Black in White...

Nieuwsgierig stak hij zijn kop buiten de Nursery. Het had wel heel hard gesneeuwd en het was nog steeds aan het sneeuwen! De sneeuw kwam zo hoog dat hij er gemakkelijk tot zijn hoofd in kon zakken, zou hij naar buiten gaan en kijken hoever hij kon komen? Met een grote sprong, sprong hij over de sneeuw heen en zakte hij er weer doorheen op de plek waar hij neerkwam. Lachend begon hij te springen, vrolijk dat hij eindelijk weer naar buiten mocht. Of ja.. dat hij eindelijk de kans had om naar buiten te gaan. Of hij het mocht van zijn moeder wist hij niet, hij had er eigenlijk nooit om gevraagd. De kitten sprong weer en toen hij eenmaal boven de sneeuw uitkwam, zag hij dat hij op een of andere warrior af vloog. Met een knal kwam hij tegen de zwarte vacht van de poes aan en viel toen met een plof weer in de sneeuw. "Auw.." Mompelde hij zachtjes, waarna hij opkeek naar de andere kat. "Hallo!" Kwam er vrolijk uit zijn mondje. "Wie ben jij? Ik ben Dustkit! Zoon van Silverfang en Dogdance, ben jij al een warrior? Mijn moeder was ook een warrior voordat ze queen werd! Weet jij waarom het zo hard sneeuwt nu?" Even keek hij naar de hemel, sneeuwvlokjes dwarrelden naar beneden en hij vond het er maar fantastisch uitzien. Hij stak zijn tongetje uit en ving een sneeuwvlokje op, die meteen op zijn tong smolt. Spinnend slikte hij de gesmolten sneeuw, water dus, door. "Waarom smelt het op mijn tong? Weet u wat het is?" Ging hij weer verder, waarna hij de poes even kort bekeek.

De antwoorden die de poes hem gaf waren een beetje kort volgens Dustkit, maar hij besloot er gewoon genoegen mee te houden. Ze had tenminste op al zijn vragen een antwoord gegeven! ''Ik ben Moonbow,Ja,Oke en Nee'' Moonbow was haar naam dus. Hij noteerde het in zijn hoofd en besloot het te onthouden. Glowpaw had hem ooit gezegd dat het goed was om alle namen van de clanleden te onthouden, dus besloot hij het ook maar te doen! "Dat is sneeuw, Het smelt net als ijs als het warm word. Zoals jouw tong'' Kort knikte hij. Dan wist hij dat ook weer. "Sneeuw.." Herhaalde hij zachtjes, terwijl hij dat ook in zijn hoofd noteerde. Hij moest wel veel onthouden, zeg! Wat als hij het allemaal zou vergeten? Vast niet! Hij was net zo slim als zijn vader en moeder dus dat ging wel goed komen, toch? ''Zeg kleintje, Mag je eigenlijk wel alleen buiten zijn in de kou?'' Even keek hij verbaasd op. Waarom vroeg ze daar nou weer naar? "Euh.." Miauwde hij twijfelend. "Mijn moeder lag te slapen dus ik kon het haar niet vragen, maar ik ben toch bij jou? Jij kan me toch gewoon beschermen als er iets gebeurd? Ik beloof terug te gaan als jij weer weg bent hoor! Of naar iemand anders.. dat ga ik waarschijnlijk dan doen. Ik wil niet meer in die saaie nursery zitten, hierbuiten is het veel leuker! En mijn vacht beschermd me tegen de kou, ik heb een lange vacht zie je?" Hij keek even trots naar zijn vader. "De rest van het nestje heeft dat niet, ik ben de enige! Cool hé?" Hij moest zijn hoofd helemaal naar achteren buigen om de poes zo goed mogelijk aan te kijken. "Hoe komt het dat jij zo groot bent?" Ergens had hij nooit eraan gedacht om de poes met 'u' aan te spreken, vandaar dat hij het ook niet deed. Zo beleefd was hij namelijk niet en niemand had hem er ooit op aangesproken dat hij beleefd moest zijn tegen een warrior. Dus waarom nu wel?

''Goed je mag bij mij blijven'' Toen de poes dit zei verliet een opgeluchte zucht zijn mond. "Dankjewel!" Miauwde hij opgelucht. "Ik vind het soms zo benauwd in die Nursery, met al die slapende kittens en sommige queens snurken een beetje.." Miauwde hij, waarna hij zijn hoofd richting de Nursery draaide. "Niet dat mij dat irriteert, maar ik word er soms wel wakker van." Hij richtte nu zijn aandacht weer op Moonbow. ''Je moet je wel gedragen en goed luisteren als ik iets uitleg of zeg he?'' Miauwde hij. "Ja is goed! Dat beloof ik!" Miauwde hij weer vrolijk. ''Wil je een verhaaltje horen over de tijgerclan?'' De tijgerclan? Wat was dat? "De tijgerclan?" Hij besloot er verder geen vragen meer over te stellen. "Graag! Vertel maar!" Zei hij verder, de poes hoefde het hem echt niet uit te leggen. Hij kwam er wel in het verhaal achter, niet waar?

