All I really need is a little peace [Ashdrizzle]

De poes begon haar glans in haar vacht terug te krijgen. Elke dag leken haar ogen weer blauwer te worden. Haar spieren werden krachtiger, ze begon er weer uit te zien als die mooie, jonge Fawnstep. Misschien zou ze binnenkort wel weer terug kunnen naar haar nest in de Warriors Den, maar voorlopig wilde men nog een oogje op haar kunnen houden. Sinds het logeerpartijtje met Ashdrizzle had de poes weer willen eten, hij had haar uit de put geholpen. Ze glimlachte en snoof de frisse lucht van de morgen in. De sneeuw kraakte onder haar poten en ze liep naar de wat schaarse prooistapel, waar ze een muisje uit viste. Ze keek rond of ze een bekend iemand zag.

Haastig mengde de kater zich met een terugkerende jachtpatrouille, doende alsof hij mee had gedaan en helaas niets had gevangen. Ashdrizzle wilde het nog een geheim houden dat hij.. moeizaam slikte hij en liet zijn kop hangen. In het kamp aangekomen liep hij recht op de prooistapel af, zijn maag gromde luid. Zijn blauwe ogen waren op de grond gericht en hij lette op niemand die hem aankeek of tegen hem sprak. Snel griste hij een muis van de stapel en nestelde zich in een donker hoekje van het kamp.

De poes zag in een flits hoe een grijze gestalte een muis van de prooistapel griste. Ze draaide zich om en zag hoe de kater zich in een hoekje van het kamp nestelde. Ze slikte en keer en trippelde vervolgens op Ashdrizzle af. "Hi Ash.." mompelde ze en ging voor zijn neus zitten. Ze keek naar haar poten, en zag hoe de sneeuw haar pootjes een beetje nat maakte. Hierna keek ze weer naar Ashdrizzle, wat was er met hem de laatste paar dagen? "Gaat.. gaat alles wel goed met je?" vroeg ze vervolgens voorzichtig aan de kater. "Als je het niet wilt zeggen begrijp ik dat ook wel hoor.." miauwde ze er vluchtig achterna.

"Hi Ash.." Hij drukte zijn oren tegen zijn nek en keek voor een kleine seconde op. Fawnstep..? De poes ging voor hem zitten en de kater boorde snel zijn tanden in het vlees van de muis, zodat hij een excuus had om niet te praten. "Gaat.. gaat alles wel goed met je?" Hij drukte zijn oren in zijn nek en slikte de hap door. "Als je het niet wilt zeggen begrijp ik dat ook wel hoor.." Dat zou het niet fijner maken voor haar. "Ja, waarom niet?" Probeerde hij zo neutraal mogelijk te antwoorden, maar zijn stem had een bittere ondertoon.

De poes legde haar oren wat platter omdat het best een ongemakkelijke situatie was. "Ja, waarom niet?" miauwde de kater, en ze kon duidelijk die bittere ondertoon in zijn stem horen. De poes viel wat stil en keek naar haar poten. "Ik.. ik weet hoe je je moet voelen.." miauwde ze en keek naar haar poten. "Dat over Thrushdive en Snowynight.. Maar.. je moet verder met je leven Ash.." miauwde ze en keek toen weer twijfelend naar de grijze kater.

"Ik.. ik weet hoe je je moet voelen.." Een koude blik gleed over Fawnstep en zijn nekharen begonnen te prikkelen. "Dat over Thrushdive en Snowynight.. Maar.. je moet verder met je leven Ash.." Plots stond hij op vier poten, zijn bovenlip iets opgetrokken. "Oh ja?" Begon hij sarcastisch en boorde zijn blauwe blik in de ogen van Fawnstep. "Jij hebt steun van je grote familie.. ik.. ik heb alleen een zusje, maar die heeft me ook al tijden niet opgezocht. Degene die me hier heeft weten te houden.. dat was gewoon haar taak." Beet hij haar toe en liet zijn blik naar de grond glijden.

