Hunger.. {Snowdrop}

Wat leegjes staarde Strawberry naar de schaarse hoop die ze wel een prooistapel moest noemen, maar om eerlijk te zijn zag het er te zielig uit om het uberhaupt tot een stapel te rekenen. Haar maag voelde leeg aan, maar toch durfde ze niet naar voren te lopen om haar deel van de prooistapel te pakken. Als queen mocht ze als eerste eten, maar ze deed toch niks nuttigs? Het enige wat ze deed was op haar gat zitten en eten, nog te onhandig om te jagen doordat ze het zo'n tijd niet had gedaan. Elke zeldzame en broodnodige prooi die ze tegen kwam tijdens haar wandelingen wist ze wel per ongeluk te alarmeren en te verjagen met onhandige en onnodige bewegingen. Beter dat de warriors dan een extra muis konden krijgen, toch? Haar kittens hoefden toch niet meer te zogen... Met die gedachte troostte Strawberry zich en probeerde ze haar maag te kalmeren. Haar kittens waren al gevoed.. En dan was het al wel goed voor haar. Ze schrok op uit haar doezelende gedachten toen er een schaduw over haar heen viel en ze knipperde wat verbaasd met haar ogen toen ze omhoog keek naar Snowdrop. "..Hallo?" Probeerde ze maar, licht ongemakkelijk.

Words: 204 || Extra: - || Tag: Snowdrop

Sheet door Cricket van Kickstart

De witgrijze poes sprong door de doorntunnel. Op haar netvlies vormde zich het tafereel van de queens die zich naar de prooistapel werkten om hun deel op te eisen. Zij had zelf een deel voor de stapel mee, een mager musje. Het was niet veel, maar het was tenminste iets. Ze liep met soepele passen naar de stapel en liet haar prooi erop vallen. De meeste katten waren al terug naar de Nursery, dus ze viel eigenlijk wel op, de bruin witte poes genaamd Strawberry. "..Hallo?" Zei ze. Snowdrop kon horen dat ze wat ongemakkelijk was. Ze herkende de toon maar al te goed uit haar eigen stem. "Hallo, Strawberry," miauwde ze, zo vriendelijk mogelijk. Haar goudgele ogen keken even van de kattin op, om een blik op de stapel te leggen. "Heb je al iets genomen?" Vroeg ze licht aarzelend, waarna ze de kat terug aankeek.

De poes was niet al te intimiderend van gestalte of aard, wat Strawberry betrof, maar torende wel boven haar uit. De chocoladekleurige oren van de poes draaiden lichtjes naar achteren toen haar ook nog eens een vraag gesteld werd en haar blauwe ogen wendden zich af. "Heb je al iets genomen?" Vroeg deze met een lichte aarzeling in haar stem. Voor een moment overwoog Strawberry om gewoon domweg te liegen tegen de poes. Dan zou ze van een mogelijke dwang af zijn. Maar de poes was het liegen helemaal beu... Dus, na dit moment van aarzeling besloot ze toch maar de waarheid te spreken. "..Nee... Nog niet.." Miauwde ze, haar staart rond haar lichaam krullende. Haar blik hield ze nog steeds afgewend. "Maar.. dat geeft niet, ik heb geen honger, dus het is beter dat iemand anders mijn deel op eet." Miauwde ze met een voorzichtige glimlach, proberend overtuigend over te komen.

Strawberry leek te twijfelen, waardoor Snowdrop een schuldgevoel kreeg. De oren van de witte kattin vlogen in haar nek. Bang voor wat de oudere kattin tegen haar zou zeggen. "..Nee... Nog niet.." zei ze uiteindelijk. "Maar.. dat geeft niet, ik heb geen honger, dus het is beter dat iemand anders mijn deel op eet." Vervolgde ze waarna ze een lach om de lippen kreeg. "Oké," miauwde de kattin naar de gevlekte kat. De warrior wende zich van de queen af en wandelde naar de prooistapel. Daar lagen verscheidene dieren op, maar ze waren allemaal veel te mager om een voor een echte volle maag te zorgen. Na lange twijfeling nam ze toch een mee. Ze koos een plekje naast Strawberry, waar ze het dier neerlegde en even een blik op de poes legde. "Weet je, ik heb ook niet zoveel honger, dus misschien wil je delen?" Vroeg ze. Haar stem trilde van de twijfeling die erachter schuilde. Ze was niet echt zeker wat ze moest zeggen.

