Memories are lost in the snow

Plassen vormden zich in smeltende sneeuw. Een grijze poot stapte recht in de plas. Searock schudde haar kop en liep gehaast door. De zon brandde op haar rug. Ze genoot van deze dag. Nu dat de zon scheen. Ze had gejaagd en rende nu terug naar de plek waar ze die verstopt had. Een luid gebrom raasde voor haar voorbij. Ze negeerde het en liep stug door. Het bleef stil. Verward keek Searock op. Ze verstijfde. Ze stond in het midden van het Thunderpad. Haar poten sloegen opslot van angst. Haar ogen werden zo groot als maantjes toen het razende gebrul op haar afstormde. De grijze poes schudde haar kop en rende in een reflex naar de overkant. De overkant had nog nooit zo lang geleken. Toen ze daar aankwam bleef ze trillend staan. Sea bekeek haar lichaam. Niets, behalve dat een van haar nagels gescheurd was. Opgelucht haalde ze adem.

Ze keek op toen ze geritsel hoorde. Haar haren schoten overeind bij de geur van ThunderClan. Weer een kat van dat miserabele clannetje op hun territorium? Toen pas drong het door dat zíj zich op hun territory bevond. Ze slikte angstig en draaide zich om naar het Thunderpath. Hopend dat de kat af zou druipen.

[Eerste post voor Glowpaw]

Hij sprong een rondje van geluk. "Apprentice apprentice!!" Riep hij blij en lachte vrolijk. Toen stond hij stil. "Wacht!" Hij praatte natuurlijk tegen zichzelf, echt iets voor hem. "De grens!" Hij glimlachte en zette het op een lopen, hij wist eigenlijk niet waar hij naar toe ging maar als je lang genoeg rent kom je er toch wel?

Hij stopte even, zijn ene pootje nog in de lucht, zijn koppie geheven. Een rare geur drong zijn neusje binnen. Niet de geur die in het kamp rondhing.. Nouja, hij besloot er maar op af te gaan en vond het allemaal wel spannend. En na wat geritsel en gedoe, zag hij daar... en hele onbekende grijze kat. "Wat doe jij hier! Ik heb gehoord dat dit het Thunderpath is zo te zien, en van mijn papa mogen hier geen onbekende katten komen" Riep hij en zette zijn borst vooruit. Hij was toch best stoer zo, als een apprentice.

Ze keek op toen ze geritsel hoorde. Haar haren schoten overeind bij de geur van ThunderClan. Weer een kat van dat miserabele clannetje op hun territorium? Toen pas drong het door dat zíj zich op hun territory bevond. Ze slikte angstig en draaide zich om naar het Thunderpath. Hopend dat de kat af zou druipen. "Wat doe jij hier!" Searock draaide zich met een ruk om toen ze de boze uitroep hoorde. "Ik heb gehoord dat dit het Thunderpath is zo te zien, en van mijn papa mogen hier geen onbekende katten komen" De woorden bleven in haar hoofd steken. Een klein glimlachje brak uit. Zo te zien was dit een apprentice en volgens haar de zoon van Firestar. "Hallo." Sea dacht even na. Misschien kon ze wat vleien. "Sorry dat ik op jou territorium kom. Ik zal wel meteen weggaan.", begon ze exuserend. "Ik ben Searock. Mag ik jou naam weten, ThunderClan warrior?" Ze sprak ThunderClan zonder emotie uit.

"G-g-glowp-paw..?" Zei hij eigenlijk een beetje vragend. W-wat moest hij doen? Ik be-d-doel maar.. deze warrior lijkt best aardig, toch? Maar er mogen geen andere clankatten op Thunderclan territory komen! Maar wat als zij het niet expres deed? Wat als het een hele lieve poes is... "En, ik ben-n een apprenti... apprentice"

"Hallo." Sea dacht even na. Misschien kon ze wat vleien. "Sorry dat ik op jou territorium kom. Ik zal wel meteen weggaan.", begon ze exuserend. "Ik ben Searock. Mag ik jou naam weten, ThunderClan warrior?" Ze sprak ThunderClan zonder emotie uit. De apprentice begon te stotteren: "G-g-glowp-paw..?" Searock deed alsof ze verbaasd was. "En, ik ben-n een apprenti... apprentice" Haar mondhoeken gingen iets omhoog. "Sorry, je lijkt echt op een warrior. Nu, Glowpaw, zal ik eens uitleggen waarom ik hier ben." Ze keek naar de vlammende kat voor haar. "Ik kwam mijn prooi halen, maar ben iets te ver gelopen. Voor dat ik het wist stond ik in het midden van het Thunderpad." Sea onderbrak haar zin om met haar staart naar het zwarte pad achter haar te wijzen. "Ik ben naar hier gerend en toen kwam jij."

