[Border patrol] Tranquility or trouble?

Het donderpad kwam in zicht: een donkere lijn tussen witte velden. Everstar stapte er resoluut op af en probeerde haar gang niet te laten haperen door de weerzin die het donderpad bij haar opriep. Ze had het pad vier keer overgestoken, de twee keer dat ze naar de maansteen was gereisd. De eerste keer heen en terug als apprentice, daarna één keer als deputy en tot slot als leider van WindClan. De wetenschap dat ze negen levens had zorgde er op de een of andere manier voor dat de zwarte strook waar monsters overheen raasden haar iets minder angst aanjoeg.
"Kijk uit naar sporen van ShadowClan: geur, vacht, voetsporen die hier niet thuishoren", miauwde ze tegen de drie katten die mee waren op patrouille. Geuren waren moeilijker te onderscheiden door de allesoverheersende stank van het donderpad, maar met veel concentratie lukte het wel.

De rossige poes voor hem leidde de patrouille naar de Shadowclan border, waar ze zich tot hen richtte. "Kijk uit naar sporen van ShadowClan: geur, vacht, voetsporen die hier niet thuishoren" Hij knikte beleefd, maar gromde vanbinnen. Dat ging leuk worden, de geur van het Thunderpath overheerste alles hier, hoe moesten ze dan nu Shadowclan geur vinden? Hij liep een eindje weg van zijn leider, en snoof de geuren aan de rand van het Thunderpath op, dan hoefde de twee andere warriors die geur niet te doorstaan. De stank was overwelmend, waardoor de flame-point niet zeker wist of er nu wel, of niet, Shadowclan geur hing. Hij zwaaide een signaal naar Everstar met zijn staart, en wenkte haar. "Ik weet het hiet niet zeker, kan jij wat ruiken?"

Zwijgend liepen ze naar de grens et Shadowclan. De scherpe, stinkende geur van het donderpad prikte in zijn neusgaten. Bah, dat zou vast weer een hele moon in zijn mooie gouden vacht kleven! "Kijk uit naar sporen van ShadowClan: geur, vacht, voetsporen die hier niet thuishoren", mauwde Everstar tegen hen. Zonder een woord te zeggen zwaaide Goldenpaw met zijn staart dat hij het begrepen had. Daarna verspreidden ze zich. Hij keek even om en zag Firework Everstar wenken. Mooi zo, dan viel ze tenminste hem niet lastig. Opeens drong een sterke geur in zijn neusvacht. Hij herkende hem niet, zijn mentor had hem nooit de grenzen laten zien of de geuren leren herkennen. "Everstar?", riep hij vragend, bijna kotsend van de vriendelijke en beleefde toon die hij moest opzetten. "Hier is een duidelijke, scherpe, stinkende geur die niet van het Thunderpath komt. Is dat Shadowclangeur?", zei hij haar vragend.

~Hij leert Shadowclan kennen :3~

_{Heel rustig knikte ze bij de opdracht van Everstar. Het groepje van vier splitste zich gedeeltelijk op, maar bleef toch bij elkaar. Ook zij liep maar een beetje rond, haar neusgaten en mond open voor welke geur dan ook. Wat ze nu vooral rook was Thunderpath, Thunderpath en nog eens Thunderpath. De stank was gewoon overwelmend. Shadowclangeur was er maar moeilijk van te onderscheiden. Echter werd er plots van twee kanten Everstar geroepen en moest ze een beetje grinniken. Tja, ze kon het hen niet kwalijk nemen, maar het was wel ironisch.

~ Het spijt me, laat en flut, mijn inspiratielevel voor Linesong ligt de laatste tijd nogal laag x3}

Everstar snoof de stinkende lucht op. Ze negeerde de geur van de zwarte, harde grond van het donderpad en lette op of ze nog andere geuren kon herkennen. Ze rook WindClans grensmarkeringen, ze rook een konijn dat hier kortgeleden gelopen had en ze rook haar drie metgezellen. Geen ShadowClan. Ze keek naar Firework toen ze hem een signaal zag geven. "Ik weet het hiet niet zeker, kan jij wat ruiken?" vroeg de warrior. "Everstar?", riep Goldenpaw op hetzelfde moment. "Hier is een duidelijke, scherpe, stinkende geur die niet van het Thunderpath komt. Is dat Shadowclangeur?" Everstar onderdrukte een kreun. Wat hadden die twee geleerd in de tijd dat ze apprentice waren? Van Goldenpaw kon ze het nog begrijpen, zijn mentor had hem nog niet echt veel geleerd, maar een warrior? Zo moeilijk was het nou ook weer niet om die donderpadgeur te negeren en op de rest te letten. Ze liep eerst naar Firework toe, snoof even en zei: "Hier ruik ik niets ongewoons." Daarna liep ze naar de apprentice en snoof opnieuw. Een vieze geur drong haar neus binnen en ze grijnsde even, hoewel de geur niet echt iets was om blij van de worden. "Het is geen ShadowClan. Er is hier wel een vos langsgekomen, waarschijnlijk gisteren", miauwde ze. Ergens vond ze het wel leuk dat Goldenpaw die vieze vossengeur en de geur van ShadowClan door elkaar haalde. Ze volgde het geurspoor van de vos een klein stukje. "Het spoor leidt niet ons gebied in, dus waarschijnlijk is er niets aan de hand," miauwde ze, "maar we moeten het zometeen verder volgen, om te controleren of het beest echt ons territorium verlaten heeft." Daar hadden ze nu geen tijd voor. Ze moesten eerst de grenzen checken. Daarna zou ze hier wel terugkomen.