Eventjes draaide Strawberry met haar oren toen Snowdrop opstond en wegliep, haar weer alleen latende met haar gedachten. Strawberry wist niet of ze het wel prettig vond om weer alleen te zijn, maar tegelijkertijd was gezelschap ook niet wat ze wilde. Het was allemaal maar verwarrend... Ze keek op toen de poes weer naast haar kwam liggen. "Weet je, ik heb ook niet zoveel honger, dus misschien wil je delen?" Miauwde de poes op een vragende toon. Voor een moment aarzelde Strawberry. "Ik weet het niet," mompelde ze zachtjes, "Ik doe op dit moment niks nuttigs voor de clan.. Het is beter als.." Haar stem stierf af.

Snowdrop

"Ik weet het niet," zei Strawberry. Wel meteen voelde Snowdrop zich schuldig. "Ik doe op dit moment niks nuttigs voor de clan.. Het is beter als.." De stem van de kattin verdween. De grijswitte kattin keek haar even bezorgd aan. Ze wist dat de kattin het niet zo makkelijk had. Een wonder wat geruchten je konden vertellen over het leven van een kat. De blik van de kattin veranderde in een bezorgde blik. "Je bent wel nuttig voor de clan," zei ze. "Zelfs als je geen warrior bent, ben je nuttig," vervolgde ze. "Een clan is als een nest bijen, valt er één rang weg dan valt het hele systeem uit elkaar... Dus we hebben elkaar nodig om door te blijven gaan," zei ze. Ze hoopte maar dat Strawberry dit niet verkeerd zou opvatten.

Tag:: Strawberry | Words:: 134

De donkerbruin met witte poes drukte haar poten wat meer tegen zich aan om zichzelf warmer te houden en zichzelf wat meer beschermd te voelen. Ze hield niet van dit soort gesprekken, absoluut niet zelfs. "Je bent wel nuttig voor de clan," zei Snowdrop. "Zelfs als je geen warrior bent, ben je nuttig," vervolgde ze. "Een clan is als een nest bijen, valt er één rang weg dan valt het hele systeem uit elkaar... Dus we hebben elkaar nodig om door te blijven gaan," Strawberry haalde haar schouders wat op. "Zo zou je het ook kunnen stellen.." miauwde de poes met een lichte schouderophaal.

Snowdrop

De kattin leek geen echte waarde in haar woorden te vinden en haalde haar schouders op. "Zo zou je het ook kunnen stellen.." Zei ze. Snowdrop keek ietwat bezorgd naar de kat. Ze was nooit echt goed geweest in troosten, waarschijnlijk omdat ze zelf nooit troost had bij iemand. Hard werd zij er niet van, eerder opener. Het was iets raars, nee, zij was gewoon een rare kat. Iemand om te haten, iemand die daarom moest gehaten worden, omdat ze dat tikkeltje anders was. "Ok," zei ze simpel en ze liet haar blik even over het kamp gaan. Misschien moest ze maar over iets anders beginnen? Ja, misschien ging Strawberry wat opender worden als het misschien een ietwat 'gewoon' gesprek werd. "Hoe... Gaat het met je kits?" Vroeg ze zo voorzichtig mogelijk. Want ze wilde niet dat ze de kattin kwetste, misschien zaten de kits haar dwars, misschien iets anders... Maar het echte probleem kon Snowdrop niet vaststellen, en misschien was dat maar beter ook.

Tag:: Strawberry | Words:: 166

Een beetje een flauwe glimlach verscheen op Strawberry's bleke lippen toen ze de wel bekende vraag weer te horen kreeg. "Hoe... Gaat het met je kits?" Kwam er op voorzichtige toon uit. Strawberry krulde haar staart om haar lichaam heen. Ze was altijd voorzichtig met het praten over haar kittens, zeker nadat Roseheart bijna aan Marrowkit verteld had wat de reputatie van hun vader was. "Het gaat goed met ze, ze groeien, al hebben ze natuurlijk net als iedereen honger.." Miauwde Strawberry, "Maar het zijn sterke kittens en ze zullen goede warriors worden." Miauwde Strawberry vastbesloten, al had ze zelf haar twijfels bij Saltkit, wie wel heel erg op haar vader leek qua karakter...

