Terrible sight {Open}

Een schampere muis hing losjes tussen haar kaken terwijl ze haar voetafdrukken poot voor poot in de sneeuw achterliet. Het kleefde aan haar lange pels en het voelde vreselijk. Ze wou dan ook zo snel mogelijk weer rechtsomkeert maken naar het kamp nu ze wat gevangen had. Het was gewoon te koud om te lang buiten de den te blijven. Maar wat ze aantrof op de terugweg... Liet haar eventjes halt houden en wegkijken. Een jonge kat, waarschijnlijk een rogue, lag dood in de sneeuw. Een penetrante lucht hing om het dier heen en de ribben staken vreselijk ver uit. Waarschijnlijk verhongerd.. of doodgevroren. Een zucht ontsnapte uit haar mond terwijl ze haar ogen gesloten hield, haar kop afgewend. Dit was een rogue, maar ze kon het toch niet helpen om zich vreselijk te voelen. Hoe lang nog totdat zij zich aan dit lot zouden onderwerpen? Ze voelde zich misselijk voor een moment, vreselijk dit...

De kater was vermoeid omdat hij die nacht de wacht had moeten houden in het kamp, maar hij had zich vrijwillig aangeboden. Hij was een van de katten die de laatste tijd nog wel wat energie op kon brengen, ondanks hij zelf ook aardig wat vet was verloren. Zijn botten staken uit, maar dat was niet goed te zien vanwege zijn dikke pels. Hij stapte door het bos heen, maar had nog geen enkele prooi buit gemaakt. Hij volgde een vreemde geur, die niet bij RiverClan toebehoorde, het was waarschijnlijk een Rogue. De kater rook al snel een geur die wél van zijn Clan was, misschien volgde een andere kat dit geurspoor ook. Voor de zekerheid bleef de kater het volgen en de geuren werden scherper. Hij stak zijn kop door de bosjes heen en zag een rode poes staan, met vlak voor haar poten een uitgemergelde gestalte. Bravesoul stapte de bosjes uit en keek naar de rood met witte poes, Autumnwish als hij het goed had. Een geur van rottend vlees drong zijn neusgaten binnen bij het zien van de dode, jonge kat. Hij huiverde even en keek toen naar Autumnwish. "Gaat het?" miauwde hij vervolgens.

De stank van rottend vlees drong haar neusvleugels binnen en maakte een misselijk gevoel in haar los. Ze was nooit goed geweest met vreselijke aangezichten en dit viel er toch wel onder. Ze opende haar gele ogen evenrjes toen ze het geluid van pootstappen in de sneeuw hoorde. Blijkbaar kwam er iemand aan. Een jonge warrior kwam inderdaad haar kant op lopen, de bosjes verlatend. Was dat Bravesoul niet? De kleinzoon van Stormstar? Ze wist het even niet, haar gedachten waren bewolkt. "Gaat het?" vroeg de kater nadat hij lichtjes gehuiverd had. "Ja, het gaat," haar stem klonk licht afgeknepen maar beheerst. Het misselijke gevoel in haar buik negeerde ze voor nu. "Toch vreselijk dat iemand zo'n lot heeft moeten ondergaan.." murmelde ze, "als de rogues er al zo bij liggen in het begin van bladkaal... Wat voor een kans hebben wij dan..?"

Hij zag hoe de kattin lichtjes huiverde toen er weer een vlaag rottende lucht hun kant op kwam. "Ja, het gaat," klonk de stem van de poes wat zacht. De kater voelde hoe zijn eigen maaginhoud toch ook een beetje begon te rommelen. "Toch vreselijk dat iemand zo'n lot heeft moeten ondergaan.." murmelde Autumnwish, "als de rogues er al zo bij liggen in het begin van bladkaal... Wat voor een kans hebben wij dan..?" De kater was er even stil van en keek naar de dode rogue. "Wij zijn met meer, ik bedoel, wij zorgen voor elkaar, die rogue stond er alleen voor. Wij hebben warme Dens waar we in kunnen schuilen." murmelde hij vervolgens en keek naar het lijk. "Wat doen we ermee..?" vroeg hij toen voorzichtig aan de poes. Het hier laten liggen was ook weer zo.. respectloos.

De penetrante lucht maakte haar misselijk. Haar maag draaide zich al een paar keer om. "Wij zijn met meer, ik bedoel, wij zorgen voor elkaar, die rogue stond er alleen voor. Wij hebben warme Dens waar we in kunnen schuilen." murmelde de kater. Autumnwish haalde haar schouders op. "Ik hoop het.." Mompelde de poes. "De prooischaarste jaagt me angst aan," gaf ze vervolgens toe. "Wat doen we ermee..?" Kwam de volgende vraag. "Ik weet het niet.. Ik.. nou ja... Laten liggen is niet goed.. Maar ik weet niet.." Kwam er wat onhandig uit. Haar pluizige staartpunt bewoog nerveus heen en weer terwijl ze de woorden uitsprak. Ze had nooit een sterk hart gehad of een sterke maag.

"Ik hoop het.." mompelde Autumnwish vervolgens, terwijl ze haar schouders ophaalde.. "De prooischaarste jaagt me angst aan," gaf ze vervolgens toe. Ergens begreep hij dat wel, Leafbare was ook niet bepaald zijn lievelingsseizoen, en de elders voorspelde een paar vreselijk barre manen voor het woud. "Wat doen we ermee..?" Dit keer was het zijn beurt om onwetend zijn schouders op te halen. "Ik weet het niet.. Ik.. nou ja... Laten liggen is niet goed.. Maar ik weet niet.." De kater was even stil en keek naar de wat nerveuze poes. "Laten we hem bedekken met sneeuw, dat neemt de geur misschien wat weg." miauwde hij en begon sneeuw op de rogue te stapelen.

De poes voelde een huivering door haar lichaam heen trekken terwijl de rottende stank van het lichaam oprees. Het hoorde niet. Ondanks dat ze als jager wel gewend zou moeten zijn aan de geur van lijken. Dit hoorde echter niet. De jager was gestorven en niet de prooi en dat bracht haar uit balans. Haar gele ogen sloten zich voor een moment en ze probeerde haar adempatroon weer normaal te krijgen. Hier had ze echter niet zoveel succes in. Ze keek op toen Bravesoul weer begon te spreken. Slechts een tijdelijke oplossing.. Korte termijn. Bedacht ze zich somber. Maar wat konden ze anders? De grond was sowieso te diep bevroren om te graven en verdiende een rogue wel een graf op clangebied? "Laten we dat maar doen ja…” Mompelde ze zachtjes, waarna ze ook sneeuw begon te stapelen. Haar poten prikten van de kou, maar toch bleef ze doorgaan. Alles om de stank te verbergen en de rogue voor nu aan het zicht te onttrekken.