Someting i have to learn myself {Quietkit}

Voorzichtig bestudeerde ze de kitten. Het beestje had niet veel gedaan in de tijd dat zij haar stiekem had bekeken. Ze had niet gesnauwd toen er een kitten tegen haar op was gebotst, ze had zelfs haar excúses aangeboden! Verder had ze een beetje rondgekeken en haar poot gelikt. Ze zag er niet zo irritant uit als de andere kittens. Misschien dat ze vrienden konden worden! Dan zouden ze die kleine dingen uitlachen omdat ze zo naïef waren. En zouden ze tips uitwisselen, dingen leren van elders en later leren vissen. Maar dan zou Lady wel een begin moeten maken, en dat kon ze niet van anderen leren. Dit moest ze helemaal zelf uitvissen. Ze vond het doodeng, maar ergens toch ook wel een beetje spannend.. Snel stapte ze op de kitten af. "Hoi! Ik ben Ladykit en ik ben 5 moons, bijna 6 dus ik word bijna apprentice. Maar nu ben ik nog even kit. Wie ben jij?" Gooide ze er uit. Een beetje beschaamd ging ze zitten. Ze had niet zo moeten uitbarsten, dan zou deze kitten nog een verkeerde indruk van haar krijgen!

Wakker geworden door het felle ochtendlicht dat werd gereflecteerd door de sneeuw, was ze uit haar moeder's warme vacht gekropen en begon ze wat te spelen met een mosballetje. Erg spannend was het niet, maar binnenkort zou ze een Apprentice worden en dan kreeg ze pas al die moeilijk dingen tegen haar kop gegooid. "Hoi! Ik ben Ladykit en ik ben 5 moons, bijna 6 dus ik word bijna apprentice. Maar nu ben ik nog even kit. Wie ben jij?" ze schrok op van de plotselinge woordenwaterval en draaide zich om. Daar zat een kitten van ongeveer dezelfde leeftijd. "Uhm.. hey.." Antwoordde Quietkit zachtjes en keek naar haar pootjes. "Ik ben Quietkit." Al die informatie had ze wel in zich opgeslagen, maar het Ladykit nadoen, dat kon ze nou ook weer niet.