We need to talk {Shrewstar}

Hij trippelde over de besneeuwde vlakte. Zijn poten waren nog steeds rood van het bloed dat de apprentice had verloren. De wonden op zijn rug prikten in zijn vel, maar echt pijn deden ze niet. Soms zag hij wel dat er een bloedstraaltje zich langs zijn flanken naar de grond werkten, maar hij negeerde het en ging gewoon verder. Toen hij de braamstruiken zag, begon hij steeds sneller te lopen, waardoor zijn wonden nog groter werden en bloed langs zijn schouders drupten. Het waren sneeën of kleine wondjes die snel zouden genezen. Met een soepele sprong, ging hij door de struiken en landde hij in zijn vertrouwde kamp. Het was iets na Sunhigh, dus waren de meeste katten gaan jagen of gaan trainen. Hij verkoos echter om naar de Nursery te gaan. Hij wilde hun leader spreken, Shrewstar, over deze apprentice. Hij verwachtte wel een straf of dergelijke, omdat hij de Windclanner niet eerst naar haar had gebracht, maar dat kon hem eigenlijk weinig schelen. Hij had praktisch een klein beetje een hekel aan haar, omdat ze hem zijn warriornaam had gegeven. En wederom zou ze gelijk hebben. Nevermind, omdat hij nooit ergens over nadacht. Belachelijk. Ondertussen had de blauwzwarte kater de ingang va de Nursery bereikt. Hij stapte rustig naar binnen en zag meteen dat er een paar queens verward en geshockt zijn kant opkeken. Een Warrior met gekoekt bloed en wonden zag je ook niet elke dag. Hij negeerde de blikken en wende zich meteen tot Shrewstar. Vanop een afstand sprak hij haar toe, zodat hij niet de hele Nursery moest doorgaan. "Shrewstar, kan ik je even spreken?" Vroeg hij op een onderdanige toon. Hij moest onderdanig klinken, dan was ze misschien wat milder.

Shrewstar knikte. "Ja, natuurlijk." Zei ze en ze stond op. Nevermind ging haar voor de Nursery uit en ging daar zitten en sloeg zijn staart langs zijn poten. Hij wachtte even tot de leader bij hem was en begon toen. "Er was een Windclanner op Shadowclan territorium," begon hij. "Een apprentice wellis waar, maar hij was op ons territorium. Ik viel hem aan en heb hem eerst gewaarschuwd, maar hij wilde niet weg. Toen heb ik hem nogmaals aangevallen," Even stopte hij en leek hij te twijfelen. "Ik... Ik.... Was verblind met woede en..." Hij slikte even, maar zijn keel stond zo droog dat het niet erg hielp. "Ik heb zijn poot verbrijzeld..." Hij sloeg zijn ogen van haar af. Wat had hij eigenlijk gedaan? Hij zuchtte en keek terug op. "Toen kwamen er nog meer Windclanners, ik heb de apprentice aan hun overgeleverd en heb toegekeken hoe ze ons territorium verlaten..." Hij zuchtte nogmaals. "Ik weet dat ik de apprentice naar hier moest brengen, het spijt me," Hij sloot zijn ogen om nog een zucht uit zijn bek te laten.

Shrewstar knikte, maar Nevermind wou nog iets zeggen, maar liet zijn leader praten. "Nevermind, je hebt in het begin goed gehandeld. Everstar weet dat WindClan katten op ons gebied worden aangevallen. Dat heb je goed gedaan." Zij knikte en hij knikte ook even , ookal luisterde hij niet echt. "WindClan moet weten dat wij katten niet zomaar op ons gebied laten komen, straks krijgen we dat hele akkefietje met ThunderClan, maar dan van die hazeneters. Dat willen we toch niet? We weten bijna zeker dat een WindClan Warrior een van onze Apprentices ook Elder heeft gemaakt, wij hebben nu die eer terugbetaald. Het is oorlog met WindClan en in een oorlog is bijna alles goedgekeurd. Wat heb je nog tegen die Warriors gezegd?" Hij knikte en sloeg zijn ogen af. "Ik... Zei dat het een waarschuwing was," hij slikte. "Innerghost was er ook bij," gaf hij toe. Toen keek hij de andere kant op. Hij wilde niet dat dit moment zou komen, maar het kwam er. Hij voelde hoe tranen in zijn ogen prikten. "Ik... Ik..." Hij zuchtte en voelde hoe zijn klauwen ter aarde sloegen, niet vijandig maar meer van de stress. "Ze zei dat ik me Windclan gebied bevond," Zei hij tussen zijn tanden door. Toen voelde hij een nieuwe kracht door zijn lijf gaan. "Ik heb me fout gedragen ter gevolge van mijn handicap, het spijt me, ik verdien een gepaste straf," Zijn ogen waren intussen op Shrewstar gevallen en hij keek haar emotieloos aan.

Shrewstar leek verward. "Is die Apprentice überhaupt op ons gebied geweest?" Hij knikte. "Heb je hem aangevallen toen hij weer was teruggekeerd?" Hij zuchtte. "Ik zou nooit een onschuldige kat aanvallen, ik ben geen monster," Zei hij zachtjes. "Ik denk gewoon dat het gevecht wat uit de hand is gelopen en we van gebied naar gebied zijn gesprongen, het was heel verwarrend," vervolgde hij. "Ik werd er gewoon gek van, ik kon me niet in bedwang houden," murmelde hij er nog achter. Zijn kop ging laag, toch had hij een argument die alle beschuldigingen tegen zou gaan. Zijn handicap. Iets wat enkel zijn broer wist, maar Darkclaw zou het onderhands wel al vergeten zijn. Hem kenende. "Ik verdien een straf, punt uit," Knikte hij naar de poes voor hem. "Innerghost zei het ook al, ik verdien een straf," Hij wilde een straf en wel nu meteen!

"Goed Nevermind," zei ze. Hij knikte. "Je bent inderdaad wat te ver gegaan, een paar klauwen in de Apprentice zijn vacht zouden al genoeg zijn geweest. Dus hierbij geef ik je een Moon van Apprentice taken, waaronder de Elders en Queens verzorgen valt. Zorg dat elk nest verschoont wordt en kijk uit voor teken." Hij knikte, ookal vond hij het wat te weinig voor wat hij eigenlijk had gedaan. "Bedankt, Shrewstar," zei hij. "Ik voel me echt schuldig, dus ik ben echt dankbaar voor de straf," vervolgde hij. "Bedankt voor je tijd, Shrewstar," vervolgde de kater, waara hij zich omdraaide om zijn straf uit te gaan voeren.