Aandachtig luisterde hij naar het verhaal van de poes.  ''Nou.. Ehm... Vroeger toen de katten nog in kleine groepjes door het woud zwierven was er veel onrust. Katten vochten om alle prooi en niemand had een echt terratorium. Maar op een gegeven moment vond een volwassen kat het genoeg. Hij was groot als een tijger, sterk als een tijger. Hij stichtte de Tijgerclan op. Steeds meer katten sloten zich bij hem aan omdat ze samen sterk zouden staan.Zo ontstond ook de sterrenclan. Want alleen als er clans bestaan kunnen geesten zich samen voegen in één clan. Maar op een gegeven moment kregen 2 katten ruzie waar steeds meer katten zich mee gingen bemoeien...De 2 groepen splitsten zich en de 2de noemden zich de Leeuwenclan. Zo leefden ze vele seizoenen lang tot een kat een sein kreeg van de sterrenclan dat er 4 clans moesten leven. En zo leven wij nu vele seizoenen als 4 clans. Anders leefden wij mischien nog wel al rogues en groepjes!'' Met grote ogen staarde hij haar aan. Was dat allemaal waar? Wow! "Wacht.. kan een kat écht zo groot zijn als een tijger? Wat is een tijger eigenlijk? En wat is een leeuw? Zijn die net zoals wij zijn maar dan veel groter en sterker? En is Thunderclan een van die vier clans? Zijn er nooit meer clans geweest?" Miauwde hij verbaasd. Maar vier clans? Waarom nooit meer? Kon hij zijn eigen clan dan oprichten als hij dat wilde?

Geeft niet hoor!

''Een tijger is mischien wel honderd keer zo groot en sterk als wij! Ze hebben zwarte en witte strepen op hun orange vacht!.Een leeuw is geel en heeft heel lange baarharen,En zijn net als tijgers heel groot en sterk.En ja die vier clans zijn er nog steeds." Legde de poes uit, waarna ze hem een moederlijke lik over zijn hoofd gaf. Even schrok hij er van en trok hij zijn kopje terug, maar daarna moest hij toch even zachtjes snorren. Het voelde ergens wel vertrouwd als iemand dat deed, het gaf hem een.. warm gevoel? "Een leeuw klinkt cool! Kan ik dat niet ook worden? Zo groot en sterk?" Miauwde hij, waarna hij grote open opzette. "Dan word ik misschien sterker dan Silverfang! Of is.. hij ook zo sterk als een tijger en een leeuw? Vast wel toch?" Hij geloofde er werkelijk in dat zijn vader de sterkste en grootste was en dat niemand hem kon verslaan, zijn moeder daarnaast vond hij niet de grootste en sterkste. Zij was de slimste en de wijste poes op de hele wereld en daarom was hij blij dat het zijn ouders waren. Bovendien had hij de looks gekregen van Silverfang, als het ging om zijn bouw, en de prachtige tekeningen van Dogdance!

Dustkit's blik gleed weer over de warrior heen. Ze had lange, zwarte haren, zou hij ook zo'n lange haren krijgen later als hij warrior was? Hij had nu al lange haren, maar werden die van hem ook zo lang? Was dat niet.. zwaar? ''Je kan zo groot en sterk worden als een leeuw of tijger als je er zelf in geloofd! Maar natuurlijk ook veel trainen en je best doen als je leerling bent!' Dustkit glimlachte breed en knikte. "Dan word ik later zo sterk en groot als een leeuw en tijger bij elkaar! Let maar op, dat gaat me wel lukken!" Sprak hij vrolijk uit. Het was niet opscheppend bedoeld, maar hij wilde het wel heel graag. Zo groot en sterk zijn. Nu hij Dragonforce had gezien, die erg groot en sterk was, wilde hij ook zo worden. Geen elder natuurlijk, wel nog zo fit en top als zijn vader. Zijn vader was tenslotte de grootste, de sterkste en de beste! ''Kijk hoe mooi'' De kitten werd uit zijn gedachte gehaald toen Moonbow iets zijn. Snel volgde hij haar blik en toen hij het zag stokte zijn adem in zijn keel. Verbluft bleef hij ernaar kijken, met zijn helderblauwe ogen wijd opengesperd. "Wow.." Hij had nog nooit zoiets gezien, nog nooit. Het was zo prachtig, vooral die oranje kleur die in vele tinten voorkwam. Het was niet de rode kleur die de katten hier soms hadden, zoals bij Firestar, maar een ander soort oranje. Een mooier soort oranje. Dustkit bleef er in een staar naar kijken. "Dat is echt.. prachtig.." Miauwde hij zachtjes.

Waarom waren deze kleuren hem eigenlijk nog nooit opgevallen? Ze waren toch té mooi om over het hoofd te zien? De kitten fronste even, dat hij dat nog nooit gemerkt had. Dit kon niet de eerste keer zijn, want de zon kwam iedere dag weer terug en verdween iedere nacht weer, dus dan moest dit.. iedere dag gebeuren? En wat gebeurde er eigenlijk als de zon weer terug kwam na een lange nacht weggeweest te zijn? Dustkit wierp zijn blik weer op de zwarte kattin, de ondergaande zon wierp een soort oranje gloed over het kamp heen en de diverse katten die er waren. ''Eigenlijk zou ik je naar de moeder moeten sturen,Maar ik weet nog als geen ander hoe het is om kitten te zijn,En allerei avonturen te beleven...'' Even hield hij zijn adem in toen de poes begon met spreken, maar halverwege de zin haalde hij opgelucht weer adem. Gelukkig, hij mocht buiten blijven. "Dankjewel!" Miauwde hij vrolijk, waarna hij zijn blik weer op de ondergaande zon richtte. "Ziet het er ook zo uit wanneer hij op komt?" Besloot hij maar te vragen, maar er kwamen niet zoveel vragen als voorheen. De kitten was totaal overdonderd door de prachtige kleur die de hemel nu kreeg.