[justfiy]

"Oh ja?" De poes deed een stap achteruit toen ze het sarcasme in zijn stem hoorde. "Jij hebt steun van je grote familie.. ik.. ik heb alleen een zusje, maar die heeft me ook al tijden niet opgezocht. Degene die me hier heeft weten te houden.. dat was gewoon haar taak." De kater liet zijn blauwe ogen naar de grond toe glijden en het was even stil tussen de twee. De poes keek naar de kater en toen weer naar de grond. "Je.. je hebt mij..?" miauwde ze en keek toen twijfelend naar de kater, die ze onderhand toch wel als een vriend was gaan zien.[/justify]

"Je.. je hebt mij..?" De kater schrok even van de reactie en greep met zijn poten naar de grond, de koele aarde verspreidde zich snel tussen zijn tenen. "Maar.. jij was er toen niet." Mompelde hij met een lager volume en durfde het plots niet meer om op te kijken. Zijn kop werkte niet meer mee en hij knipperde de zwarte randjes rond zijn zichtveld weg.

"Maar.. jij was er toen niet." miauwde de kater terwijl hij naar de grond keek. Fawnstep staarde naar haar poten en voelde hoe haar maag zich wat omkeerde, nee, dit was verre weg van een leuk gesprekje. ".. en dat spijt me.." miauwde ze toen zachtjes en keek weer naar de kater. "Ik beloof je dat ik er voor je zal zijn nu.. als je mij een kans geeft..?" miauwde ze voorzichtig en keek de kater nu afwachtend aan. Hij had haar geholpen, nu moest zei hem helpen.

".. en dat spijt me.." Hij voelde haar blik in zijn grijze pels branden en paniek begon in zijn maag op te borrelen. "Ik beloof je dat ik er voor je zal zijn nu.. als je mij een kans geeft..?" Zijn blauwe ogen werden groot en alles begon te razen door zijn kop. "Ik.. ik moet gaan.." Mompelde hij, maar toen hij een paar stappen van de poes vandaan had gedaan voel hij met een klap op de grond en gleed hij weg in zijn onbewustzijn.

De poes schrok toen de kater achteruit stapte, wilde hij geen vriendschap met haar opbouwen? "Ik.. ik moet gaan.." miauwde de kater zacht en Fawnstep stond maar wat verbouwereerd toe te kijken, het was totaal niet haar bedoeling geweest hem van slag te maken, ze wilde er alleen zijn voor haar vrienden. Ze keek geschrokken toe toen de kater opeens in elkaar zakte en met een klap op de grond terecht kwam. Ze deed uit reflex een paar stappen naar voren, maar ze was al te laat. "Ashdrizzle!" verliet een geschrokken kreet haar mond. Ze stapte dichterbij naar de kater en wist niet wat nu te doen. "Help!" riep ze vervolgens maar, hopend dat iemand wilde helpen.

OCC: Wat een twist :'D

Poot voor poot stapte ze door het kamp heen. Vandaag had ze zichzelf streng toegesproken dat ze hier moest blijven. Er steeds op uit trekken en dan terugkeren zonder voedsel waren geen opties het zou haar alleen maar verzwakken wist ze. Ze schudde haar kop en likte haar vacht even kort om die te fatsoeneren. Nog steeds was ze niet tevreden en nukkig keek ze naar haar lange vacht. Ugh, wel warm maar veel vragend kwa onderhoud. Ze grinnikte om haarzelf en wilde haar tong net weer over haar vacht halen totdat een stem haar op deed schrikken uit haar gedachtes. HELP! echoënde het door het kamp naar haar oren. Geen enkele kat stak een poot uit. Geërgerd keek ze naar haar Clangenoten en snelde naar de twee katten toe. "How can I help you?" miauwde ze voorzichtig. Ze wist niet zeker wat ze moest doen. Ze was immers geen Medicine Cat. De kater die door zijn poten gezakt was zag er mager uit, net als de gitzwarte poes naast haar. Ze boog haar kop en luisterde of ze nog ademhaling hoorde. Deze hoorde ze nog maar een ding vertelde haar dat deze kater voedsel nodig had. De prooischaarste begon zijn tol te eisen vreesde ze.

