It's a new life .:Peachpaw:.

De bruine tabby keerde terug naar het kamp. Hij had net in een van de avond patrouilles meegedaan en hij had gister aan zijn nieuwe apprentice beloofd om bij de ingang van het kamp te staan om haar training te beginnen. Maar gelukkig stelde hij zichzelf gerust toen hij Peachpaw nog niet zag staan. Hij ging bij de ingang zitten en nam de dag voor hen nog even door. Hij zou eerst met haar richting de Sandy Hollow lopen, waar ze vecht trainingen zouden gaan trainen. Hij zou haar daar vragen hoe ver ze al was met haar training en daarop baseren op welk niveau ze zouden trainen. Daarna zou hij naar de Tallpines gaan, Snakerocks, Owltree en de Sunningrocks. En daarna zou hij met haar de grenzen doen. Als er nog tijd over was konden ze nog wat gaan jagen, en anders was het jammer.

.:& Peachpaw (: :.

Een rode pels ging regelmatig op en neer. Het was van Peachpaw, die nog altijd wat zwakker was dan normaal. De klap van SkyClan's uitsterven was enorm geweest bij haar, zo erg dat ze de eerste keer dat ze in het kamp kwam flauw was gevallen. De kattin ademde zwaar toen er op dat moment wat katten luidruchtig langsliepen. Ze opende een half oog en kromp wat ineen toen ze ogen op haar gericht voelde. Toen de katten weg waren durfde ze pas overeind te komen en bedacht zich dat ze met Jaytail had afgesproken buiten het kamp. Ze snelde zich naar buiten en trippelde door de tunnel heen. Hier trof ze haar mentor aan en ze ging stilletjes voor hem zitten, haar blik op haar poten gericht.

Jaytail zag hoe de rode poes voor hem ging zitten. "Goedemorgen." zei hij tegen de kattin. "Klaar voor je rondleiding door het territorium?" vervolgde hij tegen Peachpaw. Hij stond op en schudde zijn lange vacht uit. Hij ging aan de kant van de poes staan zodat ze niet zijn litteken zag, daar kwam ze later nog wel achter. "Laten we dan beginnen, niet waar?" zei hij terwijl hij langzaam begon te lopen. Toen hij even later met de kattin bij de Sandy Hollow kwamen stopte ze. "Dit is de Sandy Hollow, hier gaan we vooral onze vechttrainingen doen." zei hij tegen de rode kattin. "Nu we over trainingen spreken, hoever was je met je trainingen?" vroeg hij aan Peachpaw, waarna hij zijn staart weer over zijn litteken deed.

-- kort, komt door K ma. --

"Goedemorgen." weerklonk de stem van Jaytail in haar oren. "Klaar voor je rondleiding door het territorium?" Peachpaw knikte zachtjes met haar kop, en liet echter nog niks los van haar stem. De kater stond op en ging naast haar staan. "Laten we dan beginnen, niet waar?" Peachpaw knikte weer en volgde de kater toen deze begon te lopen. Ze hield hem met gemak bij. "Dit is de Sandy Hollow, hier gaan we vooral onze vechttrainingen doen." zei de kater toen tegen haar. Peachpaw knikte weer zachtjes en keek uit over de enorme kuil vol zand, die hadden ze niet in het SkyClan territorium. "Nu we over trainingen spreken, hoever was je met je trainingen?" vroeg hij haar vervolgens. Op deze vraag moest ze wel antwoord geven. "Oddeye en ik waren vooral bezig met het jagen." Miauwde ze en durfde Jaytail nog altijd niet aan te kijken. Eigenlijk had ze maar een aantal trainingen van Oddeye gehad, maar dat ging ze natuurlijk niet vertellen, ze wilde niet zwak overkomen. Ze hief haar hoofd een beetje en keek naar een plantje wat in de Sandy Hollow groeide, om haar blik ergens op te kunnen focussen.

"Oddeye en ik waren vooral bezig met jagen." zei de poes. Eindelijk had ze wat gezegd. Hij knikte naar haar. "Leven is soms niet eerlijk niet waar?" Zei hij tegen haar. "Je verliest je familie. Gaat bijna dood. Ziet anderen doodgaan." Vervolgde hij. "Ik weet er alles van." Murmelde hij. Hij liet er maar buiten dat hij vond dat het zijn schuld was dat Bluestar dood was. Hij stond op om weer verder te gaan. Ze zouden nu naar de tallpines gaan, een van de plekken waar ze eventueel zouden jagen. "Dit zijn de tallpines, vernoemt naar de lange bomen. Hier kun je goede vogels en eekhoorns vinden." Zei hij met een lachje. Hij wist nog hoe hij de eerste keer stond. Hij vond het zo groot.

