A really hard fall[Open]

Onderwerp: A really hard fall[Open] zo 26 jan 2014 - 20:42

Een gestreepte tabby kitten opende haar oogjes. Ze keek rond maar niemand leek wakker. Balen! De kitten rekte zich uit en geeuwde zacht waarna ze opstond en met opgezette vachtje naar buiten trippelde. Ze keek rond en sprong overal naar toe,echter struikelde ze over haar kleine pootjes en knalde ze met haar kopje tegen de hoogsteen aan. Verward stootte de kitten pijnlijke piepjes uit. Ze wist niet wat ze daar deed en hoe ze terecht was gekomen. Ze schudde met haar kopje,maar het werd er niet beter op. Ze stond wankel op maar viel weer neer. Ze bleef piepen. Haar oogjes troebel van de pijn en tranen welden in haar op.

~Open voor iedereen~

langzaam opende de jonge tortie poes haar ogen terwijl ze zich uitrekte en zo snel ze kon de den weer uitstapte. Ze had er al lang voor gekozen om een plek bij de uitgang te nemen, desondanks het feit dat dat juist een heel stuk kouder was. Zodra ze buiten was keek ze even snel om zich heen en zag alleen een kitten rondspringen waar ze even lichtelijk geamuseerd naar bleef kijken. Ze draaide haar kop weer weg om de herinneringen van haar eigen kittentijd weg te schudden. Geschrokken keek ze op zodra de piepjes hoorde van de jonge poes. Haar kop draaide met een ruk haar kant op voor ze bijna naar haar toe sprintte. "Hey, gaat het wel?" Klonk haar zachte stem terwijl ze haar poot even zacht op het schoudertje van het poesje liet zakken om haar tegen de grond te houden. "Blijf even liggen, dat helpt misschien wel." Murmelde ze zacht en bleef naast het kleinere poesje zitten. "Sniffingkit, wat gebeurde er nou net?'' Vroeg ze toch maar met een licht bezorgde toon terwijl ze over haar heen boog.

"Hey, gaat het wel?"De kitten keek op bij een stem. Was die kat ook een van de moederkatten?"Blijf even liggen, dat helpt misschien wel."Ze deed maar wat haar opgedragen was en bleef in de pozitie hoe ze terecht was gekomen,niet echt een leuke pozitie maar wat kon zij doen?"Sniffingkit, wat gebeurde er nou net?''De kitten keek naar de bezorgde poes. 'Ik noem toch niet zo?',vroeg de tabby kitten aarzelend. 'Maar wat was er net gebeurd? En waarom lig ik zo?',Vragen raasden door haar hoofdje en maakte haar draaierig. Wie was ze? Waar kwam ze vandaan? Waar was ze? Ze wist het niet meer,het leek alsof haar hoofd leeg was. Een lege grot waar je in kon roepen 'hallo!' maar niemand zou antwoordden. 'Ben jij mijn mama?',piepte de kitten onverwachts. Ze kon zich niet herinneren dat haar moeder ook tabby was en dat ze siblings had. Haar hele hoofdje tolden dat ze het gevoel had dat ze elk moment uiteen zou vallen.

Ze slikte even en keek naar het jonge poesje voor ze knikte en het kleine poesje een lik over haar kop gaf. [b]"Je heet wel Sniffingkit,"[\b] murmelde ze zacht en keek naar haar. Ze keek even rond, hopend dat er iemand ook wakker was geworden en haar kon helpen maar het gehele kamp was stil. [b]" Je bent volgens mij gevallen op je hoofd, weet je echt niet wat er is gebeurd?"[\b] vroeg ze zacht en schudde haar hoofd bij haar volgende vraag. [b]"Nee kleintje ik ben je mamma niet, ik lijk toch helemaal niet op jou met me mooie strepen."[\b] Zei ze zacht en krulde haar staart zacht om het jonge poesje heen. [b]"Ik denk dat je mamma nog ligt te slapen,"[\b] murmelde ze zacht en keek Sniffingkit aan.

Ze voelde een zachte likje over haar pijnlijke kopje"Je heet wel Sniffingkit,"[\b]Verwonderd keek de kitten naar de poes.[b]"Nee kleintje ik ben je mamma niet, ik lijk toch helemaal niet op jou met me mooie strepen."[\b]Hoezo niet op haar lijken? Ze leken toch als een druppel water op elkaar?[b]"Ik denk dat je mamma nog ligt te slapen,"[\b]De kitten keek de poes aan,met een vragende blik. Ze wist het niet meer! Ze dacht na. [b]'Auw! Mijn hoofd doet pijn.',piepte ze toen haar kopje pijn begon te doen. Ze probeerde te staan maar plofte weer neer.

