{OPEN} Snowflakes.

x open for everyone x

Vanuit haar zachte mand staarde ze uit het raam, naar de sneeuwstorm. Op momenten als dit was ze zo ontzettend dankbaar voor de beschikking tot haar warme huis en haar zachte mand. Eigenlijk had ze het best getroffen. Het was hier warm, knus, en ze kon eten wanneer ze wilde. Haar baasje zat altijd boven op haar werkkamer.
Cherish stapte uit haar mand en rekte zich uit. Met een lenige sprong belandde ze op de vensterbank. Als het warm was, was ze altijd buiten, meestal sliep ze daar dan ook gewoon. Maar hoe was het voor de katten die geen beschikking hadden tot een lekker warm huis? En gratis eten? Hoe konden ze jagen in dit weer? Ach ja, gelukkig was dat niet iets waar zij zich zorgen over hoefde te maken.

Wolfpaw trippelde nieuwsgierig over het Thunderpad. Gek genoeg lag er helemaal geen sneeuw op de weg. Nieuwsgierig snuffelde ze aan de weg. Hmm lekker! Ze liet haar tong over de meestal smeerige weg gaan en proefde een heerlijk zoute smaak. Ze liet haar tong er nog eens over gaan, om de smaak ervan af te likken. Haar spieren sloegen op slot toen ze het luide gebrom hoorde van een monster. Ze keek naar de dode ogen die steeds dichter kwamen. Haar lange haren rezen angstig overeind. Dan zonder waarschuwing begon ze te rennen. De twoleg die de kat niet had zien zitten, maar nu voor hem uit rende toeterde en schreeuwde iets tegen de kat.

Haar poten waren kapot van de prikkende steentjes en elke stap deed meer pijn. Het monster was al een tijdje weg maar ze rende toch anstig door. Ze sloeg verschillende straten in tot ze helemaal in de war en zwaar hijgend stopte voor een mooi en sierlijk huis. Nog trillend op haar poten liep ze naar de gevel van het huis. Het was nog warm en ze drukte zich ertegen aan. Het kon haar niets schelen, dat het gevaarlijk was. Het was op zijn minst warm.

Na lang naar de vallende vlokken te hebben gestaard merkte ze is eigenaardigs op. Tussen het wit was een bruine vacht te onderscheiden. Cherish twijfelde geen moment; dat moest een andere kat zijn! Ze sprong van de vensterbank en kroop door het kattenluikje. Voorzichtig zette ze een stapje in het dikke pak sneeuw. Ze nam een paar seconden de tijd om te wennen aan de tempratuur, maar stapte vervolgens vastberaden op de plek af waar ze de kat met de bruine vacht gezien had. 'Hey!' Riep ze. 'Wie ben je? En wat doe je hier?' Zou het een wilde kat zijn? Of een kat uit de zogeheten ''Clans''?

Ze opende haar ogen moeizaam toen ze iets hoorde klepperen. Er volgde een stilte en Wolfpaw drukte zich nog harder tegen de warme gevel. 'Hey!' Haar ogen werden zo rond als schoteltjes en ze draaide zich angstig om. Voor haar stond een kat. Niet dat ze daar voor bang was, maar eerder voor haar baasjes. Met een snelle blik op de gesloten deur keek ze weer naar de bruingestreepte kat. 'Wie ben je? En wat doe je hier?' Ze probeerde zichzelf tot bedaren te brengen en liet haar rug ontkrommen. Het koste echter meer moeite om haar lange haren plat te krijgen. “Hallo.” Ze probeerde niet angstig te klinken, maar dat was een hopeloze poging. “Ik werd aangevallen door een monster en toen kwam ik jouw nest tegen.” Om haar woorden kracht bij te zetten liet ze haar pootkussentjes zien, die helemaal gebarsten waren, en tikte ze tegen het nest van de twolegs en die kittypet.