Sparkkit was aan het spelen met een pluk vacht die ze uit een van de nesten had gehaald. Ze gooide hem omhoog en sloeg hem dan met haar poten uit de lucht. Ze beeldde zich in dat ze een warrior was die een vogel achtervolgde. De stevige kitten rende rond door de nursery en ging helemaal op in haar spel. Ze had geen oog meer voor haar omgeving. Plotseling struikelde ze over een andere kitten die een gilletje uitslaakte. Spark lag met haar volle gewicht boven op de kleinere kitten. Snel krabbelde ze overeind en hoopte dat de queens het niet gezien of gehoord hadden. Behoedzaam keek ze om zich heen en kreeg vanaf de overkant van de nursery een boze, priemende blik. Een blik die zei: nog één keer en dan kun je weer straf verwachten! Sparkkit kromp ineen en murmelde tegen de kleine:
“Sorry, het zal niet meer gebeuren.” Snel liep ze naar de ingang van de nursery waar haar aandacht door iets anders getrokken werd. Het was weer gaan sneeuwen. Sparkkit ging bewonderend naar de sneeuw zitten kijken die sierlijk uit de lucht kwam zweven. Langs haar kwamen Mallowkit naar buiten gesneld en begon met de sneeuw te spelen.
Opeens hoorde ze een kitten schreeuwen:
"AAAAAAAAAAH! IEDEREEN SCHUILEN DE HEMEL IS AAN HET VALLEN! AAAAAAAAAAH!" Ze trok haar blik los van de grijs-witte hemel en keek het kamp in. Ze zag een tabby kitten, die ze herkende als Bumblekit, als een gek rondspringen door het kamp. Die heeft vast nog nooit sneeuw gezien, dacht ze. Mallowkit liep naar de doorgedraaide kitten toe en probeerde hem zo te zien gerust te stellen. Een slanke, oranje kitten kwam langs Spark naar buiten gerend. Swiftkit keek naar de hemel, riep:
“Auw!” en botste vol tegen Mallowkit aan. Zelfs de behendigste doen andere katten wel eens per ongeluk pijn, dacht Sparkkit en zuchtte. Maar bij haar gebeurde het wel extreem vaak. Vanuit haar ooghoeken zag ze Silverkit overeind komen. Silverkit praatte niet veel en hield zich vaak afzijdig, maar hij had op die manier juist Spark’s interesse gewekt. Hij liep zowaar naar de drie kittens toe en probeerde zo te zien een gesprek te beginnen. Dit wilde ze niet missen dus probeerde ze rustig naar het groepje toe te lopen. Maar zoals altijd hoorde ze haar al van ver aan komen met haar grote poten en Silver, Mallow en Swift keken om. Bumblekit zat nu in elkaar gedoken en keek met angstige blik naar de hemel.
“Gaat het wel goed met hem?” vroeg Sparkkit bezorgd.
Ik vroeg me vooral af of het niet een beetje lang was