De kater zag dat zijn leader het niet op prijs stelde dat hij de vraag gevraagd had, en hij snapte haar wel, de vraag was dan ook half uit verveling bedoelt. Als Lionbeat hier was geweest was het vast en zeker gezelliger geweest, hij grinnikte even toen Everstar weer van hem wegliep, en ging daarna onverstoord verder met het marken van borders, en het zoeken naar Schadowclan geur. Maar veel vond hij niet. Dus liep hij maar naar de ander toe, die zich ook leek te vervelen, Linesong. "Ik ruik niets," Zei hij, "Jij wel?"

Everstar liep eerst naar Firework, die haar ook geroepen had. Goldenpaw rolde eens met zijn ogen. Typisch, die o zo grote warrior had zijn leader toch nog nodig, voor het minste dingetje. Daarna kwam de rosse poes naar hem, snoof even en zei toen: "Het is geen ShadowClan. Er is hier wel een vos langsgekomen, waarschijnlijk gisteren" De goudkleurige kater knikte, maar toen ze zich omdraaide om de geur te volgen, stak hij zijn tong naar haar uit. Stomme leader, stomme eerbiedigheid! "Het spoor leidt niet ons gebied in, dus waarschijnlijk is er niets aan de hand,", vervolgde Everstar. Goldenpaw liep achter haar aan, en rook terug die vieze geur. In zijn hoofd maakte hij een notitie dat dat vos was, zodat hij de volgende keer geen flater zou slaan. Wel was hij blij dat hij hem ontdekt was, zo zag Everstar in dat hij geen nutteloze apprentice was. Misschien zou hij wel eerder warrior kunnen worden! "maar we moeten het zometeen verder volgen, om te controleren of het beest echt ons territorium verlaten heeft.", eindigde Everstar nog. Goldenpaw knikte nog eens, waarna hij verder van het geurspoor ging, tot die vieze geur niet meer in zijn neus drong. Het enige wat hij nu nog rook, was het donderpad. Opeens raasde er een monster voorbij, die zijn vacht deed oplaaien. Bah, hij haàtte dat stom thunderpath! de jonge kater haalde zijn lip op om de geur niet meer te hoeven ruiken, maar kon toch een "bah!" niet onderdrukken.

~Sorry van de late reactie :S

Everstars vacht schoot overeind toen het monster plotseling voorbijrende. Ze klauwde haar nagels in de grond en onderdrukte de neiging om weg te springen van het donderpad. Ze stond al op een veilige afstand en ze kon niet laten zien hoe veel angst die monsters haar aanjoegen. "bah!" hoorde ze Goldenpaw roepen. Ze kon de apprentice geen ongelijk geven. De scherpe stank prikte in haar neus. Toen het razende wezen weer weg was, legde ze haar vacht plat en ze schudde even met haar kopje. Goed, terug aan het werk. Ze hoorde Firework tegen Linesong zeggen dat hij niets rook en Everstar zelf kon hier ook geen ongewone geuren ontdekken. Daarom liep ze verder langs de grens. Misschien was er een eind verderop iets te vinden. ShadowClan, wat haatte ze die katten. Een van hen had Sparrowpaw aangevallen op WindClan gebied, wat Shrewstar ook mocht beweren. Het liefst had Everstar hen aangevallen en die hele vermalijde clan het bos uit gejaagd, maar WindClan was zwak door bladkaal. Er mochten nu geen warriors gewond raken. Het was zo al moeilijk genoeg om voldoende prooi te vangen.

Everstar leek met hem in te stemmen, 'dat is dan ook voor de eerste keer' dacht hij grimmig bij zichzelf, terwijl hij op een rustige draf de andere katten bijhield. Wat kon een patrol toch saai zijn, een beetje ruiken, ervoor zorgen dat ze jou ruiken en al dat. Het was eigenlijk allemaal onnodig geweest als sommige katten, Shrewstar kwam meteen op in zijn hoofd, vrede hadden geleerd. Maar helaas zat dat er niet in, dus haalde de kater denkbeeldig zijn schouders op, en liep door, hier en daar de border nog wat markerende. Wanneer stopte dit?

Onderwerp: Re: [Border patrol] Tranquility or trouble?