Can't back down... {Ashdrizzle}

Haar pootjes trilden lichtjes. Ze moest het hem vertellen... Ze moest hem de waarheid vertellen... Ze bleef het maar uitstellen. Uitstel van executie. Maar ze kon het niet blijven doen... Niet waar? Ze hoopte met alle vurigheid dat hij het zou begrijpen, maar de twijfel speelde om haar hart heen als een dansende vlam. Ze slikte nerveus en probeerde een voorzichtige glimlach op te zetten terwijl ze naar Ashdrizzle toestapte. Haar hart klopte in haar keel als een vogel die paniekerig met zijn vleugels sloeg. Maar ze kon niet meer terug. "Ashdrizzle..?" Miauwde ze met haar gebruikelijke zachte stem.

Hongerig zette hij zijn tanden in het vlees van een vogel en genoot van de smaak en de honger die langzaam uit zijn maag verdween. Hij had wel gejaagd.. nou ja, geprobeerd dan. Langzaam hief hij zijn kop op en knipperde even toen er plots een Snowy voor zijn neus stond. "Ashdrizzle..?" Hij fronste lichtjes, maar haar zachte stem was toch normaal voor haar? Toch was er iets.. Maar wat? "Wat is er, Snowy?" Vroeg hij met een glimlach op zijn gelaat en ging rechtop zitten.

Voor een moment speelde Snowynight met de gedachte om het gewoon te laten gaan. Gewoon te zeggen laat maar en weer weg te lopen. Maar dat was niet eerlijk. Niet eerlijk naar hem en niet eerlijk naar haarzelf. Ze kon hem niet langer aan het lijntje houden... Ze slikte nerveus en zette toch een voorzichtige glimlach op. eerst maar even gewoon een gesprek starten... Dat was beter.. Waarschijnlijk. De poes wiebelde even licht nerveus met haar sneeuwwitte oren, waarna ze hem een normaal zo doodnormale vraag stelde. "Hoe gaat het?" Vroeg ze. Van binnen crepeerde ze van schuldgevoelens en van de zenuwen. Ze wilde hem geen pijn doen.. Ze wilde niemand pijn doen.. Maar Ashdrizzle en Thrushdive hadden haar schaakmat gezet. Ze kon niet anders...

Er verscheen een glimlach op haar gelaat en de grijze kater kalmeerde wat. Hij schoof het half opgegeten vogeltje opzij en keek Snowy toch wat nieuwsgierig aan. "Hoe gaat het?" Hm? Dat was een vraag die hij niet verwacht had. "Goed, denk ik, koud, maar goed." Grijnsde hij. "Met jou?" Misschien wilde ze gewoon een gesprek aangaan ofzo?

De kater ontspande zich wat en een steek ging door Snowynight's hart heen toen ze zich bedacht dat ze hem weer een valse illusie gaf. De poes keek eventjes weg toen ze de wedervraag kreeg. "Goed.." Miauwde ze zachtjes, "En slecht tegelijk.." Gaf ze daarna toe, met een licht verstikte stem. Niet zeggen.. Niet zeggen... "Ik.. ik had je beloofd dat ik je het zou vertellen als ik mijn keuze gemaakt had.." Mompelde ze zachtjes, haar blik richtende op haar poten. "Het.. het spijt me.. Ik vind je heel erg aardig, een geweldige kater.. echt waar.. Maar.. maar niet op die manier.." Haar stem was nog zachter dan wat het normaal was, trilde lichtjes. Haar hart bonsde in haar keel... Zwijgend wachtte ze de reactie af.

"Goed.." Nou dat was goed toch? Dan kon er toch wel een grotere glimlach bij? "En slecht tegelijk.." Een bezorgde frons verscheen op zijn gelaat. Wat was er gebeurd en waarom vertelde ze het hem nu pas? "Ik.. ik had je beloofd dat ik je het zou vertellen als ik mijn keuze gemaakt had.." Hij legde zijn oren in zijn nek, nu al wetende wat er zou komen. N-nee.. "Het.. het spijt me.. Ik vind je heel erg aardig, een geweldige kater.. echt waar.. Maar.. maar niet op die manier.." Even kon hij niet geloven wat ze zojuist had gezegd en keek hij verstard naar de witte poes, aan wie hij ooit had verteld wat hij niet allemaal voor d'r had gevoeld. Maar daarna voelde hij een koude bittere woede door hem heen gaan en kneedde hij de grond. De glimlach op zijn snuit verdween gelijk en zijn blauwe ogen keken kil naar Snowynight. "W-wat..?" Zijn stem was nog verrast zacht voor alle emoties die hij nu voelde. "Je kiest voor hem?" Ah daar was de plotselinge uitbarsting. De kater sprong overeind, zijn staart zwiepte woest. "De kater die je als Apprentice al in de steek liet, je heeft gepest en als een lafhartige Warrior bij je terug kwam kruipen? En ik dan? Betekende ik dan helemaal niets voor je?" Zijn stem klonk meer als ene hulpeloze piep, maar het interesseerde hem niet wie het ook kon horen, van zijn part mocht het hele woud het horen. "Ik hoop dat je blij bent met je keuze, Snowynight, want als die verrader je weer laat vallen, ben ik er niet meer voor je, nooit meer." Grauwde hij woedend, zijn blik niet eens richtende op de witte poes en met een wat harder duwtje dan hij had willen geven liep hij langs haar heen. Een eenzame traan rolde langs zijn wang toen hij het kamp verliet.