De verwonderde blik van het jonge poesje verbaasde haar toch wel licht maar ze slikte. Toch leek het kleine katje haar niet helemaal te geloven, maar zij zelf kon nooit een moeder zijn. Niemand zou ooit interesse hebben in haar. Bij het zien van de vragende blik in haar ogen liet Moongaze haar kop zakken en ging toch even zacht naast haar liggen. "Moet ik je zo anders tillen terug?" Vroeg ze zacht en krulde haar puizige staart om het jonge katje heen. "Dan kan je nu nog even blijven liggen, dat is beter voor je hoofd. En anders gaan we even bij Maskheart langs om te kijken of het helemaal goed met je is." zei ze zacht en keek naar het jonge poesje, niet helemaal wetend wat ze ermee aan moest. "Blijf nu nog maar even liggen dan gaan we zo alles rechtzetten goed?'' Vroeg ze zacht en keek het jonge poesje aan.

"Moet ik je zo anders tillen terug?"Vragend en niet snappend bleef ze naar de poes kijken. "Dan kan je nu nog even blijven liggen, dat is beter voor je hoofd. En anders gaan we even bij Maskheart langs om te kijken of het helemaal goed met je is." Wie was die Maskheart waar zij het over had?"Blijf nu nog maar even liggen dan gaan we zo alles rechtzetten goed?'' Vroeg ze zacht en keek het jonge poesje aan. Rechtzetten? Gingen ze haar pijn doen? 'W-wie is M-maskheart?',vroeg ze aarzelend,bang dat ze beschouwd werd als een dom poesje! Ze kneep haar oogjes dicht en piepte toen ze een bonkende pijn in haar kopje voelde.

Ze begon te merken dat het jonge poesje haar niet helemaal begreep, alsof ze alles was vergeten wat ze in haar jonge leventje al eigenlijk had geleerd. Haar vraag deed de jonge gevlekte poes even verbaasd opkijken voor ze haar kop schudde. "Maskheart is onze Medicine Cat, hij helpt iedereen en verzorgt de gewonden." Legde ze zacht uit en drukte haar neus zacht tegen de wang van het jonge poesje. "Rustig maar," fluisterde ze zacht voor ze zich nog iets dichter naar het kleine poesje bewoog en haar hoofd weer optilde om deze boven het hoofd van Sniffingkit te laten weven terwijl ze rondkeek.

"Maskheart is onze Medicine Cat, hij helpt iedereen en verzorgt de gewonden."Ze hoorde dat die Maskheart katten hielp."Rustig maar,"Hoorde ze de poes sussend tegen haar zeggen. Haar hoofdje tolden toen ze aan alles dacht wat ze had 'geleerd' van de poes. Ze voelde weer een bonkende pijn in haar kopje en piepte weer. 'Moet ik naar Maskdinges toe?',vroeg ze terwijl haar oogjes troebel van de pijn werden. 'Mijn hoofd doet pijn',piepte de kleine tabby kitten. Ze keek naar de poes.

Ze keek het jonge poesje lang aan maar begon zich nu toch echt zorgen te maken. De meeste kits lagen wel even plat als ze waren gevallen maar het feit dat het jonge poesje niet meer wist wie de belangrijkste katten waren in de clan baarde haar meer dan zorgen. "ik breng je wel naar Maskheart toe anders," Murmelde ze zachte en stond langzaam op om haar tanden in het nekvelletje van het poesje te zette en haar zo voorzichtig mogenlijk op te tillen. "Het komt wel goed," Verzekerde ze het poesje voor ze haar kop iets hief en met zachte pasjes richting de den te lopen waar ze de medicine Cat zou kunnen vinden en waar ze zeker wist dat het jonge poesje in goede handen was.

"ik breng je wel naar Maskheart toe anders,"Murmelde de poes en ze voelde hoe de poes voorzichtig haar nekvelletje vastpakte en haar droeg."Het komt wel goed,"Verzekerde de kat haar. De poes begon te lopen en ze wiebelde bij elke stap,tenminste niet hard. Met zachte passen liep de poes die haar droeg naar een den,van wie was die den? Ze wist het niet en sloot even haar oogjes.

Al haar aandacht was nu gericht op haar pootjes, zo zorgvuldig mogelijk lopend met het poesje om te voorkomen dat ze meer pijn zou hebben. Ze moest haar kop wel ver ophijsen en haar nekspieren begonnen al snel licht te branden, maar het laatste wat ze nu kon doen was opgeven. Ze kon dit niet zomaar opzij schuiven en het jonge poesje aan haar lot overlaten. Bij de ingang van de Den zette ze het kleine kitten neer en stak haar kop de den in. 'Maskheart, ben je daar?' Vroeg ze met een zachte stem en keek even naar het poesje voor ze slikte. 'Ik heb je hulp nodig.' Vervolgde ze zacht, wachtend op een reactie van de kater van wie ze geen idee had waar hij was.

