Its hard to be recepted OPEN

Iggy staarde dromerig voor zich uit. Sinds haar komst in de Bloodclan had bijna niemand iets tegen haar gezegd. Ze wist dat dit door zou gaan tot ze een kittypet had gedood voor de halsband, maar dat wou ze liever niet. Een kat doden, kittypet of niet, was dat niet een beetje erg? Ze dacht na, tot ze een andere kat zag.

I am a king from the underground

Met grote passen baande de kater zich een weg over het harde gesteente. Owyn kwam er vaak, bij de twolegs. Waarom wist hij eigenlijk niet zo goed, hij hield helemaal niet van drukte en gedoe. Misschien omdat het aan de BC terrein grensde. Achja, de kater vond het eigenlijk allemaal wel best. Zolang hij zijn ding kon doen, hij zijn geweldige zelf kon zijn en mensen uit de weg kon ruimen wie hij nodig vond, was hij tevreden. Een witte poes viel in op zijn netvliezen. Haar naam kende ze niet, had haar eigenlijk ook nog nooit eerder gezien. Owyn ging er meteen van uit dat het een Young-One was, aangezien hij haast zeker wist dat ze nog geen Member was. Misschien zou ze het qua leeftijd redden, maar ze was nog geen 'officiele' Member: ze droeg geen halsband. In eerste instantie was Owyn dus ook niet van plan geweest aandacht aan haar te besteden. Waarom zou hij ook? Een zielige kat was zijn tijd niet waard, vond hij. Eigenlijk waren de meeste katten zijn tijd niet waard. Lítill en Miles natuurlijk, ofja, meestal, en Rai. Verder besteedde hij zijn tijd veel liever aan iets anders. Maar hij kon enkel zijn weg afleggen als hij langs de poes ging, wat contact betekende. En de massieve, grote, grijze kater dwaalde nooit van zijn weg af. Zuchtend wandelde hij dan ook door, zijn blik strak op de poes gericht.

Een enorme grijze kater liep langs haar. Hij bestede dan ook geen aandacht aan haar. Hij liep door, en keek haar strak aan. Iggy wou hem niet aankijken, omdat zijn ogen ijskoud waren. Er lag geen greintje respect in die ogen voor haar. Ze keek weg, maar voelde zijn ogen nog steeds in haar licht grijze rug branden. Uiteindelijk kon ze er niet meer tegen, en snauwde: "Wat moet je?!" Meteen wou ze het terug nemen. Het was een veel oudere kater, en met een halsband. In principe had ze niet eens het recht om hem aan te kijken, laat staan tegen hem te snauwen. "S-sorry..." Zei ze. "Het ik bedoelde het niet zo..." Ze hield haar poten voor haar kop, om het te beschermen. Ze verwachtte elk moment dat de grote kater haar zou aanvallen, en bleef angstig zitten op de boomstronk waar ze op zat. Wat zou hij doen?

Onderwerp: Re: Its hard to be recepted OPEN