Zijn blauwe ogen leken wel een gat door haar witte pels te branden en wat huiverig haalde Snowynight adem. Hier kwam de uitbarsting die ze verwachtte. Maar ergens knarste ze met haar tanden over elkaar. Zwijgend dacht ze terug aan zijn woorden, die hij haar verteld had in de medicine cat den. Ja.. Zo zou iedereen zich voelen, denk ik. Als je maar kiest wat het beste voor jou is, oké? Beloof je me dat? Waar waren die gebleven? "Ik heb me aan mijn belofte gehouden, Ashdrizzle..." Mompelde ze zachtjes, bijna overstaanbaar. Haar woorden gingen dan ook verloren in zijn uitbarsting. De woorden van haar voormalige(?) beste vriend sneden door haar hart heen. Huiverig haalde de poes even adem. "Ik heb nooit gezegd dat je niets voor me betekent. Je betekent veel voor me maar niet op die mani-" Maar de uitbarsting ging verder. Een laatste mentale slag werd uitgedeeld en de tranen sprongen in haar ogen, haar oren werden platgelegd. "Als dat zoals het is.. en zoals je wilt doen.. Dan zal het zo zijn. Je bevestigd mijn keuze nu alleen maar." Miauwde ze, haar toon huiverig maar vast besloten, misschien wel licht kwaad. Woede voedde haar woorden, uitgesproken met een snijdende bedoeling die ze er nooit in gedaan zou hebben als ze zich niet zo in het nauw gedreven voelde. Ze had gekozen... En als hij dat niet kon hebben... Dan zou het zo zijn. Ze kon hem ook niet langer aan het lijntje houden. Dat zou oneerlijk zijn voor hem. Maar dat zag hij nu niet. Misschien zou de kater het wel nooit zien. Kwaad bedacht ze zich dat ze hem een drama king vond en staarde hem met een bijna emotieloze blik na en bedacht ze zich met bijna ironische toon dat de vriendschap met Littlestream waarschijnlijk nu wel over zou zijn. Niemand zag dat ze alleen maar probeerde zo eerlijk mogelijk naar iemand te zijn. Schamper aanschouwde ze de gedachte dat de meeste katten haar waarschijnlijk vreselijk vonden. Geen enkele kat uit de clan was ooit goed geweest in het je niet bemoeien met haar zaken... Stilzwijgend bleef ze zitten op dezelfde plek, terwijl de kille wind door haar vacht blies...

Nightspark rekte zich uit en beet op zijn lip toen een lichte pijnscheut door zijn poot heen ging. Het was nu al een paar dagen geleden sinds Littlestream zijn poot had verzorgt, maar het voelde nog niet helemaal goed aan. Toch wist hij niet zeker of 'ie terug wilde gaan naar de grijze kattin, ze reageerde altijd zo vreemd als hij bij haar was, waardoor hij zelf niet meer wist hoe te reageren, wat alles nog meer awkward maakte. De zwarte kater zuchtte zachtjes en keek op toen hij een bekende grijze kater weg zag weg stampen, het kamp uit. Hij keek waar Ashdrizzle vandaan kwam en vond zijn witte zusje zitten, toch zag Snowynight er niet al te vrolijk uit.
Voorzichtig liep hij naar het witte poesje toe en miauwde een zachte "Hey," waarna hij naast haar ging zitten. "Wat was er met Ash? Is er iets gebeurd tussen jullie?" Hij wist niet zeker of Snowy er over wilde praten, maar ze wist dat ze altijd alles bij hem kwijt kon, toch? "Is er iets, Snows?" vroeg hij daarna, lichtelijk bezorgd, terwijl hij haar oude bijnaam uit het stof haalde.

