We can finally hunt together (Littlewish)

Een vrolijke lach echode tegen de muren van de tunnels terwijl Poppyleaf naar buiten sprong. Haar honingkleurige ogen schitterden van plezier terwijl ze omkeek. Ze kon nu eindelijk gaan jagen als een warrior, eindelijk! Zou Littlewish ook snel komen? Ze hadden elkaar beloofd dat ze de eerste de beste kans die ze kregen dat ze dan zouden gaan jagen. "Kom op Littlewish~!" Miauwde Poppyleaf, hopende dat haar zusje ook snel zou verschijnen.

{Littlewish}

Een lach sierde de donkere snoet op haar gelaat, terwijl ze achter Poppyleaf aan door de doorntunnel rende. Littlewish kon niet wachten om eindelijk samen hun eerste jacht als warriors te beginnen. Het had zo lang geduurd voordat haar zusje eindelijk haar warriornaam kreeg. "Ik kom al~!" jubelde ze vrolijk terug toen Poppyleaf ongeduldig haar naam riep. Ze voegde zich naast haar zusje en gaf haar even een liefkozend kopje tegen haar kaak, waarna ze opgewonden richting het woud liep en haar wenkte met haar bruine staartje. "Bij Sunningrocks is vast wel prooi te vinden," miauwde ze opgewekt. Niet dat ze grote kans hadden iets te vangen, de dikke laag sneeuw onder haar poten deed alle prooien verdwijnen. Maar, dat mocht de pret niet bederven. Overal kwam een eind aan, ook aan deze strenge winter.

Poppyleaf tikte Littlewish vrolijk tegen haar neus aan toen deze al jubelend de doornentunnel verliet. "Ik heb je neus!" Lachte Poppyleaf haar zusje vrolijk toe, waarna ze een liefkozend kopje kreeg. Ze snorde zachtjes en gaf er eentje terug. Ze vond het heerlijk om met haar zusje op pad te kunnen en nu konden ze dat eindelijk samen doen! Ze trippelde vrolijk achter haar zusje aan en luisterde naar het idee wat deze voorlegde. "Dat klinkt helemaal goed!" Snorde Poppyleaf. "Laten we gaan~!" Ze gaf een opgewonden sprongetje. "Misschien kunnen we daar naar afloop ook wel uitrusten!" Bedacht ze zich vervolgens hardop.

Ze knikte opgetogen en rende achter haar zusje aan. Toen ze bij de sunningrocks aankwamen sprong ze meteen op één van de stenen en ging ze met haar donkere snuit naar de gaten, op zoek naar een verscholen spitsmuis. Die diertjes waren altijd actief in de winter en zaten vaak verstopt tegen de kou. Littlewish rilde even toen er een ijzige windvlaag langs haar snorharen streek. Ze kon niks vinden, en sprong op een andere steen, maar die was gevaarlijk glad en ze wankelde even om haar balans te herstellen. Mooi niet dat ze ging uitglijden. Dat zou nogal een blunder zijn en ze wilde Poppyleaf geen reden geven om haar uit te lachen. Zij was langer warrior dan haar, ze moest het goede voorbeeld geven. Eenmaal ze weer goed stond wierp ze even een voorzichtig lachje naar haar zusje en stak ze snel haar neus weer tussen de stenen om haar zoektocht voort te zetten.

Onderwerp: Re: We can finally hunt together (Littlewish)