[Halloween event groepje 4] Are you ready this night~

Ooh please kitty kitties, shall we play together? Prepare yourself then, because otherwise I will let you run away.

Ze wachtte totdat haar Twolegs terug kwamen en dat duurde nog verrekte lang. Ze wist waar ze heen waren, dat kon niet missen. Ze waren naar dat hol van ze, waar Beware zijn territorium verzonnen had. De vorige dag had hij totdat het licht werd katten op stang lopen jagen en zij had hem steeds in toom proberen te houden, maar eigenlijk wist ze ook niet zo goed waarom ze dat deed. Ze wist dat het onmogelijk was en toch kon ze zichzelf niet inhouden ook vannacht het spookhuis te bezoeken. Ze wilde weten of hij er nog was en wat hij dan nou weer uit aan het vreten was. Ze hoopte dat hij snel weer weg zou gaan, want ze werd na een dag alweer gek van hem. Nou wist ze weer waarom ze zo blij was geweest toen hij verdween. Een dunne snee liep over haar rechterachterpoot. De snee was niet zo diep, waardoor ze er geen last van had. Die had ze te danken aan gisternacht, want ja het was een ruige nacht geweest. Ze had nou overdag vooral liggen slapen, zodat ze er vannacht weer klaar voor was. Plots ging de deur open en kwamen haar twee Twolegs lachend binnen. Ze hadden hun gezichten vol gesmeerd met iets raars. Zo waren ze de deur uitgegaan en ze hadden het nou nog op hun gezicht. Skinny Love vroeg zich af of ze op die manier hun geur hadden willen verdoezelen, maar dan hadden ze zichzelf helemaal in moeten smeren. Ze vond het er ook niet uitzien dat rood en wit. Haar Twolegs gingen naast elkaar op de bank zitten en gingen verstrengeld zitten, dus hadden ze geen aandacht voor haar. Dat was mooi, ze verliet stilletjes het huis. Het was al na middernacht toen ze bij haar Twoleg hol vandaan liep, in de richting van het Twoleg hol die voor vermaak moest dienen. De Twolegs leken ook geen weet te hebben wat ze daarmee aangericht hadden, namelijk een gestoorde kat zijn aandacht trekken.

Zonder aarzeling stapte ze naar binnen, afwachtend wat haar nou weer te wachten stonden. Beware stond haar blijkbaar op te wachten, want meteen schoot de reuzenspin weer op haar af en ze dook aan de kant. “Zo voorspelbaar Beware.” Hij giechelde en verscheen even voor haar neus. “Ja Skinny Love en dit dan?” Hij verdween weer en even later ging er een grote felle lamp aan. Beware werd gereflecteerd op de muur, in het groot. Een donkere enorme schaduw op de muur.“Komen jullie vannacht weer spelen? Komen jullie?” Ze zuchtte even zacht. “Ik kwam niet om te spelen. Ik kom je in de gaten houden.” Een gestoorde lach vulde de ruimte terwijl zijn schaduw op de muur bleef bewegen.

[Het vierde topic voor het vierde groepje; Floodpaw, Glowpaw, Mr. Crowley, Royal & Crowdance]

Eeeeen, het was alweer gelukt. Jagen, vechten, allemaal leuk en aardig. Maar s'avonds, als zij nog hyperactief was, maar haar mentor - en tevens haar zus - moe was, dan verveelde ze zich. En dat was nu ook weer. Ze wandelde nu zonder doel over het WindClanterritorium. Ze wist, dat wat daar achter lag, dat ze daar nooit mocht komen. Maar dat maakte het juist zo interessant. De jonge apprentice begon wat willekeurige geursporen te volgen. Ze herkende wat WindClanners, maar slechts vaag in een oude en vervaagde herinnering. Ook onbekende geuren volgde ze. Rogue territoria. En ze kwam uiteindelijk bij de grens. Ze rook niets van ThunderClan, ShadowClan of RiverClan. Deze grens, die passeerde ze dus moeiteloos. Dit was onbekend terrein voor haar. Ze zat even stil en keek ademloos naar de prachtige lichtjes. Wat waren deze dingen? De nesten van twolegs? Cool! Meteen wat geïnteresseerd door de lichtjes liep ze om een twoleg nest heen. Maar toen de deur openging en er een twoleg naar buiten kwam racete ze weg, WindClansnelheid. Pfoe. Het was best gevaarlijk hier. Ze benijdde die kittypets niet. Een vreemde lach kwam uit een twoleg nest aan de rand. Heel nieuwsgierig liep de silver tabby op het nest af. Het stond een beetje afgezonderd van de anderen. Voor de vage den zat een kat. Een vage kat. Kattin, verbeterde ze zichzelf, een kattin zonder vacht. Zo van achter kon Floodpaw niet gissen hoe oud ze zou zijn. Vriendin? Ze liep er op af in een rap tempo. "Hallo?" vroeg ze. Het was dan wel een kittypet, maar geen probleem, toch?

Ooh please kitty kitties, shall we play together? Prepare yourself then, because otherwise I will let you run away.

