Stuck inside[Melodykit]

Onderwerp: Stuck inside[Melodykit] ma 17 feb 2014 - 18:43

Larkkit keek vanuit de nursery naar buiten. Het was gaan sneeuwen en er was gezegd dat het beter was als ze dan binnen de nursery bleven, maar hij verveelde zich. Hij wilde veel liever naar buiten en het maakte hem niet uit dat het sneeuwde, maar nog werd hij binnen gehouden. Het punt was nu alleen wat hij kon gaan doen, want hier maar blijven zitten leek hem niks. Misschien zouden er wel andere kittens zijn die zich ook verveelden, maar hij zou hier dan wel blijven wachten en kijken of er kittens naar hem toe zouden komen.

[Melodykit]

Met haar kop half buiten de nursery lag Melodykit wat in het rond te kijken. ''Ik verveel me...'' zei ze zacht. Er was nergens een andere kitten te bekennen. Waarschijnlijk kwam dat doordat het op het moment hard sneeuwde en het niet veilig was om als kitten naar buiten te gaan. Nog één keer zuchtte ze luid waarna ze wat stijfjes opstond. Ik ga gewoon wat andere kittens zoeken om mee te spelen! bedacht ze zich vrolijk. Toen ze de nursery uit kwam merkte ze pas echt hoe hard het sneeuwde. De kille wind blies haar bijna omver, wat moeizaam liep Melodykit te zoeken naar andere kittens. Ondertussen was ze veranderd in een grote lopende sneeuwbal. Een stukje verderop zag ze iets grijs liggen in de ingang van de nursery. Op een drafje, zo ver dat mogelijk was, liep ze naar het grijze ding toe. Toen ze wat dichterbij kwam merkte ze pas dat het een andere kitten was. ''Boeh!'' riep ze hard toen ze voor de andere kitten sprong.

Larkkit keek toe hoe het buiten maar bleef sneeuwen. Hij hoopte maar dat het snel zou stoppen, want dan kon hij naar buiten gaan, maar het zou waarschijnlijk nog wel even aanhouden. "Boeh!" Plotseling zag hij een gestalte voor hem verschijnen en zijn haren schoten overeind terwijl hij een paar stappen achteruit zette en naar de kitten keek die voor hem was verschenen. Hij gaf zijn vacht een paar likken en dwong het om weer te gaan liggen voor hij de kitten een keer goed bekeek. Ze was niet veel jonger dan hij was, maar toch wel jonger. "Zou je mij niet meer willen laten schrikken in het vervolg?" Vroeg hij de kitten. Hij vond het niet echt erg, maar hij wilde het ook wel duidelijk maken dat hij wel geschrokken was.

Het katje schrok blijkbaar van haar, het zette een paar stappen achteruit. Verbaast keek Melodykit de andere kitten aan, het was niet haar bedoeling om deze te laten schrikken. Het katje gaf een paar likken aan zijn vacht en ging weer liggen. "Zou je mij niet meer willen laten schrikken in het vervolg?" vroeg de kitten aan haar. Even wreef ze met haar pootje door de sneeuw, niet goed wetende wat ze moest zeggen. ''Sorry, het was niet mijn bedoeling om je te laten schrikken...'' zei ze wat stamelend tegen het katje. Voorzichtig zette ze een paar stappen de nursery binnen, het was te koud om nog langer buiten te blijven staan. ''Nogmaals sorry...'' zei ze wat zachtjes tegen het katje.

"Sorry, het was niet mijn bedoeling om je te laten schrikken..." Misschien had hij wat te fel gereageerd. Ze had het vast niet expres gedaan en dan reageerde hij zo fel. "Nogmaals sorry..." Hij liet even een onhoorbare zucht ontsnappen. "Ik had niet zo moeten reageren." Zei hij. "Dat kwam denk ik doordat ik geschrokken was." Verontschuldigde hij zich. Hij hoopte maar dat de kitten zich niet meer zou verontschuldigen en dat ze wat konden gaan doen. "Zullen we wat gaan doen, want ik verveel me." Zei hij. "Jammer dat er zoveel sneeuw valt buiten, want anders had ik wel naar buiten willen gaan." Hij probeerde een beetje een gesprek aan te knopen, want dan hadden ze tenminste iets te doen.

