I couldn't help him!

Onderwerp: I couldn't help him! wo 26 feb 2014 - 22:16

Als verdooft liep de kater met de jonge apprentice op zijn rug. Hij probeerde zo snel mogelijk het kamp te bereiken, maar kon tegelijkertijd niet rennen omdat Sparrowpaw er anders af kon vallen. Hij hoopte maar dat het kleine katertje niet van zijn rug af viel en dat 'ie niet al te veel pijn voelde. Nu was Sparrowpaw bewusteloos en zou waarschijnlijk geen bewuste pijn voelen, maar hij maakte zich er toch wel zorgen om. In de verte zag hij het kamp al verschijnen en versnelde zijn pas iets.
Eenmaal binnen in het kamp, zochten zijn appelgroene ogen in het rond naar de twee katten die hij nodig had. ”Brindlepool! Everstar! Sparrowpaw is gewond,” miauwde hij bijna wanhopig, terwijl hij het katertje op de grond neer legde en er naast ging zitten. ”Help...” miauwde hij daarna zachtjes. Wolfsbane was zijn kalmpte volledig verloren en begon nu een beetje in paniek te raken...

[+Sparrowpaw - Everstar - Brindlepool - event. Mintfang]

Onderwerp: Re: I couldn't help him! do 27 feb 2014 - 13:44

Brindlepool zat rustig in haar den en te kijken welke kruiden ze tekort kwam. Ze had binnenkort weer wat nieuwe kruiden nodig, maar het was bladkaal en het was moeilijk om de kruiden met dit weer te zoeken, dat was het probleem. Ze kon het wel proberen. Ze stond net op toen ze plots een zwakke stem over het kamp hoorde galmen en haar oren bereikte. ”Brindlepool! Everstar! Sparrowpaw is gewond,” de stem klonk wanhopig, er was iets goed mis. Brindle sprintte in de richting van het geluid en trof hier twee katten aan, een warrior en een apprentice. De apprentice lag bewusteloos op de grond, Wolfsbane zat er verslagen naast. De poes richtte haar ogen scherp op die van Wolfsbane. ''Weet je wat er gebeurd is?'' vroeg ze en zag dat de kater in paniek begon te raken. ''Het komt goed.'' zei ze hierna, hopend dat hij geen paniekaanval zou krijgen. Vervolgens rende ze meteen terug om wat spullen te pakken die ze in ieder geval nodig had, en was binnen een paar seconden terug.

Onderwerp: Re: I couldn't help him! za 1 maa 2014 - 23:47

Het katertje maakte alles maar vaag mee, de reis terug naar het kamp. Het enige wat hij bewust meemaakte was het geschommel op de rug van Wolfsbane, iets wat toch wel vertrouwd aanvoelde.. ergens. Hij rook vaag de bekende geuren van het kamp, maar al snel verloor het katertje zijn bewustzijn weer, de pijn was ondragelijk, zo vreselijk dat StarClan hem zo nu en dan weg liet vallen, zodat hij even geen last had van die pijn. Het katertje werd wakker toen het geschommel stopte. Hij lag op een vaste ondergrond en hoorde wat bezorgde stemmen om zich heen. Hij opende zijn ogen en knipperde vaag tegen het felle licht. ''Weet je wat er gebeurd is?'' hoorde hij een stem. ''Het komt goed.'' miauwde de poes vervolgens, waarna hij roffelende poten over de grond hoorden, die al snel weer terug kwamen denderen. "Wolfsbane..?" miauwde hij met een zwakke stem en zag al snel de gestalte van zijn pleegvader bij zich. "Brindlepool..?" klonk zijn stem weer zwak. Zijn blik ging van de een naar de ander en hij kromp wat ineen toen zijn poot weer begon te steken. "Het.. het zal nooit meer beter worden.. niet? Ik kan nooit meer Warrior worden.." zijn stem stierf af en hij werd weer even van de aarde gehaald van StarClan. Maar hij was sterk, geen enkele Apprentice zou dit overleefd hebben, hij had in een gevecht gezeten met een sterke Warrior, en zijn poot was het enige, of wat forse krassen en sneeën na dan, die hij nog over had. Dit katertje, al was hij nog zo klein, was sterk van binnen. Iets waar de Clan later nog wel achter zou gaan komen.