Tags: Ashdrizzle n'd Fawnstep
Words: 206

Haar groene ogen schoten open toen een bekende stem haar gehoorstelsel binnen kwam galmen. Zo snel als ze maar kon krabbelde ze overeind en rende ze haar den uit. Ze was gisteren nog laat aan het werk geweest en had dus besloten om even een korte rust pauze te houden. Echter was ze bijna in slaap gevallen, bijna. Tot ze de stem van haar zuster hoorde opdoemen. Haar olijfgroene blik scande het hele kamp en toen ze uiteindelijk uitkwam bij Fawnstep, welke ze al had verwacht keek ze wat angstig naar de grond. Ashdrizzle? Alweer? Had hij het wéér in zijn kop gehaald? Woede borrelde in haar op. Het maakte niks uit wat ze voor de kater deed, hij bleef alleen maar wegkwijnen in zelf medelijden. Wat snapte hij nu niet? Dat Snowynight van iemand anders hield? Wat wou hij doen dan? Haar dwingen om met hem samen te zijn? Was hij dan niet tevreden met de titel 'beste vriend'? Echter kon ze hem niet loslaten, en wist ze dat ze altijd de grijze kater zou blijven helpen. Ze hadden samen te veel meegemaakt, Littlestream zou het nooit over haar hart krijgen om Ashdrizzle aan zijn lot over te laten. Snel trippelde ze naar de kater toe en wierp ze eerst nog een waarschuwende blik op de zwarte poes. Otterflight zag er voor haar doen best gezond uit, maar die twee in tegendeel.. "Otterflight, help je me even Ashdrizzle naar de medicine den te brengen?" Klonk haar stem kalm terwijl ze haar groene blik even op de calico kattin liet rusten. Hierna verplaatste ze haar kijkers weer naar het gestalte van haar zus. "En Fawnstep, waag het nog niet weg te gaan. Ik wil jou straks nog even spreken." De grijze kattin vernauwde even haar ogen toen ze dit zei, maar een zekere bezorgde glinstering viel te lezen in haar blik.

Het ging allemaal zo snel, er kwam hulp, onder andere Littlestream. En de zwarte poes stond daar maar, met haar nagels in de grond geslagen en haar gezicht verstraks, geschrokken. Ze hoorde niet wat er allemaal om haar heen gebeurde en keek naar de kater op de grond, was dat haar schuld? Alles wat de laatste paar dagen weer goed gegaan was, hoe ze uit haar depressie leek te zijn geklommen, zakte ineens weer in, ze viel weer terug in die diepe, eindeloze put. De woorden van Littlestream klonken als een mes in haar buik, dacht haar zus dat ze hem iets aangedaan had? De poes keek geschrokken naar de grijze poes en legde haar oren toen wat naar achteren, waarna ze terug krabbelde en in een donker hoekje van het kamp ging zitten. Allemaal haar schuld..

Vlak voordat ze bij de twee katten was aangekomen zag ze vanuit haar ooghoeken een grijze schim tevoorschijn komen. Haar neus vertelde haar dat het Littlestream was. Ze keek op in de ogen van de Medicine Cat en knikte toen de poes haar de opdracht gaf Ashdrizzle naar de Medicine Den te brengen. Ze neeg haar kop en greep de kater bij zijn nekvel en zette zich schrap toen ze de kater door de sneeuw begon te slepen. Haar verwachting was geweest dat de kater veel zou wegen, nu was dat anders. Hij woog waarschijnlijk net wat meer dan een dikke kitten. Er kwam langzaam meer bezorgdheid in haar ogen te staan die ze snel van zich af schudde. Nee, hier moest ze zich buiten houden. Het was fijn dat het duidelijk was wat ze moest doen. Ze bleef voor de ingang van de Medicine Den even staan en keek naar de grijze poes en de zwarte. Ze sloot haar amberen ogen en sleepte Ashdrizzle naar binnen. Ze zocht gelijk naar een mosnest en legde Ashdrizzle daarin. De kater was nog steeds buiten bewustzijn en ze ging voor het mosnest zitten. Littlestream en Fawnstep zouden zich samen prima kunnen redden stelde ze zichzelf gerust. Vanuit haar ooghoeken bleef ze de kater in de gaten houden. Ze mocht er zelf dan nog goed uitzien maar haar dikke vacht verhulde veel. Ze zuchtte diep en bleef zitten waar ze zat.

