the three musketeers

''Een stille wind blies over het kamp, het lag er verlaten bij. Enkel wat kittens stoeiden met elkaar. En wat oude katten lagen te slapen in de zon. Maar waar was de rest? Opeens kwamen ze er aan. Ze zagen er sterk en gelukkig uit. Voor ze liep Sparrowstar. Met haar kop fier in de lucht. Ze waren terug van overwinning. Overwinning over de Riverclan. Sparrowstar miauwde, en de kittens kwamen op de dappere Warriors Cats af. Sparrowstar ging zitten, en keek glimlachend naar Bluewave. Deputy van de clan. Hij ging naast haar zitten, en keek glimlachend terug. ''Dat ging goed,'' prijsde hij. ''We hebben gewonnen,'' Sparrowstar spon. Het ging goed zo. ''Zo terug,'' zei ze. En verdween naar de Leaders den. Daar was Tallstar op haar aan het wachten. Hij kwam vlug naar buiten. En liep op Sparrowpelt af. ''hoe is het gegaan?'' vroeg hij. ''Prima,'' antwoordde Sparrowpelt. ''We hebben gewonnen,'' vervolgde ze. Tallstar keek eerst verbaast. En toen opeens vrolijk. ''Mooi,'' zei ze. Sparrowpelt glimlachte. ''Dank u'' even was ze stil. ''En nu verander ik mijn naam, terug in Sparrowpelt,'' zei ze. En liep weer weg. Ze liep terug naar Bluewave. ''Missie geslaagd. Maar je bent weer gewoon warrior,'' zei ze. Bluwewave bleek het niet erg te vinden. En liep met en knikje weg. Sparrowpelt ging weer zitten, en keek naar het kamp,''

De zon kwam op, een rode gloed was aan de hemel. En de eerste lichtstralen, vielen op het gras. Dat voor de en in de Warriors den groeiden. Een bruinachtige poes rekte zich uit, en opende haar ogen. Sparrowpelt was gisteravond extra vroeg gaan slapen, om vroeg wakker te worden. En haar plan was gelukt. Ze zag de gloed, en was klaar wakker. Ze had geluk, want ze lag voorin de den. En kon gemakkelijk naar buiten. Ze stapte naar buiten, en ging zitten. Ze keek naar de op komende zon. Dat steeds mooier werd. Een orange gloed achter de wolken. En een paarse lucht. Het was zo mooi. Dat Sparrowpelt het wou laten zien. Maar aan wie? Ze wou niet de hele clan wekken. Dan kreeg ze een boze Tallstar op haar kop. Maar misschien kon ze Bluewave en Kittyheart wekken. Ze lagen toch ook voorin. En ze zal niemand anders storen. Sparrowpelt draaide zich vlug om, en ging de den weer in. Eerst liep ze naar het grijze lijfje van Kittyheart, dat rustig heen en weer ging. Zij sliep nog. Sparrowpelt streek met een poot over het neusje. ''Wakker worden,'' fluisterde ze. En liep toen naar Bluewave. ''Word wakker,'' zei ze zachtjes in zijn oor. ''Kom,'' zei ze tegen de twee. En liep weer naar buiten. Ze wachtte niet op de andere twee. En zei nog iets. ''Kijk,'' ze wees naar de opgaande zon. Die steeds verder was. Maar het uitzicht was prachtig. Nog steeds. Maar als die twee niet op schoten, was het wel voorbij.

'Wat was er aan de hand? Alles leek zo anders.. dit kon de echte wereld toch niet zijn? Wel, het moest wel. Ze kon nergens anders zijn.. Waar was iedereen? Alleen zijn stond niet hoog op haar verlanglijstje. Trouwens, het was nog lang geen feestdag of wat dan ook. Bestonden die wel? Ach wat. De kleine, grijze poes keek vragend om zich heen. Dit was.. vreemd. Dit was ze nu totaal niet gewend. Meestal was het druk, levendig en gezellig.. Nu was het leeg, verlaten.. Kittyheart slikte en keek om zich heen. Er moest toch iemand zijn? Bijna durfde ze geen stap te verzetten. Nu zag ze pas dat het gras vervangen was door harde stenen en de wind was ijzig, alsof ze op de Noordpool was. Dit was toch niet Windclancamp? Dat kon niet.. Ze kneep haar ogen dicht, hoopte dat alles voorbij zou zijn. Maar toen ze ze weer open deed was alles nog zoals het niet hoorde te zijn. Nee! Gillen, dat wilde ze, maar samen met alles was ook haar stem en de lucht om te spreken verdwenen. Kittyheart keek wanhopig om zich heen, merkte dat haar poten in steen begonnen te veranderen en dat ze niet meer weg kon. De stenen ondergrond begon op te kruipen, begon haar te laten verdwijnen. Haar blik gleed naar beneden en plots zag ze angstige kattengezichten in de grond, die met levenloze ogen naar boven staarden. Fossielen.. daar was iedereen dus gebleven! Tallstar ook, de kater lag naast Bluewave, die vlak naast haar lag..' Een zachte por maakte haar wakker. Kittyheart werd hijgend wakker en keek verschrikt om zich heen. 'Wat is er?' Ze zag Sparrowpelt staan, die Bluewave nu wakker maakte. [Stoere nieuwe Ava!] Kittyheart schudde de angst van zich af en volgde Sparrowpelt, even bang dat de steen haar zou verzwelgen. Maar er gebeurde niets, dus volgde ze Sparrowpelt. Haar enge gedachten werden al snel verdreven toen ze bijna ademloos naar de zonsopgang keek. 'Wauw..' mompelde ze zachtjes, gefascineerd naar de wolkenmassa's kijkend. Dit was.. adembenemend. Ze keek even of Bluewave er was, dit was iets wat ze met hem wilde delen.. fijn dat haar vriendin, Sparrowpelt, er ook bij was en dat ze hen wakker gemaakt had.