Bijna direct toen de grijze tabby kater die ze al manen haar vriend had genoemd uit het kamp verdwenen was, verscheen het donkere gestalte van haar broertje. De nacht zwarte kater had blijkbaar wel door dat er iets was, want bijna meteen stevende hij op haar af. Zijn zwarte pels deinde licht bij elke stap en deed haar eraan denken hoe verschillend ze er eigenlijk uitzagen. Alleen de heldere blauwe ogen die ze allebei droegen hadden ze gemeen. Ze groette de kater met een zachte knik en drukte zichzelf tegen hem aan zo snel als hij naast haar ging zitten. "Ja..." miauwde ze zachtjes, haar stem licht rillend. Pas nu besefte ze zich pas wat er echt gebeurd was. Wie ze kwijt was geraakt in deze laatste minuten. "Ja er is iets en er is iets gebeurd..." Ze schuifelde haar poten naar elkaar toe. "Hij is heel erg aardig.. Maar ik moest de knoop een keer doorhakken.. En die knoop ging niet in zijn voordeel... Ik wilde hem gewoon niet langer aan het lijntje houden en hij had gezegd dat ik moest kiezen wat het beste voelde." Ze draaide haar oren naar achter en keek weg. Zou Nightspark haar ook veroordelen over haar keuze? Ze krulde haar sneeuwwitte staart om zich heen. "Ik ben hem kwijt.." Mompelde ze zachtjes, naar de grond kijkende.

Nightspark snorde zachtjes toen hij merkte dat Snowynight zich weer eens in hem probeerde te verschuilen, iets wat ze wel vaker deed als ze zich niet op d'r gemak voelde. Hij gaf haar een lik over d'r kopje heen terwijl ze begon te spreken. "Hij is heel erg aardig.. Maar ik moest de knoop een keer doorhakken.. En die knoop ging niet in zijn voordeel... Ik wilde hem gewoon niet langer aan het lijntje houden en hij had gezegd dat ik moest kiezen wat het beste voelde." Een huivering liep over zijn rug heen, hij wist maar al te goed waar ze het over had. Snowynight had hem toen ingelicht dat ze uiteindelijk een keuze moest maken tussen Ashdrizzle en Thrushdive, de twee katers die haar leuk vonden. "Ik ben hem kwijt.." Nightspark drukte zijn zusje tegen hem aan. "Oh, germ," miauwde hij zachtjes. "Hi, Snowy," vervolgde hij, terwijl hij haar blauwe ogen, het enige waarin ze niet verschilde, zocht. "Als Ashdrizzle er niet tegen kan dat je niet voor hem hebt gekozen, dan moet je misschien maar eens gaan nadenken over wat je precies voor hem betekende. Jullie waren vrienden, ja. Maar was er meer dan dat? Of bleef hij alleen maar bij je omdat hij je leuk vond? Als jullie echt vrienden waren, had hij je keuze geaccepteerd en was 'ie nu niet weggelopen." Nee, Nightspark had totaal geen ervaring met dit, maar hij kon aardig goed advies geven, vond 'ie zelf dan.

Met half gesloten ogen leunde ze tegen hem aan. De kleine poes had het altijd al prettig gevonden om zich in de warme, donkere pels van haar broer te verstoppen. En dat wist hij. "Oh, germ," klonk de reactie van Nightspark zachtjes. "Hi, Snowy," vervolgde hij. Voorzichtig keek Snowynight op om zijn blauwe ogen te ontmoeten, met platgelegde oren. "Als Ashdrizzle er niet tegen kan dat je niet voor hem hebt gekozen, dan moet je misschien maar eens gaan nadenken over wat je precies voor hem betekende. Jullie waren vrienden, ja. Maar was er meer dan dat? Of bleef hij alleen maar bij je omdat hij je leuk vond? Als jullie echt vrienden waren, had hij je keuze geaccepteerd en was 'ie nu niet weggelopen." Op de één of andere manier deden de ontluisterende woorden nog bijna meer pijn dan wat Ashdrizzle haar voorheen toegeworpen had. "Denk je dat echt...?" Mompelde Snowynight zachtjes, haar kop verbergende in zijn donkere pels. "Dat hij me niet eens als vriendin zag..?" Haar stem was niet meer dan een fluistering. Was het allemaal een leugen geweest dan?