Onderwerp: Re: I couldn't help him! zo 2 maa 2014 - 10:45

”Brindlepool! Everstar! Sparrowpaw is gewond”, riep Wolfsbane. Everstar was niet in het kamp toen ze het hoorde, maar wel vlakbij. Ze kwam net terug van de jacht. Ze rende het laatste stukje. Ze zag Wolfsbane staan. Naast hem lag Sparrowpaw. Er zaten rode plekken in zijn vacht. Was hij bewusteloos? ”Help...” miauwde de warrior. Everstar was in een paar stappen bij hen en Brindlepool kwam ook aanrennen. ''Weet je wat er gebeurd is?'' vroeg de medicine cat. ''Het komt goed.'' Everstar keek naar Sparrowpaw. De apprentice kwam bij bewustzijn. Hij knipperde met zijn ogen. "Wolfsbane..? Brindlepool...?" Hij kromp ineen. "Het.. het zal nooit meer beter worden.. niet? Ik kan nooit meer Warrior worden.." Everstars blik werd hard. "Wie", siste ze. "Wie heeft dit gedaan?" Ze dacht niet dat het een vos of das was geweest. Die verwondingen zagen er anders uit.

Onderwerp: Re: I couldn't help him! zo 2 maa 2014 - 10:55

Brindlepool was als eerst bij hem en Wolfsbane volgde haar met zijn appelgroene ogen, alles leek als een waas langs hem heen te gaan en hij ving er maar weinig van op. Alleen de zachte "Het komt wel goed" van Brindlepool leek hem iets te kalmeren. Het duurde ook niet lang voordat Sparrowpaw weer wat zei. Snel draaide Wolfsbane zich om en keek naar zijn pleegzoontje. "Shht, shht," miauwde hij bezorgd, om Sparrowpaw zijn adem te laten besparen. "Het maakt niets uit,"miauwde hij daarna, vechtend tegen de tranen in zijn ogen. Momenteel leek Wolfsbane meer op een bezorgde moeder dan een verharde warrior, maar hij kon dit gewoon niet aan. "Wie," Blijkbaar stond Everstar inmiddels achter hem en de langharige bruine kater draaide zich met een ruk om. "Wie heeft dit gedaan?" Wolfsbane beet op zijn lip, terug denkend aan de zwarte kater. "Shadowclan," miauwde hij zachtjes. "Een zwarte kater genaamd Nevermind. Innerghost heeft hem weggeleid na hem een flinke snauw te hebben gegeven," legde hij daarna, bijna in trance, uit aan zijn clanleader.

Onderwerp: Re: I couldn't help him! zo 2 maa 2014 - 11:20

Wolfsbane probeerde Sparrowpaw te kalmeren, waarna hij antwoord gaf op Everstars vraag. Het was een antwoord dat ze ergens al aan had zien komen. "Shadowclan." Er ontsnapte een zachte sis uit Everstars keel. "Een zwarte kater genaamd Nevermind. Innerghost heeft hem weggeleid na hem een flinke snauw te hebben gegeven." Een flinke snauw, een flinke snauw. Wat was een flinke snauw tegenover die daad? Als ShadowClan nog een greintje gevoel had, zouden ze die kat verbannen, wegsturen om nooit meer terug te komen. Maar natuurlijk zou Shrewstar dat niet doen. Daar was Everstar zeker van. Die poes die zich een leider durfde te noemen had misschien zelfs wel zelf de opdracht gegeven voor deze daad. Everstar was haar woorden nog niet vergeten. "Als wij ook maar één WindClan kat, maakt niet uit hoe oud deze mag zijn, zien bij de grens zal deze hetzelfde lot ondergaan." Was Sparrowpaw die kat geweest? Everstars blik werd ijzig. "ShadowClan komt hier niet ongestraft mee weg, daar kunnen jullie op vertrouwen", zei ze. Daarna bleef ze stil. Ze keek naar Brindlepool. Was Sparrowpaws angst gegrond? Zou hij echt geen warrior meer kunnen worden?