"Ik had niet zo moeten reageren." begon het katje tegen haar. "Dat kwam denk ik doordat ik geschrokken was." verontschuldigde hij zich vervolgens. Melodykit knikte vriendelijk om te laten merken dat ze het niet zo erg vond. ''Ik ben trouwens Melodykit,'' stelde ze zich vriendelijk voor. "Zullen we wat gaan doen, want ik verveel me." vroeg het katje aan haar. Hier hoefde ze zeker niet lang over na te denken. Ze was niet voor niets helemaal door de sneeuw gaan lopen opzoek naar iemand om mee te spelen. Hevig knikte Melodykit, de vacht op haar kopje waaide heen en weer. Ook viel er nog wat sneeuw van haar vacht af. "Jammer dat er zoveel sneeuw valt buiten, want anders had ik wel naar buiten willen gaan." zei hij tegen haar. ''Ja dat is waar, zelf zou ik ook graag buiten gaan spelen alleen je zag wel hoe ik net binnen kwam. Het is daar buiten echt niet te doen!'' Zei Melodykit iets te overdreven. Ze mocht dit katje wel, hij was erg aardig en wilde boven dien ook nog eens met haar spelen.

"Ik ben trouwens Melodykit," Larkkit knikte even bij die naam. "Mijn naam is Larkkit." Het leek hem dan ook wel verstandig om hemzelf voor te stellen aangezien de andere kitten het ook had gedaan. Hij zag hoe Melodykit hevig knikte op zijn vraag en er verscheen even een glimlach op zijn mond. Hij was blij dat er in ieder geval iemand was die met hem wilde spelen. "Ja dat is waar, zelf zou ik ook graag buiten gaan spelen alleen je zag wel hoe ik net binnen kwam. Het is daar buiten echt niet te doen!" Dat was voor hem ook al wel duidelijk geweest, ook al wilde hij liever wel naar buiten. [b]"Heb jij misschien een idee wat we hierbinnen kunnen doen." Ze moesten wel iets bedenken dat de rest van de katten niet zou storen, want dan kregen ze daar weer last mee en dat was nou net iets dat hij niet wilde.

Het katje knikte toen ze haar naam zij, waarna hij zichzelf ook voorstelde. Larkkit... "Ja dat is waar, zelf zou ik ook graag buiten gaan spelen alleen je zag wel hoe ik net binnen kwam. Het is daar buiten echt niet te doen!" antwoorde het katje vrolijk op haar vraag. Bij dit antwoord begon haar staartje vrolijk heen en weer te zwaaien. "Heb jij misschien een idee wat we hierbinnen kunnen doen." vroeg hij vervolgens aan haar. Dat wist ze echter ook niet, er viel ook niet veel te doen. Kort dacht ze na, echter had ze geen idee. Alle leuke dingen die ze konden doen waren helaas buiten buiten. Een luidde zucht verliet haar bekje, er was helemaal niets te doen. "Sorry ik weet niets," zei Melodykit terwijl ze haar kopje wat liet hangen. Die sneeuw was soms wel leuk, maar vaker was het erg vervelend. Ze had er echt een hekel aan op tijden zoals nu.

Er kwam een luide zucht van de kitten. Het was voor Larkkit dus al gauw duidelijk dat de andere kitten ook niks wist. "Sorry ik weet niets," Wat zouden ze hierbinnen ook kunnen doen zonder de andere katten te veel te storen? Tikkertje zou niks zijn in de kleine den en verstoppertje zou wel kunnen, maar dan moest je alsnog de andere katten storen om te kijken of de ander niet achter die kat verstopt zat. Ze zouden ook kunnen proberen om wat te stoeien, maar of dat wel zo verstandig was met een jongere kitten wist hij nou ook weer niet. Ze konden nog wel een mosbal maken en die over gaan gooien. Dat was misschien nog wel het beste. "We zouden een mosbal kunnen maken en daarmee over kunnen gooien." Stelde hij dan ook voor. Hij had geen idee of de kitten dat wel wilde, maar hij kon het altijd proberen.

Melodykit kon goed aan Larkkit zien dat hij ook aan het denken was. Dus voor de tweede keer begon ze ook te denken. Samen zouden ze toch wel iets moeten kunnen bedenken om te doen. "We zouden een mosbal kunnen maken en daarmee over kunnen gooien." Stelde Larkkit voor, een mosbal? daar had ze nog nooit van gehoord. Echter kon ze aan de naam al raden wat het was. Melodykit knikte bevestigend naar het katertje en keek wat in het rond. "Maar waar wil je dat mos dan vandaan halen?" Vroeg ze nieuwsgierig aan hem. Hij zou toch niet een nest kapot willen gaan maken om te kunnen spelen? Even trippelde ze door de nursery en keek of er ergens wat mos los op de grond lag. "Maar je zult me toch eerst moeten uitleggen hoe je een mosbal maakt want dat heb ik nog nooit gedaan," zei ze vrolijk. Het enige wat ze nu nog moesten doen was wat mos vinden om een bal van te maken.

