Moonbow sloop door de bomen en struiken van het donderclanterratorium, Tot ze plots een schril piepje hoorde. Het was een muis, die op een nootje krabbelde. Moonbow zakte meteen in jachthoudng en rook in de verte al de scherpe stank van het donderpad. Moonbow sloop geruisloos op het beestje af, zich volkomen niet bewust dat de dood nabij was. Moonbow zette bijna haar poot op een takje maar ontweek die nog net optijd. Ze besprong het arme beestje wilt spartelend om vrij te komen. Moonbow maakte snel een einde aan zijn leiden met een snelle beet en begroef het beestje om later weer op te halen. Ze snoof nog eens de stank van het donderpad op. Ze voelde een ongelofelijke dwang om daar te gaan kijken en gaf uiteindelijk toe. Ze trippelde nieuwschierig naar het donderpad en toen ze daar aankwam was de stank onverdragelijk. Maar er was geen monster te zien of horen... Ze taste met haar poot op het harde vlak en deinste achteruit toen er onverwachts een monster voorbij kwam racen.