Onderwerp: Re: I couldn't help him! zo 2 maa 2014 - 20:50

Brindle had een bezorgde uitdrukking op haar gezicht, en keep op toen Sparrowpaw weer bij bewustzijn kwam. "Wolfsbane..?" waren zijn zachte woorden. "Brindlepool..?" mompelde hij hierna. Het katertje kromp ineen toen hij zijn poot uitstak, dat was dus waar hij het meest last van had. Er zaten verschillende schramen over zijn lichaam, duidelijk toegebracht door een andere kat. "Het.. het zal nooit meer beter worden.. niet? Ik kan nooit meer Warrior worden.." Brindlepool schudde haar hoofd. ''Ik ben hier, je word beter.'' sprak ze geruststellend. Vervolgens drukte ze heel voorzichtig wat spinrag op de grootste wonden en keek Wolfsbane aan. ''Zou je dit alsjeblieft op zijn plek willen houden?'' vroeg ze. Ze had geen apprentice die haar hierbij kon helpen. Everstar was er ook bijgekomen. "Wie", siste de leader. "Wie heeft dit gedaan?" De blik van Everstar was hard. Wolfsbane antwoordde. "Shadowclan," miauwde hij zachtjes. "Een zwarte kater genaamd Nevermind. Innerghost heeft hem weggeleid na hem een flinke snauw te hebben gegeven," legde de kater uit. Brindlepool luisterde met een half oor, omdat ze haar kruiden aan het uitzoeken was en besloot welke ze hem als eerst zou geven. Ze voedde de apprentice wat papaver zaadjes om de meeste pijn wat te verzachten. Vervolgens kauwde ze wat op de goldenrod en wachtte tot het bloedden stopte.

Onderwerp: Re: I couldn't help him! zo 2 maa 2014 - 21:11

"Shht, shht," hoorde hij zijn pleegvader tegen hem zeggen, met een bezorgde stem, en dat deed hem al zeker niet veel goeds. "Het maakt niets uit," miauwde deze vervolgens. De kater keek op bij het horen van een andere stem: Everstar. Oh, wat een schaamte dat ze hem in z'n toestand moest aantreffen. ''Ik ben hier, je word beter.'' miauwde de poes en ze begon zijn wonden te verzorgen. ''Zou je dit alsjeblieft op zijn plek willen houden?'' hoorde hij de poes tegen Wolfsbane mauwen. "Wie", siste hun leider vervolgens. "Wie heeft dit gedaan?" Het katertje kromp wat ineen bij het horen van die felle stem en sloot zijn ogen voor een paar seconden. "Shadowclan," miauwde Wolfsbane zacht. "Een zwarte kater genaamd Nevermind. Innerghost heeft hem weggeleid na hem een flinke snauw te hebben gegeven," Sparrowpaw kneep zijn ogen strak dicht bij het terug denken aan dat moment, maar hij moest sterk zijn. "ShadowClan komt hier niet ongestraft mee weg, daar kunnen jullie op vertrouwen." miauwde hun leider vervolgens. Sparrowpaw kromp nog wat ineen, het was maar een enkele kater geweest die hem had aangevallen, niet heel ShadowClan. Een onheilspellend gevoel vulde zijn maag, wat zou er van dit alles komen? Een beeld kwam op zijn netvlies van twee Clans die in gevecht waren, allemaal door hem. Zou er echt ruzie komen tussen de Clans, zou er bloed vergoten gaan worden? "Brindlepool.." murmelde hij vervolgens zacht toen hij zijn ogen weer opende. "Lieg niet tegen mij, tegen hen.." miauwde hij met een zwakke stem. Zijn blik ging terug naar zijn poot, waar een stuk van zijn bot uitstak. "Ik wordt nooit meer Warrior, ik weet het gewoon.." miauwde hij zacht en legde zijn kop weer neer, het bewustzijn verliezende van de pijn.

Onderwerp: Re: I couldn't help him!