I really hate the snow (Searock)

Ruddypaw liep door ShadowClan teritory, dat inmidels besneeuwd was. Hij vond het vooral koud. De rode tabby kater probeerde zo veel mogelijk boven de sneeuw uit te komen met zijn buikvacht, maar dat lukte niet echt. Aangezien hij best klein was, was zijn buikvacht nu koud en nat. Het was zijn plan om prooi mee terug te nemen. Vervlogen hoop, dacht hij. Een koude rilling liep over zijn rug. Wat haat ik de sneeuw!, dacht Ruddypaw. De tabby Apprentice proefde de lucht op zoek naar prooigeuren. Die vond hij niet maar hij vond wel de geur van ShadowClan. "Wie is daar?" vroeg hij.

Een eekhoorn bungelde uit haar bek. Ze had hem dood gevonden, hangend aan een tak. Hij rook nog net niet naar kraaienvoer. De koude wind en sneeuw had hem zowat ingevroren. Ook al had ze hem niet gevangen. Ze was er toch best trost op. Haar glimlach verdween toen ze een apprentice zag. "Dag kleintje. Moet je niet in de Nusery zijn.", spotte ze. Ze grijnsde. Dit zou nog leuk zijn. Searock legde haar prooi op de grond. "Ach zo te zien heeft Ruddykit geen prooi gevangen.", begon ze treiterig. "En blijkbaar heeft hij ook een beetje koud." Searock grinnikte luid. "Moet je niet lekker bij je moeder zijn." De slanke, bijna magere poes wist heel goed dat de meeste katten hun moeder hadden verloren.