Er kwam een jonge poes aan. Hij zag haar vanaf het kleine plateautje die vast getimmerd was hoog aan de muur van het spookhuis, op het plateautje stond een lamp die wit licht gaf. Op die manier kon je schaduw gereflecteerd worden. Blijkbaar had de poes die naar Skinny Love toeliep zijn leuke snufje nog niet gezien, dat was niet eerlijk, echt niet eerlijk. Hij snoof mokkend terwijl hij naar de clan poes keek. Hij zag hoe Skinny Love hem strak in de gaten hield, maar toch wat tegen de poes zei. “Hallo windclan apprentice.” Zei Skinny Love kalm tegen de andere poes. Hallo? Hij was er ook nog. Het was niet de bedoeling dat ze een gezellig gesprekje gingen voeren op zijn territorium. “Hé,” riep hij dan ook verontwaardigd. Blijkbaar was dit niet eng genoeg. “Hé,” riep hij nog een keer. Hij sprong van het plateau af, waarbij hij er voor zorgde dat ze die beweging niet zagen. Tijdens zijn sprong drukte hij met zijn staart de lamp uit, waardoor het weer donker werd in het hol van de Twolegs. Hij sloop onder de lakens en pakte een soort buisje in zijn bek. Die dingen waren ook ontzettend grappig, heel erg grappig. Wanneer je er op drukte maakte dat ding een grote knal en kwam er grappig spul uit. Hij zou ze wel even bang maken, want gezellige gesprekjes op zijn territorium die waren echt niet toegestaan. Hij sloop wat dichter naar ze toe, met zijn ogen dicht zodat ze die niet konden zien glimmen. Ze konden hem sowieso niet ruiken, omdat hij naar aarde rook en niet naar kat. Hij wist precies wat hij moest doen en dat kon hij ook met zijn ogen dicht. Hij hoorde Skinny Love weer een hap lucht nemen om nog wat tegen de andere poes te zeggen, maar daar zou hij wel even een stokje voor steken.

Toen hij vlakbij ze was legde hij het buisje neer en zette zijn poot erop. Hij drukte erop en meteen klonk er een harde knal. Een grote lading confetti werd over de twee katten uitgestrooid. Beware deed zijn ogen weer open om het schouwspel te kunnen zien. De confetti had allemaal soorten kleurtjes die over hen heen viel, maar niet over Beware hij zorgde er wel voor dat hij achter het buisje bleef. Hij begon weer te giechelen terwijl hij zich terug trok in de schaduwen. “Ooh wat zijn jullie mooi zeg.” Hij gierde het uit terwijl hij weer in de richting van het plateautje liep. Hij ging zijn schaduwtruc toch nog een keer uitproberen. Hij deed de lamp weer aan, waardoor meteen zijn enorme schaduw weer op de muur verscheen. Hij giechelde nog steeds, een naar hysterisch geluid.

[Tag: Floodpaw]

Verward keek hij naar het huis waar hij op het moment voor stond, er kwamen gekke geluiden uit. Moest hij erheen? Was alles oke daar? Moest hij iemand helpen? Kon hij überhaupt helpen? Angst gierde door zijn lijf toen hij nog maar een pas had gezet. Hij moest erheen, zijn nieuwsgierig won het jammer genoeg van alles. Voorzichtig richtte hij zijn blik op twee katten, een Windclan en een Twoleg. Beide zaten onder kleurrijke dingen, het zag er leuk uit maar het zorgde ervoor hem nog banger te krijgen. "Mag ik vragen wat er hier gebeurd?" Vroeg hij voorzichtig, de angst duidelijk te horen in zijn stem en te zien aan zijn houding. Niet lang na zijn vraag zag hij een gigantische schaduw op de muur van het huis, waardoor hij bijna weg wou rennen. Maar dat mocht hij niet doen, hij moest en zou weten waar dit allemaal op sloeg. "Papa en mama ik hou van jullie," Herhaalde hij meerde malen in zijn hoofd, wachtend op antwoord van de andere katten.

Ooh please kitty kitties, shall we play together? Prepare yourself then, because otherwise I will let you run away.

Toen kwam er weer een kat bij en die ging alweer lopen kleppen. Ooh dames dames, dit was niet de bedoeling. Het was geen tongsessie om informatie te wisselen. Hij zat daar eng te wezen, hij was het middelpunt! Sissend verliet hij weer het plateau terwijl hij Skinny Love wat tegen de andere poes hoorde zeggen. Skinny Love was duidelijk bezig om alle confetti van zichzelf af te krijgen en hij vond het grappig om te zien dat dat nog steeds niet gelukt was. “Beware probeert grappig te zijn.” Hoorde hij de oude poes zeggen en hij snoof verontwaardig. “Hé Skinny niet zo bijdehand ja.” Riep hij nog steeds verontwaardigd. “Want ik ben nou eenmaal ook grappig.” Hij zocht onder het laken naar nog een buisje met confetti. Kon hij dan eindelijk eens dat theekransje verstoren? “Zo gappig.” Giechelde hij nog terwijl hij een nieuw buisje in zijn bek nam. Hij sloop achter de nieuweling, die er net bijgekomen was en zette het buisje vlak bij haar neer. Zo stilletjes mogelijk zodat ze hem niet zou horen. Daarna drukte hij ook op dat buisje. Meteen klonk er een nieuwe knal en werd er nieuwe confetti over het drietal uitgestrooid. Snel verdween hij weer in de schaduw en hoorde hij Skinny Love schreeuwen. “Ooh allemachtig Beware hou daar eens mee op!” Meteen begon hij weer hysterisch te giechelen. “Maar het is zo grappig, zo grappig.” Giechelde hij. Hij verplaatste zich weer naar zijn knopjespaneel. Welke zou hij nou eens indrukken? Ah ja, hij wist het al. Hij drukte op een knopje en meteen klonk er een hard gelach door de ruimte, daarna drukte hij het knopje weer uit waardoor het weer stil werd. Toen begon hij weer te giechelen. “Vind je die lach niet leuker? Veel leuker.” Vervolgde hij geobsedeerd.

[Tag: All the cats]