Tears {Open}

"Oh.. die kater klinkt als een hele goede en dappere Warrior." miauwde de kater en knikte toen even, iets waarop de poes even kort greens, opschepper. "Een perfecte onderdaan voor mij, denk ik." Grinnikte hij. Oké, die test heb je ook doorstaan en nu de laatste.. uhm.. wat zou jouw eerste daad zijn als je Leader van de ShadowClan was?" De poes greens en zette haar poten tegen de hoop mos op, zodat hun ogen op dezelfde hoogte waren. "Wat dacht je ervan om mijn 9 levens te ontvangen?" snorde ze en greens even. Hierna liet ze zich weer zakken op de grond en wachtte af.

"Wat dacht je ervan om mijn 9 levens te ontvangen?" Wat verrast door het antwoord hief hij zijn wenkbrauwen op. Dat was eigenlijk.. een erg slim antwoord en zeker niet wat hij verwacht had. "Goed. Je hebt de tests doorstaan, je mag je nu trots onderdaan noemen van Ashdrizzle!"

De poes snorde geamuseerd toen de kater wat verrast keek, há! Die had hij vast niet aan zien komen. "Goed. Je hebt de tests doorstaan, je mag je nu trots onderdaan noemen van Ashdrizzle!" miauwde de kater toen en Fawnstep greens vrolijk naar hem. "Zal ik dan maar een verse prooi voor u halen?" miauwde ze en keek hem toen afwachtend aan. Op dit moment dacht ze even niet meer aan haar problemen, aan hoe slecht het eigenlijk met haar ging. Ze had zelf al een paar dagen niet gegeten, maar dat had de poes nu even niet in haar kop.

"Zal ik dan maar een verse prooi voor u halen?" Hij klapte weer even terug naar de realiteit, Fawnstep lag hier niet voor niets. "Ehm nee, ik haal het wel eventjes." Greens hij snel en sprong van zijn troon af. Snel glipte hij uit de Medicine Den, bijna uitglijdend over een stuk ijs, en trippelde toen snel naar de prooistapel. Hij hoefde eigenlijk niets en de zwarte Warrior zag er wat.. magertjes uit. Met een grijns pakte hij een kikker, die vreselijk koud aanvoelde, en kwam terug. "Je lievelingsmaal, toch?"

De poes ging rustig zitten toen de kater zelf opstond om eten te gaan halen. "Ehm nee, ik haal het wel eventjes." de kater greens en sprong van zijn troon af. De poes maakte ondertussen haar eigen nest weer wat in orde, anders zat ze niet echt comfortabel. "Je lievelingsmaal, toch?" miauwde de kater toen deze terug kwam, en de poes keek wat bedenkelijk naar de slijmerige kikker. "Echt waar? Dat wist ik niet." miauwde de poes quasi verbaasd en wist toch nog een glimlach op haar gelaat te persen. Ze wilde niet eten, maar het zou raar zijn om hem te weigeren. En ergens, ergens vond ze de aandacht die deze kater haar schonk niet eens zo erg. Ze genoot van zijn gezelschap. Deze ontmoetting was een van de enige lichtpuntjes die ze had gehad de afgelopen manen.

"Echt waar? Dat wist ik niet." Trots hief hij zijn kopje op en legde de kikker voor haar snufferd neer. "Geloof mij maar, ik weet wat het beste medicijn is voor jouw gevalletje. Een opkikkertje." Een grote flauwe grijns verscheen op zijn gezicht en hij moest zichzelf tegenhouden om niet in lachen uit te barsten over zijn slechte grap. "Maar neem nou maar je eerste hap." Een gaap liet zijn kaken open gaan en een klein traantje gleed over zijn wang. "Dan kruip ik denk ik maar mijn nest in, want het begint akelig laat te worden en jij hebt zeker je rust nodig."

"Geloof mij maar, ik weet wat het beste medicijn is voor jouw gevalletje. Een opkikkertje." miauwde de kater en Fawnstep grinnikte zachtjes. "Maar neem nou maar je eerste hap." De kater gaapte en ze zag hoe een traan over zijn wang gleed. Ze greens eventjes en keek naar de kikker, misschien had hij gelijk, misschien moest ze niet zo streng zijn voor zichzelf. "Dan kruip ik denk ik maar mijn nest in, want het begint akelig laat te worden en jij hebt zeker je rust nodig." miauwde de kater vervolgens. De poes had ondertussen een hap genomen van haar prooi, en hief haar kop toen weer eventjes. "Hoe zat dat dan met dat logeerpartijtje?" miauwde ze op een plagerige toon en gaf hem een zachte por.

"Hoe zat dat dan met dat logeerpartijtje?" Hij verloor bijna zijn evenwicht door de por en wankelde op zijn grijze pootjes. "Oké dan, maar dan ga ik nu wel slapen." Mompelde hij gapend en schoof zijn troon naast Fawnstep's nest, zodat er nog plaats was voor iemand om doorheen te lopen. Ashdrizzle liet zich op zijn zij zakken, sloot zijn ogen en viel gelijk als een blok in slaap.

"Oké dan, maar dan ga ik nu wel slapen." miauwde de kater en ze zag hoe hij zijn troon naast haar nest sleepte. De poes at haar kikker op, iets wat snel gebeurde gezien ze al dagen niet meer had willen eten. Ze gaf een aantal vlugge likken over haar vacht, die deze ook weer wat beter liet ogen. Ze ging in haar nest zitten en keek toe hoe de tabby ging liggen, en vervolgens als een blok in slaap viel. "Weltrusten Ash.." mompelde ze zachtjes en rolde zich toen op in haar eigen nest. Ze sloot haar ogen en viel toen in slaap, en voor het eerst in tijden, kreeg ze geen nachtmerries, maar een droomloze nacht.