Can't back down... {Ashdrizzle}

Hongerig zette hij zijn tanden in het vlees van een vogel en genoot van de smaak en de honger die langzaam uit zijn maag verdween. Hij had wel gejaagd.. nou ja, geprobeerd dan. Langzaam hief hij zijn kop op en knipperde even toen er plots een Snowy voor zijn neus stond. "Ashdrizzle..?" Hij fronste lichtjes, maar haar zachte stem was toch normaal voor haar? Toch was er iets.. Maar wat? "Wat is er, Snowy?" Vroeg hij met een glimlach op zijn gelaat en ging rechtop zitten.

Er verscheen een glimlach op haar gelaat en de grijze kater kalmeerde wat. Hij schoof het half opgegeten vogeltje opzij en keek Snowy toch wat nieuwsgierig aan. "Hoe gaat het?" Hm? Dat was een vraag die hij niet verwacht had. "Goed, denk ik, koud, maar goed." Grijnsde hij. "Met jou?" Misschien wilde ze gewoon een gesprek aangaan ofzo?

"Goed.." Nou dat was goed toch? Dan kon er toch wel een grotere glimlach bij? "En slecht tegelijk.." Een bezorgde frons verscheen op zijn gelaat. Wat was er gebeurd en waarom vertelde ze het hem nu pas? "Ik.. ik had je beloofd dat ik je het zou vertellen als ik mijn keuze gemaakt had.." Hij legde zijn oren in zijn nek, nu al wetende wat er zou komen. N-nee.. "Het.. het spijt me.. Ik vind je heel erg aardig, een geweldige kater.. echt waar.. Maar.. maar niet op die manier.." Even kon hij niet geloven wat ze zojuist had gezegd en keek hij verstard naar de witte poes, aan wie hij ooit had verteld wat hij niet allemaal voor d'r had gevoeld. Maar daarna voelde hij een koude bittere woede door hem heen gaan en kneedde hij de grond. De glimlach op zijn snuit verdween gelijk en zijn blauwe ogen keken kil naar Snowynight. "W-wat..?" Zijn stem was nog verrast zacht voor alle emoties die hij nu voelde. "Je kiest voor hem?" Ah daar was de plotselinge uitbarsting. De kater sprong overeind, zijn staart zwiepte woest. "De kater die je als Apprentice al in de steek liet, je heeft gepest en als een lafhartige Warrior bij je terug kwam kruipen? En ik dan? Betekende ik dan helemaal niets voor je?" Zijn stem klonk meer als ene hulpeloze piep, maar het interesseerde hem niet wie het ook kon horen, van zijn part mocht het hele woud het horen. "Ik hoop dat je blij bent met je keuze, Snowynight, want als die verrader je weer laat vallen, ben ik er niet meer voor je, nooit meer." Grauwde hij woedend, zijn blik niet eens richtende op de witte poes en met een wat harder duwtje dan hij had willen geven liep hij langs haar heen. Een eenzame traan rolde langs zijn wang toen hij het kamp verliet.

Nightspark rekte zich uit en beet op zijn lip toen een lichte pijnscheut door zijn poot heen ging. Het was nu al een paar dagen geleden sinds Littlestream zijn poot had verzorgt, maar het voelde nog niet helemaal goed aan. Toch wist hij niet zeker of 'ie terug wilde gaan naar de grijze kattin, ze reageerde altijd zo vreemd als hij bij haar was, waardoor hij zelf niet meer wist hoe te reageren, wat alles nog meer awkward maakte. De zwarte kater zuchtte zachtjes en keek op toen hij een bekende grijze kater weg zag weg stampen, het kamp uit. Hij keek waar Ashdrizzle vandaan kwam en vond zijn witte zusje zitten, toch zag Snowynight er niet al te vrolijk uit.
Voorzichtig liep hij naar het witte poesje toe en miauwde een zachte "Hey," waarna hij naast haar ging zitten. "Wat was er met Ash? Is er iets gebeurd tussen jullie?" Hij wist niet zeker of Snowy er over wilde praten, maar ze wist dat ze altijd alles bij hem kwijt kon, toch? "Is er iets, Snows?" vroeg hij daarna, lichtelijk bezorgd, terwijl hij haar oude bijnaam uit het stof haalde.

