Paradise Circus [Hiddentear]

Een tikkeltje chagrijnig stapte de tabby de Nursey in. Ze had vandaag de taak gekregen om wat prooi te vangen voor de Queens die daar huisden. Die moedertjes waren of te zwak om hun eigen voedsel te vangen, of ze moesten bij hun "o zo lieve" kittens blijven. Dus moest zij eten voor de Queens zoeken en vangen. Dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Het was al Leaf-Bare, maar nu ook nog eens een extreme Leaf-Bare. De prooi was schaars en de meren bevroren. Overal lag een verse laag sneeuw, die steeds maar hoger begon te worden. Als het zo door ging zouden er problemen kunnen komen. Hongersnood, ziektes dat soort dingen. Zodra zijzelf niet werd getroffen vond ze alles best. Er waren genoeg zwakke kittens in de Clan. Een kitten die onder haar door trippelde liet haar opschrikken uit gedachten. Ze besefte dat ze de muis en het konijn dat ze met veel moeite had weten te vangen nog steeds in haar bek had. Sommige Queens hadden al wat voedsel, dus legde ze het konijn gewoon neer. [b]'Voor wie honger heeft, hier ligt voedsel.'b], sprak ze onverschillig. De muis hield ze zelf. Dat was wel het minste wat die Queens haar konden gunnen.

Met haar ogen gesloten probeerde Hidden wat uit te rusten. Ze voelde haar kittens contant bewegen in haar veel te dikke buik, en haar nagels boorden zich in het zachte mos als één van de kits het in zijn hoofd kreeg tegen haar buik te schoppen. Afgezien van haar buik was ze uitgemergeld, het dragen van de kittens was ongelooflijk uitputtend, en daarom had ze sinds drie dagen haar toevlucht gezocht in de Nursery.

Ze dacht aan Ash. De mooie, krachtige bruine tabby kater met zijn gespierde lichaam en felle ogen. Hij had vreemd gereageerd op haar dikke buik, hij was wat verward geweest en had haar niet lang willen zien. Hij had er extra op gehamerd dat ze het geheim zou houden, hij had zelfs gedreigd. Ze besloot het hem niet kwalijk te nemen, hij was vast gewoon overdonderd door het feit dat er kittens zouden komen. Dat was ze tenslotte zelf ook. Toch voelde ze angst aan haar knagen. Ze was al veel te lang niet meer naar hem toe gegaan, ook al had hij dat duidelijk van haar gevraagd. Maar ze kon nu simpelweg niet naar hem toe gaan, de kittens zouden elk moment kunnen komen. Een zucht verliet haar.

Een lichtbruine tabby verscheen in de Nursery, met een konijn en een muis tussen haar kaken. Onbewust voelde Hiddentear een steek in haar maag. Ze strafte zichzelf meteen. Ze had vanochtend al gegeten, en wilde niet al het eten van de clan opmaken. Ze moest niet zo egoïstisch zijn, de rest had het harder nodig dan zij. 'Voor wie honger heeft, hier ligt voedsel,' sprak de poes met een onverschillige klank in haar stem. Het was duidelijk dat ze niets voelde voor de taak die haar was opgedragen. Om zichzelf af te leiden van de honger, besloot ze een gesprek aan te knopen met de poes. Ze richtte haar kop op en schonk haar een glimlach. 'Goedemorgen,' begroette ze de tabby vriendelijk.