Snowdrop

Het deed Snowdrop goed dat ze een lachje zag bij de queen. "Het gaat goed met ze, ze groeien, al hebben ze natuurlijk net als iedereen honger.." Zei ze. De grijswitte kattin knikte enkel op haar zin, ze wilde hier niet dieper op in gaan. Ze wist wel dat er honger was en dat iedereen wel degelijk zijn deel opeiste, toch vond Snowdrop het een onderwerp waar ze liever niet over praatte. Ze wiebelde even ongemakkelijk met haar oren om het duidelijk te maken, maar verder ging ze er niet op in. "Maar het zijn sterke kittens en ze zullen goede warriors worden." Snowdrop knikte nogmaals, maar deze keer was het meer een knik die zei dat ze het met Strawberry eens was. Ze wist wie de kits waren van deze vader, maar dat zei niks over de kits zelf. "Dat is goed om te horen," beaamde de warrior rustig. "Is het wat in de Nuresery?" Flapte ze er vervolgens uit. Even zwiepte ze onrustig met haar staart, omdat ze de vraag zo direct en opeens naar de kattin wierp. "Sorry," mompelde ze zachtjes. Ze sloeg haar ogen van haar af, bang voor een uitschieter van deze kat.

Tag:: Strawberry | Words:: 199

Voorzichtig drukte Strawberry haar voorpootjes onder haar borstkas, om zichzelf wat warmer te houden. Het was minder koud dan met haar buikje plat op de grond liggen. "Dat is goed om te horen," beaamde de warrior tegenover haar en Strawberry glimlachte voor de eerste keer oprecht. Het gesprek begon voor haar zowaar nogal ontspannen te worden. Ze mocht Snowdrop wel, een beetje een rustige kat. "Is het wat in de Nursery?" Kwam er vervolgens uit en Strawberry grinnikte lichtjes. Maar dat stopte meteen toen de poes haar excuses aanbood. "Sorry," Miauwde deze. Strawberry knipperde verbaasd met haar lichte ogen. "Sorry?" Reageerde ze wat verbaasd, "Geen sorry," lachte ze vervolgens. "De nursery is helemaal niks aan." Glimlachte Strawberry vervolgens.

{Das nog eens andere koek, non?(A)}

Snowdrop

Strawberry grinnikte om haar vraag en ietwat ongemakkelijk sloeg Snowdrop haar ogen van de kattin. "Sorry?" Zei de kattin, haar stem zat vol met verbazing. De grijswitte kattin kromp ineen en slikte even. Nu zou ze een standje krijgen en dan moest ze weer afdruipen, ze had wee iets verkeerds gezegd. Hier ging het komen. Haar blik zat vol angst toen ze haar blik terug op Strawberry vestigde, maar tot haar verbazing zag ze de gewoonlijke woede niet. "Geen sorry," lachte de kattin. Snowdrop keek wat verbaasd naar de kattin, alsof ze net iets wonderbaarlijks had gezien. Ze had een heel ander antwoord verwacht en zal zeker geen gelach. "De nursery is helemaal niks aan." Vervolgde de queen al lachend. Ietwat verbaasd knipperde Snowdrop met haar ogen. Dit, had ze nog nooit meegemaakt. Het was wel leuk, niet afgebroken worden. Langzaam verscheen een lach op haar gezicht en duwde ze zichzelf recht. Haar verbaasde blik verzachte tot het enkel een vriendelijke gloed uitstraalde. "Dat kan ik geloven," zei ze zachtjes, toch was er toch lichte verbazing in haar stem te horen. "Denk je dat je nog lang daar moet blijven?" Ze hoopte op een nee, want diep vanbinnen voelde ze zich opgelucht dat niet alle katten haar haatte.

Tag:: Strawberry | Words:: 208

Strawberry’s glimlach bleef rustig standhouden terwijl ze richting Snowdrop keek. De poes leek heel erg onzeker, iets wat Strawberry ook heel erg vaak was. Juist om deze reden wilde ze de poes graag helpen om erover heen te komen, al was het maar om haar een klein beetje gemakkelijker te voelen. Misschien om zichzelf moed in te spreken dat zij ook zekerder kon worden, maar misschien ook omdat ze het niemand gunde om zich te voelen zoals zij zich dikwijls voelde. “Dat kan ik geloven,“ merkte Snowdrop op met haar zachte stem. “Denk je dat je nog lang daar moet blijven?“ Kwam de volgende vraag. Strawberry schudde haar kop met een opgeluchte glimlach. “Nee.. Niet lang meer, als het goed is worden die donderstenen binnen een maan apprentices. Het zal moeilijk zijn ze los te laten, maar kleine vogeltjes moeten vliegen.“ Miauwde Strawberry met een voorzichtige glimlach, eventjes naar de lucht kijkende. “Ik hoop dat ze zorgeloos kunnen blijven vliegen…“ Mompelde ze zachtjes, haar eerdere beeldspraak niet los latende.

