Eat Snow!

De sneeuwwitte kitten sprong op het moment nog vrolijk rond in het met sneeuwbedekte kamp van Windclan, hij zocht een slachtoffer, en wilde heel graag iemand inpeperen. Dat zou echter even moeten wachten want Hiddentear, zijn moeder, leek hem op het moment in de gaten te houden. Een diepe zucht ontsnapte aan zijn sneeuwwitte tanden, en de kitten dook de sneeuw weer in. Misschien kon hij het witte spul als dekmantel gebruiken! Even dwaalde zijn blik naar zijn moeder, en toen die in gesprek was ging het plan in uitvoering. Snel tijgerde de jonge kater over de grond en schoot zo snel achter een paar struiken, deel een was gelukt, nu deel twee.

Hij hoorde een harde stem en schoot, voordat hij ontdekt zou worden door meerdere katten, naar de kitten toe en sprong bovenop hem om hem de mond te snoeren. Ineens zag hij tot zijn verbazing dat het een van de kittens van Lionroar en Icyrose was, snel keek hij even rond en zuchtte opgelucht toen Icyrose en Lionroar beiden in geen velden of wegen te bekennen waren. Hij bleef bovenop de ander zitten, maar zorgde wel dat deze nog normaal kon ademen. "Sssht! Ik ben m'n moeder aan het ontvluchten,"

Hij werd even zwaar uitgescholden, en daarna ook nog eens voor dik uitgemaakt, maar het was de blik in de ogen van de andere kitten toen hij ontdekte wie Goldenkit was, die hem deed springen. Hij schoot naar voren, en pakte de wit-grijze kitten bij zijn hals, om hem daarna stevig tegen de grond te drukken. "Ik weet wat je dacht," Siste hij furieus naar hem, op dit moment was hij gevaarlijk, echt gewoon gevaarlijk, "Denk het niet nog eens als je een warrior wilt worden," Na deze woorden liet hij los, en zette een stap achteruit, de kitten ademde zwaar om de woede uit zijn lijf te krijgen, en ging zitten.

Icyrose had de warme en bijna muffe nursery weer eens verruilt voor de kilte van het kamp. De sneeuw die er lag kraakte onder haar poten terwijl ze een goed plekje vond om wat te gaan eten. Lionroar was waarschijnlijk weer te druk met zijn taken, dus moest zij maar op de kittens letten. De gevlekte kattin had net wat te eten gevonden en wilde een hap nemen, toen Lizardkit op haar af kwam lopen. "Mama, Goldenkit wilde mij vermoorden! Snel! Hou hem tegen!" Haar blauwe ogen vernauwde zich toen ze naar haar zoontje luisterde. "Euh.. Laat maar mam." De kitten dacht blijkbaar zo van dr af te zijn, maar zo goed kon hij zijn moeder blijkbaar nog niet. Icyrose stond op en wandelde naar de twee kittens toe. "Goldenkit, een beetje rustig aan doen ja. Anders ga ik maar eens een hartig woordje spreken met je moeder en met Everstar. Dan mag je straks niet meer uit de nursery komen. Begrepen?" miauwde de kattin, kalm en streng, maar met een ijzige toon in haar stem.

Hij grinnikte toen de ander wegrende, maar de lach verdween al snel van zijn gezicht toen de moeder van Lizard eraan kwam. Icyrose stond er niet echt om bekend dat ze zo aardig deed tegen iedereen ofzo. Hij knikte, maar keek ondertussen boos naar Lizardkit, hij begon! Toen de poes uitgepraat was knikte Goldenkit nog een keer beleefd, "Ja mevrouw, kan u dan aan uw zoon uitleggen," Hij keek even in de richting van de ander, "Dat ook mijn ouders belangrijk zijn voor de clan, of, iniedergeval mijn moeder?" De kitten was best trots en eervol, maar het was dan ook het laatste wat hij had, iedereen pestte hem om zijn vader, en hij verdedigde zich er gewoon tegen, het probleem was niet zichtbaar in zijn ogen.