Hij voelde zich best trots over de woorden die de warrior uitsprak. "Echt?" Zei hij heel zacht, bijna niet verstaanbaar. "Euh" Een raar geluid glipte uit z'n mond. "Oh.. nouja, ik denk dat je daar niets aan kan doen.. toch.." Zei hij aarzelend. Moest hij de kat vertrouwen? Maar ze kwam uit een andere clan.. dat kon toch niet? Maar zoals ze deed leek het niet alsof het kwaad kon.. toch?

"Ik kwam mijn prooi halen, maar ben iets te ver gelopen. Voor dat ik het wist stond ik in het midden van het Thunderpad." Sea onderbrak haar zin om met haar staart naar het zwarte pad achter haar te wijzen. "Ik ben naar hier gerend en toen kwam jij." Ze keek grinnikend naar de apprentice. "Echt? Euh Oh.. nouja, ik denk dat je daar niets aan kan doen.. toch.." Searock deed alsof ze bang was van zijn woorden en kromp iets inelkaar. Misschien werkte dit wel. "Ik zal het nooit meer doen. Dat beloof ik.", zei ze met een kleine stem. Terwijl ze naar haar poten staarde moest ze vanbinnen grijnzen. Deze apprentice wist niet waar hij aan begon. Een heel plan begon zich in haar hoofd te ontwikkelen.

~Mag Searock, Glowpaw over het Thunderpath trekken en dan aanvallen (alsof het een indringer is?) Als dat niet goed is verzin ik wel iets anders ^^

TAG: Searock

WORDS:xx

NOTES: Sad

GLOWPAW

_{"O..oke" Zei hij, een beetje zenuwachtig wat hij ermee moest. Maar die ogen, zo blauw, zo betrouwbaar. Er kon toch niets mis mee zijn? "D-dan moet ik je n-nu vragen o.. of je het Thunderpath kunt verlaten... Ik bedoel of u het Thunderpath kunt verlaten. Het spijt me," Een soort rilling ging door hem heen. Dit was best stoer. Hij, Glowpaw, vroeg of iemand zijn territorium kon verlaten.}

♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡

♡ 미니

Was t topicje vergeten ;w; Je mag hem aanvallen, doe maar goed dan, dan laat ik m wel ff naar de medicine den gaan, heeft ie dat ook weer gezien xD

Searock deed alsof ze bang was van zijn woorden en kromp iets inelkaar. Misschien werkte dit wel. "Ik zal het nooit meer doen. Dat beloof ik.", zei ze met een kleine stem. Terwijl ze naar haar poten staarde moest ze vanbinnen grijnzen. Deze apprentice wist niet waar hij aan begon. Een heel plan begon zich in haar hoofd te ontwikkelen. "O..oke" Ze knikte en boog haar kop. "D-dan moet ik je n-nu vragen o.. of je het Thunderpath kunt verlaten... Ik bedoel of u het Thunderpath kunt verlaten. Het spijt me," Ze haalde 'opgelucht' adem. Searock draaide zich langzaam om. Haar grijns verborg ze door haar staart er voor te slaan. Het pluis kriebelde in haar neus. Searock luisterde of er geen monster aankwam.

Alles ging in een flits. Maar een paar seconde. Het ene moment stond ze nog te luisteren het ander had ze de rosse pels in haar bek en zat ze aan de ShadowClangrens. Ze smeet de apprentice weg. Grauwend sprong ze op hem. "JIJ!", gilde ze woest lachend. "Jij stom uilskuiken. Je mag hier niet komen toch." Ze aapte handig zijn stem na. Ze blies hard en klauwde over zijn buik. Haar nagels rijtte zijn buik open. Dit voelde goed. Sissend bracht ze haar mond naar zijn nek. Ze voelde zijn hart kloppen. Haar tanden drongen in zijn vacht en raakten dan door de huid heen. Hoe harder ze beet hoe meer haar mond zich vulde met bloed. Ondertussen hield ze hem met haar voorpoten vast en met haar achterpoten schraapte ze keer op keer over zijn buik.