Tags: Ashdrizzle, Fawnstep and Littlestream
Word: 238

Geen woord werd nog gerept. Alsnog verscheen er een tevreden uitdrukking op haar gelaat toen beide katten gehoorzaamde en Otterflight de kater naar haar den bracht, en zij samen met Fawnstep achterbleef. Ze had gezien dat het niet zo ernstig was, zodra Ashdrizzle terug bijkwam zou ze pas kunnen onderhandelen. In die tijd kon ze eindelijk eens een serieus gesprek met haar zuster houden. Haar ogen volgden het gestalte van de zwarte poes toen deze van haar wegging en ergens in een hoekje van het kamp ging zitten. Dat was een al, aandacht trekken. Als ze dacht dat ze geliefd ging worden door dat te doen, dan zat ze goed fout. Zijzelf had dat ook een korte periode gedaan, maar had algauw het besef gekregen dat als ze zo voort deed, ze nooit ver in het leven zou komen. Een neutrale uitdrukking stond te lezen op haar donkergrijze gezicht toen ze naar de uitgang van het kamp liep. "Fawnstep, kom je mee?" Het was eerder een bevel dan een vraag, maar om niet nog botter over te komen had ze het toch maar zo geformuleerd. Uiteindelijk wou ze de kattin alleen maar helpen, haar niet nog verder de put in duwen..

Dezwarte poes zat doodstil in het hoekje van het kamp, niet goed wetend wat er nu ging gebeuren. Waarom wilde Littlestream haar nu zo opeens spreken? De poes wist niet goed wat te doen en rilde een paar keer van de kou, toen ze de grijze gestalte op zich af zag komen. "Fawnstep, kom je mee?" miauwde de grijze poes bevelend en de zwarte kattin legde haar oren wat naar achter, iet wat schrikkend van die plotselinge bevelende toon. Langzaam stond ze op, en keek naar haar zusjes. "Waarheen?" klonk haar stem toen zachtjes, en iet wat trillend.

Haar groene ogen vernauwden zich bij het horen van haar zusters' stem. "Waarheen?" Klonk het als volgt, waarop Littlestream haar schouders even ophaalde en zich omdraaide. "Gewoon ergens, waar niemand ons kan horen." Miauwde ze neutraal waarna ze richting de uitgang van het kamp liep. Ondertussen plaatste ze de woorden die ze zou gebruiken al in haar hoofd. Ze moest dit slim aanpakken, want zoals altijd was zij wel de slechtste kat wanneer het op moed inpraten uitdraaide. Maar ze wou nou eenmaal Fawnstep niet kwijt, eveneens als ze Ashdrizzle niet naar Starclan wou zien gaan. Nog niet. Maar hoe die twee nu bezig waren.. Een kleine zucht verliet haar mond waarna ze even achterom keek om te zien of de zwarte poes eigenlijk wel volgde, en of ze niet stiekem weg was gelopen toen Littlestream haar de rug had toegekeerd.
Haar poten volgden elkaar op in de passen die ze nam. Telkens als haar voetzolen in contact kwamen met de koude grond onder haar voelde ze hoe haar ledematen haar dwongen om sneller te gaan. Alsof het leven van de twee katten die ze niet kwijt wou afhing van iedere seconde. Ze wist dat Medicine cat zwaar zou zijn, maar ze had nooit verwacht dat ze zoveel druk tegelijk op haar schouders zou moeten kunnen verdragen. Haar groene blik scande even de omgeving toen ze arriveerde bij een klein stukje open plein, waarna ze halt hield en besloot dat hier niemand hen zou vinden.