willen mensen (katten) meedoen?

De poes die al een hele tijd rondzwierf had nu zo veel honger, dat ze zich tot aan de oever van de rivier waagde. Blue-eye wist dat dit het terrein was van de RiverClan, maar het enige waar ze aan kon denken was de heerlijke vis die in de rivier zwom. Ze had nog nooit gevist, maar eens moest de eerste keer zijn. Het was waarschijnlijk ook de laatste keer, want haar lichaamsbouw had niets weg van een poes die goed kon vissen. Ze stak haar poot in het ijskoude water, maar trok hem snel weer terug. Dat vissen was niets voor haar. Ze wilde weglopen, maar bleef verstijfd van schrik staan. Er zat daar iets, en het bewoog. Maar wat was het?

De grijze kater sloop geluidloos door de witte bedekking. Hij wist dt hij te dicht bij de riverclan was, en hij snelde zijn weg terug naar huis. Toen hij zijn lijf wilde omdraaien om om te keren vloog de geur van een peos zijn neus binnen. Hij bleef stokstijf staan, bang dat de poes hem zou opmerken, hij was immers ver van zijn eigen clan vandaan. Ongeuldig zwiepte hij met grijs gekleurde staar en probeerde hij door de struiken heen te turen. Zijn fel blauwe ogen waren strak gericht op de witte poes, bang voor wat ze doen ging

Hoi Blackgaze, ik zit nu inmiddels in de riverclan, maar toen ik dat stukje schreef nog niet. Het klopt dus niet helemaal dat Blue-eye niet kan vissen, maar ik ga er maar mee door. Dat wilde ik even zeggen voor ik verder ging:

Blue-eye kreeg door dat het een kater was die daar verstopt zat. Langzaam sloop ze richting de grijze mannetjes-kat. Kijk, dat was iets waar ze goed in was. Veel beter dan in dat stomme vissen. Ze had geen idee hoe hij zou reageren als ze iets tegen hem zou zeggen, maar ze hield wel van wat spanning. Dus zei ze: 'Hallo, wie ben jij?' en ze was klaar om weg te sprinten als het nodig was.

De haartjes op zijn grijze rug schoten omhoog zodra hij haar hoorde spreken. Snel kroop hij onder de bosjes vandaan en maakte zich groot om te laten zien dat er niet met hem te spotten viel. Maar zodra hij zijn blauwe ogen over de witte poes liet glijden kalmeerde hij al wat. "Blackgaze is de naam" zei de kat met een kleine glimlach om haar te laten weten dat hij geen slechte bedoelingen had.

Blue-eye ontspande zich volkomen toen ze de goedbedoelde glimlach van Blackgaze zag. 'Hallo Blackgaze, mijn naam is Blue-eye. Heb jij misschien iets te eten voor me? Ik ben uitgehongerd.'
Ze draaide zich weer om naar het water om nog een poging tot vissen te wagen, maar eigenlijk wachtte ze veel liever op het antwoord van Blackgaze.

Hij keek verbaasd op van haar reactie, hij had niet verwacht dat ze zo kalm zou reageren. "uhm..eten?" zei de kater verbaasd. "ik heb niks." hij plofte neer op het koude gras bedekt met wat sneeuw en slaakte een zucht. Blackgaze besloot deze ontmoeting met een andere clankat maar een beetje door de ogen te zien, en er geen al te groot probleem van te maken.

Blue-eye keek Blackgaze teleurgesteld aan. 'Geen voedsel?' vroeg ze en ze stak een poot in de rivier om een langs zwemmende vis te grijpen. Maar de vis zat dieper dan ze dacht en tuimelde voorover het water in. 'Blackgaze, help!' riep ze. 'Ik kan niet zwemmen!'

Blackgaze had net zijn ogen dicht gedaan om de zon zijn snuitje te laten verwarmen. Maar toen hij het Blue-eye hoorde jammeren schoten zijn ogen open en snelde hij naar de rivier. De kater keek bedenkelijk, ook hij kon niet zwemmen maar hij kon blue-eye toch niet laten verdrinken? De brompot besefte dat er geen tijd te verliezen viel en hij stak zijn poot uit. "Blue-eye, pak mijn poot"miauwde hij luid, terwijl hij dichterbij probeerde te komen. De sneeuw hielp daar niet echt mee, elke keer schoof de kater een klein stukje vooruit, richting de rivier."Snel! Ik kan niet veel langer zo blijven staan!"

Toen Blue-eye de poot van Blackgaze zag wist ze wat ze moest doen. Ze greep zijn poot en legde haar andere poot op de oever. Zo trok ze zichzelf uit het water. 'Bedankt, Blackgaze.'

Hij keek haar aan en rolde zijn ogen. "weet je zeker dat je bij riverclan hoor? Het zag er niet al te soepel uit" grinnikte de kater. Met deze woorden keerde hij om, terug naar zijn eigen kamp. Zijn staart zwiepte in de lucht terwijl hij weg liep. De kater was van plan deze ontmoeting te vergeten en tegen niemand te zeggen, zij was immers een riverkat. En de brompot wist donders goed dat het gevaarlijk was om met andere clan katten om te gaan. Hij keek nog een keer naar achter en verdween toen de bosjes in

Onderwerp: Re: willen mensen (katten) meedoen?