Eventjes schudde de zwarte kater zijn massieve kop. "Ik zeg niet dat je niet als vriendin zag, Snowy. Ik denk alleen dat hij je te veel, zeg maar, als meer dan een vriendin zag. Dat hij daarom jullie vriendschap stilletjes heeft verbroken, zonder het door te hebben. Hij voelde te veel voor je om gewoon vrienden te kunnen blijven en op het laatst werd 'm dat te veel," legde hij kalmpjes uit. Hij gaf haar een lik over d'r kop heen en keek daarna naar de uitgang van het kamp. Misschien dat hij later nog wel eventjes een woordje zou spreken met Ashdrizzle, maar dat kwam wel nadat hij Snowy een beetje had gekalmeerd. Hij ging liggen, zodat het witte poesje beter tegen hem aan kon gaan liggen. "Weet Thrushdive het eigenlijk al?" vroeg hij daarna, zachtjes, hopend dat hij zijn zusje niet nog meer van streek zou maken.

"Ik zeg niet dat je niet als vriendin zag, Snowy. Ik denk alleen dat hij je te veel, zeg maar, als meer dan een vriendin zag. Dat hij daarom jullie vriendschap stilletjes heeft verbroken, zonder het door te hebben. Hij voelde te veel voor je om gewoon vrienden te kunnen blijven en op het laatst werd 'm dat te veel," legde Nightspark uit, op een verbazingwekkend kalme toon. De poes murmelde wat onverstaanbaars als reactie. "Ik had gehoopt dat ik vrienden kon blijven met allebei.." verklaarde ze zachtjes, "maar ik denk dat ik weer naïef was..." vervolgde ze. Ondanks de trieste toon in haar stem, kalmeerde de poes wel langzaam iets, wonder boven wonder. "Weet Thrushdive het eigenlijk al?" kwam de volgende vraag en Snowynight knikte zachtjes. "Ja, hij weet het..." reageerde ze, "daarom voelde ik me verplicht om het Ashdrizzle ook te vertellen.."

Zachtjes snorde de zwarte kater en vroeg zich af of hij nog iets moest vertellen om haar te kalmeren, of moest hij zijn eigen nieuws brengen? Nee, dat zou misschien een beetje overkill zijn als hij nu met zijn eigen problemen zou aankomen zetten bij dit gebroken poesje. In plaats daarvan legde hij zijn kop op zijn poten en probeerde de kille wind zo veel mogelijk buiten te houden. "daarom voelde ik me verplicht om het Ashdrizzle ook te vertellen.." Nightspark keek eventjes naar de grond, niet zeker wetend wat hij nog moest zeggen. Zou hij dan maar stil blijven? Zou hij dan geen problemen krijgen? Misschien dat ze dan denkt dat hij helemaal geen interesse had. De kater beet op zijn lip en zuchtte zachtjes, keuzes maken waren lastig. Zeker als de keuzes ervoor zorgde dat hij nog meer verward raakte dan dat 'ie al was geweest ... Damn,

Het bleef stil en Snowynight bleef stilletjes tegen haar broertje aanliggen, haar kop verborgen in zijn warme pels. Het voelde veilig en geborgen. Zonder Nightspark in haar leven, had ze niet geweten wat ze allemaal gedaan zou moeten hebben... Hij was haar lifeline voor een deel. "Nightspark.. Je bent geweldig..." Mompelde ze zachtjes. "Echt waar... Laat niemand anders je anders doen denken.. Nooit.." Ze legde haar kop op zijn voorpoten neer en liet de stilte weer neerdalen, als een teken dat het beter ging.

Met zijn ogen gesloten luisterde hij naar de geluiden om zich heen, de zachte heartbeat van zijn zusje kwam van dichtbij en stelde hij hem gerust. Ze was bij hem en zou nooit weg gaan, dat wist hij zeker. "Nightspark.. Je bent geweldig..." De zwarte kater opende zijn ogen een beetje, maar keek niet op of om. "Echt waar... Laat niemand anders je anders doen denken.. Nooit.." Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht toen hij haar witte kopje zag verschijnen. "Dank je, zus," miauwde hij zachtjes. Toch verdween zijn glimlach weer en keek hij voor zich uit. "Ik wou alleen dat ik het zelf af en toe ook in zou zien," miauwde hij daarna, zachtjes.

Wat bezorgd gingen Snowynight's oortjes hangen toen ze zijn woorden hoorde. "Dat maakt twee van ons..." Bekende de poes zachtjes, "Maar dat terzijde," Spinnend gaf ze hem een kopje. "Als ik achter het geheim ben om dat te zien, ben je de eerste die het hoort." Miauwde ze met een voorzichtige maar toch ietwat optimistische glimlach. Zolang ze gelukkig leek, zou Nightspark zich immers geen zorgen maken.. Maar ze wist ook wel dat haar glimlach er fake uitzag, zeker gezien wat er net gebeurd was. "Ik denk dat ik even in de Warrior Den ga liggen.. Mijn gedachten op een rijtje zetten." Bekende de poes zachtjes, opkijkende naar haar broer.