Nightspark snorde zachtjes toen hij merkte dat Snowynight zich weer eens in hem probeerde te verschuilen, iets wat ze wel vaker deed als ze zich niet op d'r gemak voelde. Hij gaf haar een lik over d'r kopje heen terwijl ze begon te spreken. "Hij is heel erg aardig.. Maar ik moest de knoop een keer doorhakken.. En die knoop ging niet in zijn voordeel... Ik wilde hem gewoon niet langer aan het lijntje houden en hij had gezegd dat ik moest kiezen wat het beste voelde." Een huivering liep over zijn rug heen, hij wist maar al te goed waar ze het over had. Snowynight had hem toen ingelicht dat ze uiteindelijk een keuze moest maken tussen Ashdrizzle en Thrushdive, de twee katers die haar leuk vonden. "Ik ben hem kwijt.." Nightspark drukte zijn zusje tegen hem aan. "Oh, germ," miauwde hij zachtjes. "Hi, Snowy," vervolgde hij, terwijl hij haar blauwe ogen, het enige waarin ze niet verschilde, zocht. "Als Ashdrizzle er niet tegen kan dat je niet voor hem hebt gekozen, dan moet je misschien maar eens gaan nadenken over wat je precies voor hem betekende. Jullie waren vrienden, ja. Maar was er meer dan dat? Of bleef hij alleen maar bij je omdat hij je leuk vond? Als jullie echt vrienden waren, had hij je keuze geaccepteerd en was 'ie nu niet weggelopen." Nee, Nightspark had totaal geen ervaring met dit, maar hij kon aardig goed advies geven, vond 'ie zelf dan.

Eventjes schudde de zwarte kater zijn massieve kop. "Ik zeg niet dat je niet als vriendin zag, Snowy. Ik denk alleen dat hij je te veel, zeg maar, als meer dan een vriendin zag. Dat hij daarom jullie vriendschap stilletjes heeft verbroken, zonder het door te hebben. Hij voelde te veel voor je om gewoon vrienden te kunnen blijven en op het laatst werd 'm dat te veel," legde hij kalmpjes uit. Hij gaf haar een lik over d'r kop heen en keek daarna naar de uitgang van het kamp. Misschien dat hij later nog wel eventjes een woordje zou spreken met Ashdrizzle, maar dat kwam wel nadat hij Snowy een beetje had gekalmeerd. Hij ging liggen, zodat het witte poesje beter tegen hem aan kon gaan liggen. "Weet Thrushdive het eigenlijk al?" vroeg hij daarna, zachtjes, hopend dat hij zijn zusje niet nog meer van streek zou maken.

Zachtjes snorde de zwarte kater en vroeg zich af of hij nog iets moest vertellen om haar te kalmeren, of moest hij zijn eigen nieuws brengen? Nee, dat zou misschien een beetje overkill zijn als hij nu met zijn eigen problemen zou aankomen zetten bij dit gebroken poesje. In plaats daarvan legde hij zijn kop op zijn poten en probeerde de kille wind zo veel mogelijk buiten te houden. "daarom voelde ik me verplicht om het Ashdrizzle ook te vertellen.." Nightspark keek eventjes naar de grond, niet zeker wetend wat hij nog moest zeggen. Zou hij dan maar stil blijven? Zou hij dan geen problemen krijgen? Misschien dat ze dan denkt dat hij helemaal geen interesse had. De kater beet op zijn lip en zuchtte zachtjes, keuzes maken waren lastig. Zeker als de keuzes ervoor zorgde dat hij nog meer verward raakte dan dat 'ie al was geweest ... Damn,

Met zijn ogen gesloten luisterde hij naar de geluiden om zich heen, de zachte heartbeat van zijn zusje kwam van dichtbij en stelde hij hem gerust. Ze was bij hem en zou nooit weg gaan, dat wist hij zeker. "Nightspark.. Je bent geweldig..." De zwarte kater opende zijn ogen een beetje, maar keek niet op of om. "Echt waar... Laat niemand anders je anders doen denken.. Nooit.." Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht toen hij haar witte kopje zag verschijnen. "Dank je, zus," miauwde hij zachtjes. Toch verdween zijn glimlach weer en keek hij voor zich uit. "Ik wou alleen dat ik het zelf af en toe ook in zou zien," miauwde hij daarna, zachtjes.