"Maskheart, ben je daar?" Maskheart was bezig geweest met de kruiden te sorteren, toen hij plots een stem hoorde. "Ik heb je hulp nodig." Hij liet de kruiden liggen waar hij mee bezig was en stond op. Hij liep naar de plek waar hij de stem vandaan had horen komen en zag al snel dat het Moongaze was, samen met Sniffingkit. Hij had nog geen idee wat er aan de hand was en ook niet wie van de twee gewond was. Hij keek even naar Moongaze en toen naar Sniffingkit en al snel werd het hem duidelijk dat het om de kitten ging. "Wat is er gebeurd?" vroeg hij aan Moongaze. Hij wilde graag weten wat er was gebeurd, voordat hij iets kon gaan doen.

Onzeker keek ze op zodra ze pootstappen hoorde en krulde haar staart iets op. Ze wiebelde met haar oren zodra ze de iets jongere kater hoorde praten. Ze keek even naar het poesje en slikte. ''Ik weet het niet precies,'' Zei ze zacht en keek Maskheart aan. ''Het ene moment dat ik de den uit kwam was ze nog aan het spelen. Ik had mijn kop even weggedraaid en ik hoorde haar piepen en zag haar naast Highrock liggen.'' Vertelde ze zacht en zette een halve pas achteruit. ''Ik denk dat ze is gevallen en haar kop heeft gestoten. Ze zegt dat ze niet meer weet wie haar moeder is of wie jij bent.'' Fluisterde ze en keek bezorgd naar het jonge poesje aan haar poten voor ze haar neus zacht tegen de flank van het poesje drukte. "Ik weet niet of er iets mis is of niet maar kun je haar helpen?" Vroeg ze zacht zonder haar ogen van het poesje halend

"Ik weet het niet precies," Kreeg hij als antwoord. "Het ene moment dat ik de den uit kwam was ze nog aan het spelen. Ik had mijn kop even weggedraaid en ik hoorde haar piepen en zag haar naast de highrock liggen." Dat kon meestal niet iets goeds betekenen, waarschijnlijk was ze er dan vanaf gevallen en dan konden er verschillende dingen aan de hand zijn. "Ik denk dat ze is gevallen en haar kop heeft gestoten. Ze zegt dat ze niet meer weet wie haar moeder is of wie jij bent." Dat was inderdaad een probleem, geheugenverlies was niet een makkelijk iets om te herstellen. Het kon namelijk tijdelijk zijn, maar het kon ook voor altijd zijn. "Ik weet niet of er iets mis is of niet maar kun je haar helpen?" Hij knikte even langzaam om in te nemen wat Moongaze hem net allemaal had verteld. "Geheugenverlies zal met de tijd over moeten gaan of het blijft voor altijd zo. Als je haar helpt dingen te herinneren zou haar geheugen weer terug moeten komen, maar het is geen garantie, want het kan ook nooit meer terug komen." Begon hij. "Ik moet voor de rest ook nog even kijken of ze niet ergens anders gewond is geraakt door de val, want je weet het maar nooit."

"Ik weet het niet precies," "Het ene moment dat ik de den uit kwam was ze nog aan het spelen. Ik had mijn kop even weggedraaid en ik hoorde haar piepen en zag haar naast de highrock liggen." "Ik denk dat ze is gevallen en haar kop heeft gestoten. Ze zegt dat ze niet meer weet wie haar moeder is of wie jij bent." "Ik weet niet of er iets mis is of niet maar kun je haar helpen?" "Geheugenverlies zal met de tijd over moeten gaan of het blijft voor altijd zo. Als je haar helpt dingen te herinneren zou haar geheugen weer terug moeten komen, maar het is geen garantie, want het kan ook nooit meer terug komen." "Ik moet voor de rest ook nog even kijken of ze niet ergens anders gewond is geraakt door de val, want je weet het maar nooit." De kitten had haar kopje op haar pootjes gelegd en geluisterd wat ze zeiden maar begreep er dan ook niks van. Ze zuchtte even en sloot haar oogjes. Na een kleine tijdje opende ze die weer. Waar was ze? Ze was totaal de weg kwijt en keek naar de twee katten,twee gevlekte katten,een zwart met wit en de andere met nog een kleur erbij.

Onderwerp: Re: A really hard fall[Open]