TAG: Searock

WORDS:xx

NOTES: Sad

GLOWPAW

_{"Wa-" Hij kon het niet afmaken, hij werd al over de grens gesleurd. Hij kromp in elkaar toen de poes begon te schreuwen. "Ik-" Weer onderbroken. Dit keer niet door alleen over een grens gesleurd te worden, maar door een stevige doordringende pijn. Zijn buik, zo rood. Roder dan eerst, het was... bloed. Maar deze warrior was toch aardig? Had hij het mis? Het was een list... hij is... Voordat zijn gedachten zijn weg naar een oplossing hadden gevonden, waren tanden in zijn nek geboord en werd alles voorlopig zwart..}

♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡

♡ 미니

Alles ging in een flits. Maar een paar seconde. Het ene moment stond ze nog te luisteren het ander had ze de rosse pels in haar bek en zat ze aan de ShadowClangrens. Ze smeet de apprentice weg. Grauwend sprong ze op hem. "JIJ!", gilde ze woest lachend. "Jij stom uilskuiken. Je mag hier niet komen toch." Ze aapte handig zijn stem na. Ze blies hard en klauwde over zijn buik. Haar nagels rijtte zijn buik open. Dit voelde goed. Sissend bracht ze haar mond naar zijn nek. Ze voelde zijn hart kloppen. Haar tanden drongen in zijn vacht en raakten dan door de huid heen. Hoe harder ze beet hoe meer haar mond zich vulde met bloed. Ondertussen hield ze hem met haar voorpoten vast en met haar achterpoten schraapte ze keer op keer over zijn buik. Ze zag hoe het lichaam verslapte. Grijnsend ging Searock van hem af. Haar zwart-grijze poot draaide hem om. Ze pakte zijn nekvel vast en sleurde hem half op het Thunderpath. Ze waste de grijze haren weg op zijn buik en nek en waste ook de geur weg. Daarna gaf ze haarzelf een grondige wasbeurt. Ze pakte wat sneeuw en begon over zijn vacht te schrobben, zodat ook de geur van een grondige wasbeurt ook werd weggehaald. Daarna liep ze terug en wiste haar sporen uit. Ze pakte haar prooi en liep weg alsof er niets gebeurt was.

[Searock gaat op inactief (zo om te melden)]

Met grote passen zette de poes zich af, ze zocht naar iemand waar ze even iets leuks mee kon doen of samen jagen ofzo. Toen ze de geur van Glowpaw opving grijnsde ze. Hgij was leuk om iets mee te doen. Snel volgde ze zijn geur maar toen ze dichterbij kwam rook ze nog een geur, een geur die haar meteen ongerust maakte, een bloegeur. Haar passen versnelde zich tot het Thunderpath. Ze keek erover an zag zijn rode vacht liggen. "Glow!" riep ze terwijl ze het pad op rende. Ze boog zich over de kater. Hij ademde. Ze keek naar al heyt bloed op zijn vacht. "Glow, geef antwoord" zei ze terwijl ze haar neus tegen hem aan duwde in de hoop dat hij wakker werd. "glowpaw?" vroeg ze opnieuw. "Ik breng je naar Maskheart" zei ze waarna ze zijn nek weer vast pakte en hem voor zover ze kon optilde, richtin hun terretorium. Ze moest dit kunnen. Ze snoof de geur op maar rook geen andere geur, ookal was ze er vrij zeker van dat het een Shadowclanner was. "Het komt goed Glow" zei ze door haar tanden door. Hij bloede te veel, waardoor haar woorden onzeker klonken. Maar het moest goed komen dus ze was wel zeker. Ze begon te hijgen, hij was zwaar, maar ze moest hem naar Maskheart krijgen. Ze smeekte Starclan haar te helpen terwijl ze door bleef trekken.

Onderwerp: Re: Memories are lost in the snow