Snowdrop

Strawberry schudde haar kop en haar lach bleef op haar gezicht. Het deed Snowdrop goed iemand te zien, dat zag ze niet vaak. “Nee.. Niet lang meer, als het goed is worden die donderstenen binnen een maan apprentices. Het zal moeilijk zijn ze los te laten, maar kleine vogeltjes moeten vliegen.“ Zei ze en ze wierp een blik op de lucht. Snowdrop knikte instemmend. “Ik hoop dat ze zorgeloos kunnen blijven vliegen…“ De kat had willen knikken, maar ze wilde niet tegen de kattin liegen. Het was een feit dat haar jongen het moeilijk zouden hebben. Hun vader, Twirlfang had een kat vermoord en had de clan verlaten. Snowdrop zuchtte en sloeg haar ogen van de kattin af. "Ik zal eerlijk zijn, maar ik hoop dat je gelijk hebt, ze zullen het niet gemakkelijk hebben," zei ze voorzichtig. Ze had willen aanbieden om een kit te trainen, maar ze had haar poten al vol aan Starlingpaw en haar apprentice zou het niet toestaan dat ze nog een kat onder haar hoede zou nemen, dat wist Snowdrop zeker.

Tag:: Strawberry | Words:: 178

"Ik zal eerlijk zijn, maar ik hoop dat je gelijk hebt, ze zullen het niet gemakkelijk hebben," Miauwde Snowdrop haar toe en meteen gingen Strawberry’s oren plat in haar nek. Dat waren nou net de woorden die ze absoluut niet wilde horen. De poes haar staart zwiepte heen en weer. Haar toon verharde zich lichtjes toen ze weer haar mond open deed om te spreken. ”Het zijn stuk voor stuk getalenteerde, unieke kittens. Ze zullen het stuk voor stuk een rustig, makkelijk leven hebben, zonder ook maar enige veroordeling.” Miauwde de poes op een waarschuwende toon. Niemand moest aan haar kittens komen. Niemand zou aan haar kittens komen. ”Ik ga denk ik nog maar even een wandeling maken.” Miauwde de poes.

{Twirlfang heeft nooit aan de clan bekend gemaakt dat hij een kat vermoord heeft. Tot zover TC weet, was Oakpaw vermoord door een Bloodclan kat xD}

Snowdrop

Toen begon Strawberry verschrikkelijk nijdig te doen. Snowdrop sloeg schuldbewust haar ogen van de bruinwitte kattin. De staart van de queen zwiepte heen en weer en Snow kon het haar niet kwalijk nemen, ze was een stomme kat die gehaat moest worden, zo had de Starclan dat al meerder keren bevestigd door verscheidene dingen die haar waren overkomen. ”Het zijn stuk voor stuk getalenteerde, unieke kittens. Ze zullen het stuk voor stuk een rustig, makkelijk leven hebben, zonder ook maar enige veroordeling.” Snowdrop knikte alleen maar, haar ogen strak op de grond voor haar gericht. "Strawberry... Het... Spijt me... Zo bedoelde ik het niet," Ze richtte langzaam haar goudgele ogen op de kattin, maar zze vond de moes niet de blik in de ogen van haar gezelschap vast te houden. Wel meteen sloeg ze haar ogen terug van de gestalte. ”Ik ga denk ik nog maar even een wandeling maken.” Snowdrop knikte langzaam. De grijswitte warrior stond langzaam op, haar ogen nog steeds op de grond gericht. "Oké, dan zal ik wel weer aan het werk gaan." En met die woorden stapte ze rustig weg van de kattin, ookal brak weer een stuk in haar hart, het feit dat niemand haar echt mocht, verscheurde haar.

Tag:: Strawberry | Words:: 205 | Note:: Oops, sorry xD Ik denk dat dit topic is afgerond? :3