{Making a new nest}

Een beetje onhandig probeerde Vixenpaw het mos wat ze zojuist naar binnen had gesleept tot een nieuw nest te vormen. Haar pootjes klopten wat ongemakkelijk op het zachte mos en probeerden het te vormen tot iets waar ze comfortabel in kon slapen. Voorheen maakte mama haar nesten altijd, maar nu was het toch wat lastiger nu ze het zelf moest. Opnieuw probeerde ze iets te maken wat op een nest leek, maar net toen ze klaar leek, viel het geheel tot haar eigen grote irritatie weer uit elkaar. "Dit werkt niet.." Mompelde Vixenpaw, nerveus draaiende met haar oren.

{Eerste post voor Sassypaw, later mogen er altijd meer kitties inspringen <3}

Hun nieuwe levens waren begonnen, eindelijk waren ze niet meer opgesloten in het kamp. Ze hadden hun mentoren leren kennen en werden getraind tot echte warriors, hoe cool was dat?! Maar er hoorde nog iets bij dat nieuwe leven, een nieuwe den om in te slapen. Maar hier waren de nesten niet al klaargelegd, nee, ze moesten ze zelf maken. Het was een lastig klusje, om een mooi en comfortabel nest te bouwen. Telkens toen ze dacht dat het perfect was, lag er weer iets verkeerd en moest alles opnieuw. Ze werd er gek van. Het was zoveel makkelijker toen haar pleegmoeder het nog deed. Maar ja, bij een apprentice zijn hoorde nou eenmaal ook verantwoordelijkheid en je moest of course meer zelf doen. Ze zag ook Vixenpaw klungelen met haar nest, een paar meter van haar vandaan. "Dit werkt niet.." mompelde de poes. Sassypaw liep in de richting van Vixenpaw, om haar te helpen. Misschien lukte het beter als ze het samen deden. "Zal ik je helpen?" vroeg ze vrolijk.

Op dit moment was ze zo wanhopig dat ze bijna bereid was om haar nest gewoon overhoop te gooien, zodat het echt reddeloos verloren was. Misschien dat ze wel gewoon op het mos zelf kon slapen zonder dat het een nest was? Nee, dat voelde ook verkeerd. Dus bleef ze met een vuile blik naar het mos kijken, wat maar niet op de juiste manier wilde liggen. Wat verrast hief Vixenpaw haar kopje toen een stem haar oren bereikte. En wat onhandig keek ze over haar schouder als respons. "Zal ik je helpen?" Miauwde een kat die ze vroeger wel eens gesproken had. Sassyki- Sassypaw, was het niet. "Als.. Als je dat kunt.." Miauwde Vixenpaw, duidelijk beschaamd dat ze geen nest kon maken.

De blik van de sneeuwwitte poes gleed even naar haar eigen nest, dat er uit zag als een mislukt hoopje mos dat op elkaar was gedrukt. Nou ja, misschien was ook zij er niet zo heel handig mee. Ze had verwacht dat het een stuk makkelijker zou zijn dan dat het daadwerkelijk was. Toen ze haar blik weer op de poes naast haar richtte zag ze dat die inmiddels haar kopje verbaasd omhoog hief. "Als.. Als je dat kunt.." miauwde Vixenpaw, met een toon van schaamte in haar stem. Sassypaws blauwe ogen lichtten vrolijk op, ze was niet de enige die hier niet goed in was. "Je hoeft je niet te schamen, ik kan het ook niet.. Maar misschien gaat het gemakkelijker als we het samen doen?" terwijl ze met haar neus naar het zielige hoopje mos een paar meter van hen vandaan. Jep, het was veel makkelijker toen hun ouders het nog deden..

Het feit dat Sassypaw zo vrolijk was maakte Vixenpaw licht nerveus. De kleine, vossenrode poes kreeg toch licht het gevoel dat het misschien wel ietwat pesterig kon zijn en dat maakte haar nerveus. De poes draaide even wat met haar oren als blijk van deze lichte nervositeit en ze glimlachte wat gereserveerd. "Je hoeft je niet te schamen, ik kan het ook niet.. Maar misschien gaat het gemakkelijker als we het samen doen?" Miauwde de poes, ook weer heel erg vriendelijk. "Dat is.. goed," Miauwde Vixenpaw, met een voorzichtige maar toch ietwat krampachtige glimlach.