Stupid snow[Shadekit']

'Bedankt,' mompelde hij zacht. Het was aardig van haar om dat te zeggen, ook al kende ze hem niet eens. "Als ik apprentice ben, zal ik in ieder geval mijn best doen en proberen om een zo goed mogelijke warrior te worden." Hij knikte, dat was hij zelf ook van plan. Maar dan moest hij eerst maar eens apprentice zien te worden. Het kon ook dat hij er nog lang niet klaar voor was, ook al had hij al de juiste leeftijd. Misschien moest hij nog wel een paar manen wachten totdat Stormstar hem goed genoeg vond. Hij bande de gedachte uit zijn hoofd, en concentreerde zich weer op het gesprek. 'Ik weet zeker dat het je zal lukken,' antwoordde hij met een warme klank in zijn stem, en een glimlach naar de kitten. "Dankje." Hij sloeg zijn staart om zijn poten om ze warm te houden en likte een sneeuwvlok uit zijn vacht. "We moeten gewoon beide proberen om een zo goed mogelijke warrior te worden." Hij knikte, en was voelde zich ineens heel erg gedreven om hard te werken aan zijn vaardigheden. Misschien zou het kunnen. Als er genoeg kittens waren die mee wilden doen, zou hij misschien alvast kunnen trainen. Zodat hij zeker wist dat hij een apprentice zou kunnen worden. Even aarzelde hij nog, was dat tegen de regels? Maar het kon toch geen kwaad? Hij keek Coral aan. 'Wat zou jij er van vinden om alvast te gaan trainen?' vroeg hij, nog steeds met een aarzeling in zijn stem.

'Wat zou jij er van vinden om alvast te gaan trainen?' vroeg hij, nog steeds met een aarzeling in zijn stem. Hij wist niet goed of het tegen de clancode zou zijn. Hij wilde absoluut niet in overtreding gaan, dan had hij nog minder kans om een goed warrior te worden. Maar.. Het idee was aanlokkelijk. Hij zou gewoon alvast wat vaardigheden kunnen opdoen, zich alvast voorbereiden zodat hij meer kans had om apprentice te worden. "Dat lijkt me leuk!" Haar ogen glinsterden enthousiast, en dat gaf hem een goed gevoel. Misschien zou het gaan lukken. "Hoe wil je het eigenlijk gaan doen?" Shade keek even bedenkelijk voor zich uit. 'We hebben in ieder geval meer kittens nodig..' begon hij. 'En een plek waar we kunnen oefenen.' Het belangrijkste was om meer enthousiasten te vinden. 'Zou jij iemand weten die ook mee wil doen?' vroeg hij Coralkit. Een grijns verscheen op zijn gezicht. Misschien was dit wel het begin van een vriendschap, én van zijn apprenticetijd.

[Misschien kunnen we een aanvraagtopic maken bij de adoptions..?]

'We hebben in ieder geval meer kittens nodig..' begon hij nadenkend. Hij moest dit goed aanpakken, anders zou het niet werken. 'En een plek waar we kunnen oefenen.' Een plek waar ze in alle rust konden werken, en niemand hen kon storen. Maar het moest wel binnen het kamp zijn, ze waren tenslotte allemaal kittens. 'Zou jij iemand weten die ook mee wil doen?' vroeg hij aan Coralkit. Plotseling leek zijn verlegenheid te zijn verdwenen als sneeuw voor de zon. Hij voelde een enthousiast gevoel in zijn buik, al zaten er ook nog wat zenuwen. Hij zou met andere kittens moeten praten, en zich niet meer kunnen afsluiten. Maar het was het waar, besloot hij, en uiteindelijk was dit gesprek met Coral toch ook helemaal niet slecht verlopen? "Ik weet zo snel even geen namen te noemen, maar we kunnen wel gewoon een aantal kittens vragen." Hij knikte. 'Goed idee. Maar misschien moeten we eerst een goed plek hebben, en dan naar de Nursery gaan,' stelde hij voor.

[Ik maak nu wel een topic aan, je ziet het wel verschijnen^^]

'Goed idee. Maar misschien moeten we eerst een goed plek hebben, en dan naar de Nursery gaan,' stelde hij voor. Stel dat ze geen geschikte plek vonden, en ze zaten al met een hele groep kittens. Hmm, misschien was dat ook wel weer overdreven. Hij wist niet eens of er nog iemand anders mee zou willen doen. "Dat lijkt me inderdaad een goed idee. Ik denk dat we beter kunnen zoeken naar een plek die vrij open is en genoeg ruimte heeft." Hij knikte. Hij besefte ineens dat ze slim was voor haar leeftijd, ze dacht op hetzelfde niveau als hij en kwam met goede ideeën. 'Maar het moet ook een beetje afgelegen liggen, zodat we niet steeds gestoord worden,' legde hij voor. Ze mocht er altijd iets tegen in brengen; ze gingen dit samen doen. Nadenkend keek hij om zich heen. Hij kneep zijn ogen tot spleetjes en bedacht zich toen ineens een plek die wel geschikt zou kunnen zijn. 'Ik weet misschien wel iets,' begon hij nog steeds nadenkend. 'Achter in het kamp, naast de rivier, ligt een soort open plek. Ik geloof dat er best wat begroeiing omheen is, maar volgens mij is het groot genoeg.' Hij keek vragend naar Coral.