-- vergeef me voor spellingsfouten. Heb dit ff op mn mob gemaakt aangezien ik de komende dagen niet thuis ben --

Jaytail knikte naar haar. "Leven is soms niet eerlijk niet waar?" zei hij tegen haar en ze knikte zachtjes als antwoord. "Je verliest je familie. Gaat bijna dood. Ziet anderen doodgaan." vervolgde hij zijn zin toen. Peachpaw keek hem met grote ogen aan, hoe wist hij dat ze haar hele familie verloren was? Hoe wist hij dat ze op het nippertje aan de dood was ontsnapt? Ze was dan wel niet in het kamp geweest tijdens de brand, maar een enorme tak was bij de Vierboom op haar af komen suizen. "Ik weet er alles van." murmelde hij. Toen de kater weer opstond volgde ze hem weer, dit keer wat beduusd. "Dit zijn de Tallpines, vernoemt naar de lange bomen. Hier kun je goede vogels en eekhoorns vinden." Haar ogen sperden zich weid open toen ze de lange bomen zag uitsteken boven hen. Ze wilde iets zeggen, maar ze was van stomheid geslagen en kreeg geen woord uit haar keel. Bomen.. SkyClan's ding.

Hij zag hoe ook zij opkeek van de hoge bomen. Het leek hem wel moeilijk, om opeens voor een andere clan te gaan. De kater keek even naar de poes. Hij zag dat de poes iets wou zeggen, maar toch haar mond hield. "Zullen we verdergaan?" Vroeg hij aan haar.

Toen haar mentor weer begon te spreken maakte ze haar ogen los van de hoge bomen en keek naar de grijze tabby kater. "Zullen we verdergaan?" weerklonk zijn stem vervolgens in haar oren. Ze knikte zachtjes en wachtte af waar hij nu heen wilde gaan. Haar ogen gingen stiekem nog even naar de Tallpines, misschien dat ze hier later wel eens terug kwam om te kijken of die bomen werkelijk hoger waren dan die van SkyClan.

De poes knikte en samen liepen ze verder, richting de snakerocks. Op een gepaste afstand van de stenen ging hij zitten. "Voordat ik je over deze plek ga vertellen moet ik een ding duidelijk maken aan jou, oke?" begon hij tegen de poes en hij keek heel serieus naar haar. "Hier mag je alleen heen met mij of een andere warrior, anders niet, begrepen?" zei hij tegen haar, waarna hij naar de plek keek. Zoveel slechte herinneringen hier. "Dit zijn de Snakerocks, we noemen ze zo omdat hier dodelijke slangen wonen. Als je door deze slangen gebeten word, ben je diezelfde dag nog dood. Daarom wil ik dat je met een ervaren mentor of met mij hiernaar gaat." vertelde hij verder. 'omdat ik niet nog iemand wil verliezen...' dacht hij verder bij zichzelf.

"Voordat ik je over deze plek ga vertellen moet ik een ding duidelijk maken aan jou, oke?" begon de kater en hij keek haar serieus aan. Peachpaw knikte. "Hier mag je alleen heen met mij of een andere warrior, anders niet, begrepen?" Weer knikte ze, al begreep ze het niet helemaal. Ze was geen kitten meer! "Dit zijn de Snakerocks, we noemen ze zo omdat hier dodelijke slangen wonen. Als je door deze slangen gebeten word, ben je diezelfde dag nog dood. Daarom wil ik dat je met een ervaren mentor of met mij hiernaar gaat." Ze knikte voorzichtig en liet haar blik afdwalen naar de zogenoemde Snakerocks. Há, ergens zou ze wel eens willen weten of die slangen echt zo gevaarlijk waren.