"Maar waar wil je dat mos dan vandaan halen?" Hij wist dat ze het beter niet uit de nesten konden halen, maar er lag vast wel wat mos ergens rond die ze konden gebruiken. "Maar je zult me toch eerst moeten uitleggen hoe je een mosbal maakt want dat heb ik nog nooit gedaan," Hij knikte. Hij was best wel bereid om het haar te leren, maar het volgende punt was nog waar ze mos vandaan konden halen. Hij begon wat rond te lopen tot hij wat losse mos vond en Melodykit wenkte met zijn staart. "Hier is wat mos." Voegde hij er ook nog aan toe. "Kijk als je het zo doet." Zei hij terwijl hij de mos voorzichtig in een bal begon te rollen. "Zal de mos zo meteen niet makkelijk meer uit elkaar vallen." Hij deed zijn best om het zo goed mogelijk voor te doen en keek toen naar Melodykit.

Words: 204
Notes: MOS!
With: Larkkit

The song in my heart will go on forever.

Melodysong

Ook Larkkit begon met het zoeken naar wat mos. Nog steeds had ze niets gevonden, een kort zuchtje verliet haar bek. Toen ze naar Larkkit keek zag ze dat deze haar met zijn staartje wenkte. Die moest wat mos hebben gevonden. Vrolijk trippelde ze naar hem toe. "Hier is wat mos," zei hij terwijl ze naar hem toe liep. Zodra ze naast hem stond begon hij voor te doen hoe het moest. "Kijk als je het zo doet," zei hij tegen haar terwijl hij van het mos een bal begon te rollen. Gefascineerd keek Melodykit toe hoe het katje behendig van het mos een bal maakte. "Zal de mos zo meteen niet makkelijk meer uit elkaar vallen," vertelde hij haar. Ze was erg gefocust op het balletje mos en hoe Larkkit het maakte. Zodra hij klaar was met het maken van het balletje keek hij haar aan. Vrolijk knikte ze hem toe dat ze het had begrepen. "Bedankt voor het uitleggen! Nu kunnen we er mee gaan spelen," zei ze vrolijk tegen hem. Met een kort drafje liep ze een kort stukje zodat ze over konden rollen met het balletje mos. Met een kort knikje gaf ze aan dat ze er klaar voor was.

©rachel

"Bedankt voor het uitleggen! Nu kunnen we er mee gaan spelen," Hij zag hoe Melodykit een stukje bij hem vandaan liep en hij pakte het mosballetje vast. Hij wachtte tot Melodykit klaar stond en gooide het balletje toen voorzichtig naar haar toe. Hij wilde niet dat het buiten haar bereik terechtkwam, want straks waren ze het kwijt en dat wilde hij nou ook weer niet. Hij volgde het balletje met zijn ogen en keek toe hoe hij neerkwam. Nu was het nog wachten tot Melodykit het weer terug zou gooien.

Words: 172
Notes: None
With: Larkkit

The song in my heart will go on forever.

Melodykit

Toen ze klaarstond gooide Larkkit het balletje van mos voorzichtig naar haar toe. Het balletje viel een paar centimeter voor haar op de grond. Voorzichtig pakte ze het balletje op en gooide het weer in de richting van Larkkit. Dit deed ze precies hetzelfde als hij net had gedaan. Dit had ze nog nooit gedaan dus het leek haar het beste om gewoon precies het zelfde als Larkkit te gaan doen. Dan moest het wel goed komen toch? Het balletje stuiterde wat in de richting van Larkkit waarna het een beetje naar rechts afwijktte. Een beetje teleurgesteld keek ze naar het balletje dat een stukje naast Larkkit lag. Een ding was zeker, ze moest nog best wat oefenen met gooien. Echter verscheen er al snel weer een vriendelijke glimlach op haar kopje. Ze had nooit gedacht dat je zo veel lol kon hebben met een beetje mos. Vandaag had ze ook al weer twee dingen geleerd, een mosbal maken en er mee gooien. Hier was ze opzich nog best wel trots op.

©rachel

Larkkit keek toe hoe Melodykit het balletje mos weer oppakte en het naar hem toe gooide. Het belandde een klein stukje rechts van hem, maar dat maakte hem niet heel erg uit. Al het begin was moeilijk en dat gold zeker ook voor dit. Hij pakte het balletje op en besloot dat hij het deze keer wel ietsje harder kon gooien, omdat het net een stukje van Melodykit was beland. Alleen hij wilde ook weer niet te hard gooien, maar dat zou vast wel goed komen. Hij gooide het balletje deze keer iets harder en keek toe waar hij bij Melodykit terecht zou komen. Hij hoopte niet dat hij over haar heen zou vliegen, want zo goed in inschatten was hij nou ook weer niet.

Onderwerp: Re: Stuck inside[Melodykit]