïrriteerd begon hij de grond onder zijn pootjes te kneden. Waarschijnlijk zou de kater dit onderwerp niet snel loslaten. Helaas. "Ze heeft hem altijd als er iets mis is, dus… Wat is er mis Faded?" Hij legde zijn oren in zijn nek en weigerde vooralsnog om zijn vader aan te kijken. "Ik zei het toch, er is niets." Mompelde hij, koppig aanhoudend.

De glimlach werd van zijn gezicht geveegd toen de kitten hem nog steeds niet aan wilde kijken, en een zucht verliet zijn mond. Rustig ging de grote kater liggen, en besloot om dan maar een andere vraag te stellen, "Oke, ik vertrouw erop dat je het zelf kan regelen, je bent tenslotte een grote kater, net zo dapper als je moeder. Je zal wel erg trots op haar zijn,"

"Oke, ik vertrouw erop dat je het zelf kan regelen, je bent tenslotte een grote kater, net zo dapper als je moeder. Je zal wel erg trots op haar zijn," De kitten kalmeerde wat en draaide zijn kop om, maar keek slechts naar de poten van zijn vader. "Waarom ben je hier? Mama heeft het nooit over jou." Vroeg hij neutraal en bleef naar de poten keken die bijna dezelfde aftekeningen als hij droegen.

De vraag deed hem ergens pijn, maar de kater snapte het ook wel weer, hij keek even naar de blauwe lucht buiten de nursery en dacht even na voor hij antwoordde. "Ik ben nog steeds je vader, en waarschijnlijk zal je moeder nog wel een keer iets over me zeggen. Maar, ik ben gekomen om jou en je broer te zien. Over je broer gesproken," Firework keek even rond, "Waar issie eigenlijk?"