De kattin knikte, al had hij zijn twijfels of ze ook echt met een ervaren Warrior hierheen zou gaan. "Ik meen het." zei hij voor de zekerheid. "Het kan al een volwassen warrior binnen een paar minuten doden, dus ik wil niet dat je hier met een andere apprentice en al helemaal niet dat je hier alleen heengaat." zei hij tegen haar. Zijn blik viel even op die verdomde slangenrotsen. "Ik kan het weten hoe gevaarlijk het hier kan zijn, ik heb een keer een warrior recht voor mijn ogen gebeten zien worden, die was na een paar minuten gelijk dood door dat gif." vervolgde hij tegen haar, er buitenlatend dat dat zijn vader was. Hij stond op, "Kom mee, we gaan weg van deze plek." murmelde hij waarna hij richting de Owltree liep, de volgende plek die hij zou laten zien.

"Ik meen het." miauwde haar mentor, en dat liet haar weer bij de les zijn. "Het kan al een volwassen warrior binnen een paar minuten doden, dus ik wil niet dat je hier met een andere apprentice en al helemaal niet dat je hier alleen heengaat." ze volgde de blik van de kater naar de rotsen en knikte weer. "Ik kan het weten hoe gevaarlijk het hier kan zijn, ik heb een keer een warrior recht voor mijn ogen gebeten zien worden, die was na een paar minuten gelijk dood door dat gif." De rode poes legde haar oren wat plat en knikte toen weer. "Kom mee, we gaan weg van deze plek." murmelde de kater en begon weer te lopen. De poes draaide nieuwsgierig met haar oortjes in het rond en nam de omgeving goed in haar op.

Jaytail haatte de slangenrotsen, dus hij was blij dat hij eindelijk weg kon. Hij keek even naar de rooie poes terwijl hij aan het lopen was, "Je mag best vragen stellen als je dat wilt, over mij of over ThunderClan." zei hij met een glimlachje richting de poes, waarna hij ondertussen weer verder liep richting de Owltree. Het was niet zo'n spraakzame poes had hij al gemerkt, maar het was dan ook even wennen dat ze niet meer haar oude mentor had maar hem, en dat kon hij wel begrijpen. Tuurlijk, waarschijnlijk kon hij een vraag krijgen over het litteken, of wat er met Bluestar was gebeurt, maar dat mocht ze nu ook weten. Ze was lid van ThunderClan, en had nu het recht om eventueel het verleden van hem of de Clan te weten.

De rode poes volgde haar nieuwe mentor en nam het gebied nauwkeurig in zich op. Ze keek op toen ze de ogen van Jaytail op haar voelde brandden. "Je mag best vragen stellen als je dat wilt, over mij of over ThunderClan." miauwde de kater vervolgens en Peachpaw keek snel weer naar haar poten. Zou ze hem in vertrouwen kunnen nemen? Zou hij haar uberhoud wel begrijpen? Wat nerveus draaide ze met haar oortjes heen en weer en haar snorharen trilden lichtjes. Het puntje van haar staart sloeg langzaam wat heen en weer terwijl ze verderliepen. Ze keek de kater naast zich aan en opende toen haar mond om wat te zeggen. "Jaytail..?" miauwde ze om zijn aandacht even te krijgen. De poes keek weer naar de grond, naar het paar poten van zichzelf en dan die van haar mentor ernaast. "Kan.. kan ik u vertrouwen..?" miauwde de poes toen voorzichtig en keek hem twijfelend aan.

"Jaytail..?" hoorde de kater naast zich en hij fixeerde zich even op de poes. "Mm?" kwam er uit zijn mond, terwijl hij wachtte tot de poes verder sprak. Ze keek hem ietwat twijfelend aan, waardoor Jaytail's nieuwsgierigheid wat groter werd. "Kan.. kan ik u vertrouwen..?" Daar moest hij even over na denken, wat zou zij van hem vinden als hij zei dat het zijn schuld was van Bluestar. "Dat zou kunnen." zei hij uiteindelijk. "Ik kan niet voor jou zeggen of je mij kunt vertrouwen, het enige wat ik wel kan zeggen is dat ik niks doorvertel als jij dat niet wilt." zei hij tegen de poes. Hij zag inmiddels de Owltree al in zicht, dus hij ging zitten. "Dat daar is de Owltree, In dat grote gat daar in de boom woont de uil. We doden die uil niet, omdat deze in de nacht ons een beetje kan aanwijzen waar prooi is. Aangezien het zelf ook muizen eet." zei hij tegen de rooie poes, meer kon hij niet echt vertellen over de owltree.

Onderwerp: Re: It's a new life .:Peachpaw:.