[Het topic staat er ]

'Ik weet misschien wel iets,' begon hij, met een lichte aarzeling in zijn stem. Hij was al heel lang niet meer op die plek geweest, en hij wis niet wat de sneeuw er van over had gelaten. 'Achter in het kamp, naast de rivier, ligt een soort open plek. Ik geloof dat er best wat begroeiing omheen is, maar volgens mij is het groot genoeg.' Hij keek vragend naar Coral, die even knikte. "Het klinkt als een goede plek. Zullen we het nu dan gaan bekijken?" Een vrolijke glimlach trok over zijn gezicht bij de woorden van de kitten. Het voelde goed om met iemand te praten die oprecht zijn ideeën goed vond. Hij stond op. 'Oke. Het is niet zo ver,' antwoordde hij en begon weer door te sneeuw te zwoegen.

[Nu nog aanmeldingen x3]

'Oke. Het is niet zo ver,' beloofde hij, en stond op. Hij begon weer door de sneeuw te ploeteren, maar zijn oren stonden gespitst en zijn staart recht omhoog. Hij was enthousiast over het idee, en hoopte vurig dat het zou gaan lukken. Hij zag de hazelnootstruik al, doorbuigend onder een dikke laag sneeuw. Nog maar een paar steppen. Hij keek even achterom naar Coral, en zag dat ze het nog goed volhield. Hij bukt zich om onder de hazelnoot te kijken, en zag dat de smalle opening nog toegankelijk was. 'Hier moeten we doorheen,' deelde hij mee, en glipte door de opening. Door de beschutting van de hazelnoot was de open plek niet helemaal ondergesneeuwd, en hij kon zich makkelijker bewegen naar het midden toe. Met zijn ogen bekeek hij de plek kritisch. Het was groot genoeg, en wat afgesloten. Toch konden buitenstaanders het wel zien als er katten waren, wat op zich ook een voordeel was, anders zou er misschien worden gedacht dat ze kwijt waren. Met een glinstering in zijn ogen keek hij naar Coralkit.

[Het blijft nog verdacht stil in het aanvraagtopic =/]

De open plek was weliswaar bedekt met een laagje wit, maar het was lang niet zo dik als aan de andere kant van de struik. De overhangende takken hadden de sneeuw voor het grootste deel tegengehouden. Er was genoeg ruimte voor een stuk of tien kittens, als je rekening hield met oefengevechten. Zijn ogen glinsterden, en een glimlach sierde zijn gezicht. Dit zou nog best wel eens kunnen gaan werken. Hij keek naar Coralkit voor haar mening, hij hoopte dat zij net zo enthousiast was als hij. "Het ziet er inderdaad goed uit. Gelukkig ook niet te veel sneeuw," zei ze. Hij knikte. Daar had hij ook over nagedacht. Te veel sneeuw was onhandig en vervelend. 'En?' Hij keek haar vragend aan. 'Gaan we het hier doen?'

[Ik hoop het ^^]

'En?' Hij keek haar vragend aan. 'Gaan we het hier doen?' Het leek hem een geschikte plek. "Dit lijkt me een goede plek om het te doen." Zei ze. "We moeten dan nu nog wel een aantal kittens zover zien te krijgen." Hij knikte. Ze konden maar beter wat rond gaan vragen, want hoe eerder ze konden beginnen, hoe beter. 'Zullen we dan maar naar de Nursery gaan?' vroeg hij. Het was misschien wat snel, en als ze wilde wachten kon ze het altijd zeggen. Maar het leek hem geweldig om meteen de volgende dag al te beginnen.

'Zullen we dan maar naar de Nursery gaan?' vroeg hij. Ze moesten kijken of ze genoeg andere kittens konden vinden die even enthousiast waren als zij. Hij hoopte dat er anderen waren die mee wilden doen, anders had het hele idee geen nut. Ja, ze zouden met z'n tweeën wat kunnen trainen, maar voor bijvoorbeeld oefengevechten had je toch wel meer katten nodig. En er waren vast ook wel kittens die al een aantal dingen wisten over jagen of vechten, en dat konden ze dan weer doorgeven. "We kunnen dat inderdaad het beste doen, want misschien hebben zij ook nog ideeën en dan kunnen we met zijn allen kijken welke we gaan uitvoeren." Hij knikte. 'Dat klopt,' stemde hij er mee in. Hij stond op en liep naar de opening, een grijns van opwinding op zijn gezicht.

Hij maakte zich klein en kroop door de opening. Sneeuw viel in zijn nek, en hij rilde. Hij zakte weer tot aan zijn buik in de sneeuw, en voelde zijn net opgedroogde vacht weer nat worden. Hij hoopte maar dat de sneeuw snel zou verdwijnen. Maar ook al zou hij elke dag door de dikke laag sneeuw hier naar toe moeten ploeteren, hij zou de training wel doorzetten. "Hoeveel kittens denk jij dat er mee zouden willen doen?" Vroeg Coral achter hem. Hij wist het niet. Hij hoopte genoeg, maar hij had geen idee. "Ik hoop dat er in ieder geval een aantal zijn, want dan kunnen we ook echt dingen doen." Hij hoopte het ook. 'Ja, ik hoop dat we er een stuk of tien bij elkaar kunnen krijgen, maar misschien is dat wel te hoog gegrepen,' antwoordde hij. Inmiddels waren ze bijna bij de Nursery, en hij keek even achterom naar Coral.