You can feel it in the air --

"Oké dan, maar just so you know, ik begrijp vast en zeker meer dan je denkt, en aangezien ik mijn verhaal ook bij jou kwijt kon zou het alleen maar laf van mij zijn om niet te willen luisteren naar jou, dus," De kater weigerde haar nu aan te kijken. "Als je er ooit iets over kwijt wilt wanneer je denkt dat ik het wél begrijp," Ze leek uitgepraat te zijn, maar Ash had nog geen worden voor hetgeen wat hij moest zeggen. "Dan ben ik er voor je," Toen werd het echt stil, voor een langere tijd. "Het is gewoon nog te vers, dat kan ik nog niet allemaal kwijt."

Hij wilde haar niet aankijken, en Crimson kon niet anders dan glimlachen. Wel grappig, een warrior die nergens voor bang was, maar zijn gevoelens liep hij voor weg. Nadat ze uitgepraat was was het weer stil, niet onaangenaam, maar wel verwachtend. Ze legde haar fijne kopje op haar poten, en sloot de blauwe ogen weer, niet van plan om de ander het idee te geven dat ze een roddelaar was, want als Crimson iets niet was, dan was het dat wel. Echt aardig was ze ook niet altijd, maar dat deed er nu niet toe. "Het is gewoon nog te vers, dat kan ik nog niet allemaal kwijt." Klonk het ineens naast haar, de enige reactie was een begrijpend knikje van de poes, maar haar ogen opendoen deed ze niet. Na een tijdje besloot ze uit beleefdheid, bang dat de kater anders weg zou gaan, toch maar even iets te zeggen. "Ik snap het,"